Chapter 17 - Unexplainable HUG

1K 19 4
                                    

Vas Happenin’?! HAHA! Malapit na pala itech matapos.. :> Mga 10 or 15 chapters na lang and I’ll be working on another story but it’s a fanfic of One Direction. So sa mga directioners kong readers diyan, PLEASE KINDLY READ MY COMING SOON FANFIC! :D .x

Yun lengs. Thanks!

READ THEN VOTE! :)

Chapter 17 – Unexplainable HUG

Krystalin’s POV

Pag-uwi namin ng bahay, siyempre tinanong ako ni Eleanor kung ano na daw nangyari sa akin at hindi na ako bumalik ng classroom. Sabi ko naman, hindi kasi kami pinalabas nung teacher doon sa detention room kahit ang totoo ay nag-usap lang naman kami ni Larry at nagstay lang ako sa garden buong oras ng paghihintay ko kay Eleanor. I am such a big liar. Haha!

“ELEANOR!!!!” I shouted as I run down the stairs, well groomed and decent looking.

“What?!-Where are you going? Why are you so dress up?”

“Nothing, I’m just gonna have some lunch with Larry...” I said while brushing my hair using my fingers.

“So that’s what you call nothing? Hahaha! Silly, I know you fancy him so much and I fancy Zouis and-“

“Oh just stop it! I am gonna be late. Haha!” I cutted her statement and ran towards the door.

Up until now, I’m still smiling. Kasi naman, ikaw kaya biglang yayain ng crush mo na maglunch. TOGETHER and ALONE. Okay, I’m dead! Nosebleed na naman ang abot ko mamaya kay Larry. Minsan pa naman hindi ko maintindihan yung mga sinasabi nila kasi nga yung british accent na yan. Haha! Buti na lang andiyan si Eleanor. Medyo nasanay na ako pero siyempre hindi pa rin maiwasan na mahirapan.

Pagdating ko doon sa resto na sinabi ni Larry kanina, naghanap ako siyempre ng mauupuan kasi wala pa siya eh. Excited na ako! Hindi ako mapakali sa ayos ng buhok ko at sa damit ko ngayon kahit feeling okay na naman. Kinikilig ako eh. Shemayy... :”>

“Oh you’re here!” - Larry

Tumayo ako sa upuan ko at naghug kami. Ayoko na nga sana alisin yung yakap eh.

“So...what’s the lunch all about?” tanong ko naman.

“Well, it’s a simple invitation. Some kind of a... uhmm...”

“Hahaha! Come on what is it now?” tanong ko ulit.

Habang nagsasalita ako hindi ko mapigilan na ngumiti talaga eh. Kasi naman yung mata niya focus na focus sa mga mata ko.

“Uhmm...you know that we have a band right? Me, Zouis, Niam, Niall and Wayne..”

“Yup? So...”

Tumutugtog kasi ang banda nila sa school kapag may mga occation or shows. Lahat sila nakanta...parang Westlife ganung style.

“I want to invite you as our main singer. ‘Cause I’ve heard your voice one time when there was a music project..”

O_____O

Onga pala. Kaklase ko nga pala siya sa Music. Kapag sineswerte ka talaga oh! Hahaha!

“So what do you think?” tanong niya ulit.

“Maybe...yes!” then I smiled.

Tapos ayon, umorder na kami ng makakain and nagusap-usap kami tungkol sa mga kailangan kong gawin and everything else. Ang exciting nga kasi magiging kabanda ko na yung mga hinahangaan ko sa school. Grabe lang! Sana hindi ako sumablay sa tuwing may practice at presentation. Sigurado akong matutuwa si Eleanor pag nalaman niya ito. :’)

Natapos na kami kumain and ready na kami umuwi. Nakakahiya nga kasi siya pa nagbayad eh hindi naman ito date or something. It’s just a simple lunch slash dinner. Gabi na rin kasi eh.

Napagisipan namin na maglakad-lakad na muna bago umuwi para makapag-jamming muna. Ayaw pa daw kasi niya umuwi, boring daw sa bahay. Edi ayon, pumayag ako na magjamming muna kami.

“Anyway, where are you going to study college?” tanong niya.

“Maybe go back to the Philippines and start studying Computer Engineering..” sabi ko habang nakatingin sa baba at nakangiti.

“Aww.. well me, I wanna be a lawyer or something like working in a bakery..”

“Wow! Bakery? Are you sure? I mean, you have a talent and bakery is not a solution for that talent of yours. You should be a singer. Try going into an audition!” I said and lookd up to him.

“My mum always say that kind of thing too. But I should really think about it more,” then he smiled at me.

Ang ganda ng mga mata niya. Tapos yung dimples niya. Yung buhok niya. Yung boses niya. Lahat! Ang gwapo niya at ang bait niya pa. Naaalala ko tuloy si Paul sa kanya...

“You don’t need to. I promise,”  I said grinning. :D

(A/N: WAIT LANG PO. KINIKILIG SI AUTHOR! HAHAHA. Crush ko kasi ang One Direction and feeling ko ako si Febe. FEELER KASI PO AKO! :”>)

Ayon, naglakad lang kami habang nag-uusap ng kung ano anong pumunta sa isip namin. Ang saya niya kasama. Parang sobrang close na agad kami. Alam mo yung feeling na parang meant to be kami kasi ang dami naming similarities. :’)

“So, here’s your house?” tanong niya habang nakatingin sa window ng apartment namin ni Eleanor.

“Yup! :)” i said.

“Well then, thanks for your time and good night!”

“Thanks!” then we hugged.

WE HUGGED!

WE HUGGED!

WE HUGGED!

WE HUGGED!

“Hey Febe, your here! Oh hello there to Larry..”

“Hi! I’ll be going now Febe. Thanks again.”

I just nodded. Hindi pa rin kasi ako makaget-over na niyakap niya ako kahit friendly hug lang naman yun. DALAWANG BESES NA EH! OVER NA!! :’)

“EL! HE HUGGED ME!” bungad ko agad kay Eleanor pag-alis ni Larry.

“REALLY?! It’s not obvious in what you are reacting now..”

“Sarcastic!”

*BRSHRSHRSH*

While me and El is talking, we heard a noise from the bush beside our apartment. Ano kaya yun? Nilapitan namin ni El at pagtingin namin. Wala naman.

“Psh, it’s just a cat. Let’s go inside now.”

“Okay!” last, lumingon ulit ako sa bushes. Imposible kasing pusa lang yun. Ang lakas naman. Baka dalawa sila? Pero imposible pa rin kasi feeling ko kanina pa talaga may sumusunod sa akin eh. Yae na nga. :/

BASTA, LARRY HUGGED ME! :)

-to be continued. Later .x

God Gave Me YouTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon