God Gave Me You

Chapter 9 - He'll catch me and i'll wait <3

<---- VOTE KA! XD

A/N: Yung title ng chapter ay according sa mood ko nung isang araw na nagpunta kami sa jetski. =,= Ewan ko pero wala talaga ako sa mood. Naaasar ako sa sarili ko. Sabayan mo pa ng FF. Kung nababasa mo to ngayon Leah. Haha kilala mo na siya! >__< PMS kasi dapat title nito. XD

Dedicated nga pala to kay.. ate Sissel. HAHA. Hi ate! Thanks! Siya kasi ang 200th fan ko. :)

Gagawan ko ng maraming moments sila PM at KF. :> Hahah try! Kasi gusto ko magpakilig tulad ng nagawa ko sa last chapter. So sana magustuhan niyo rin to. :)

Chapter 9 – He’ll catch me and i’ll wait.

Patrick Mac’s POV

Naglalakad ako ngayon papuntang school. Wala kasi akong pamasahe. Dyahe lang eh. Ang init-init pa nmn ngayon ng panahon. Kailan ba lumamig dito sa pinas? =__=

Dinukot ko yung panyo ko s bulsa ko at sakto nmn na minalas ako. Aish! Umulan pa. Nang-aasar? Gusto mabugbog? >__<

Wah. Ang lakas ng ulan! Lesheng panahon nmn oh. Wala pa akong dalang payong. Ayun! Buti na lang pala may maliit na kubo dito sa subdivision.

Sumilong muna ako doon. Tapos pinunas ko sa mukha at ulo ko yung panyo ko. Basang basa tuloy ako. Paano pa ako papasok nito. Late na. Si Krysta Febe kaya? Ay teka. Ano nga ba pakiealam ko doon. Tsk.

Sandali, si Krysta Febe yun ah! Walamg dalang payong. Ano ba nmn yun! Inuubo pa at sinisipon. Nilapitan ko siya at ipinatong ang coat ko sa katawan niya. Buti nlng may dala akong coat palagi. Psh. Wala ba siyang panyo para italukbong sa ulo niya. Kailangan ko pa tuloy siya punasan.

“Sige okay na ko. Salamat *ehem*” umubo pa. Okay ba yun?

 Patuloy ko pa rin pinupunasan yung ulo niya kasi basang basa. Baka magkasakit eh may sakit na nga.

Tiningnan ko siya.. sakto nmn na tumingin rin siya. Nagkasalubong tuloy ang mga mata namin. Inalis ko bigla ang tingin ko sa kanya. Napansin ko na ngumiti siya. Tss. Kung ano ano iniisip.

Umalis na ako sa tabi niya. Naupo ako sa kabilang bench at tumingin sa labas. Grabe parang walang balak tumigil nung ulan.

---

Krystalin’s POV

Nakangiti ako. Haha ewan ko. Baliw na ata ako. Pinunasan lang ako ni Patrick Mac nakangiti na ako. Tinamaan na nga talaga ako. >///< Wahh! BAD SIYA!

Tumayo ako at ininat ang katawan ko tapos niyakap ko sarili ko. Ang lamig eh.

“Brrrr” sabi ko na lang. Ang lamig talaga. Tuloy-tuloy pa rin ang pagpatak ng ulan.

Usually pag gentong umuulan. Lagi akong kumakanta. Wala lang.. sanay na ako eh. Feeling ko kasi mas nakakawarm ang pagkanta? XD

“You-ou said “hey!” “what’s your name?” it took one look and now i’m not the same. Yeah you said “hey” and since that day, you stole my heart and you’re the one to blame.

...Yeah! And that’s why I smile. It’s been a while. Since everyday and everything has felt this right. And now, you turn it all around. And suddenly, you’re all i need. The reason why-y-y-y I smile.”

Tiningnan ko si Patrick Mac. Sheeez. Nakatingin pala. Ano ba yun?! Todo iwas tuloy ako. Yaaaa! Nakangiti na nmn ako. Ano beh? ^///^

Hanggang sa nagsalita siya..

“Magaling ka pala kumanta” EHH?! Napatingin ako sa kanya. Nakangisi lang siya. Nang-aasar ba siya? Diba narinig na niya ako noon doon sa Diner?