Het is dinsdagmiddag en ik heb over een uut afgesproken om met Kate een film te gaan kijken. We wonen nu al in ons nieuwe huis en ik denk dat ik hier blijf. Tenzij dat wonen met onze vriendengroep doorgaat. Mijn vader is zoals gewoonlijk aan het werk en Monica en Sara zijn samen aan het spelen. Eindelijk kunnen ze spelen zonder dat ze ieder moment bang hoeven te zijn om geslagen te worden. Ik heb nooit echt een band met mijn moeder gehad, maar toen ze weg ging (geheel onvrijwillig) vond ik het ergens toch wel jammer. Wat is er gebeurt dat het zo moest lopen? Dat vraag ik me vaak af. Maar ik ben blij dat Momo en Saar gewoon weer kind kunnen zijn. Ik schenk wat te drinken in en denk na over Kate. Het wordt toch eens tijd dat ik haar ga vertellen wat ik voel want zo kan het niet langer. Ik wil nu ook wel eens weten wat zij voor mij voelt. Ik schrik op uit mijn gepeins als de bel gaat. Als het Kate is is ze een half uur te vroeg. Het is Kate toch. ‘Sorry dat ik zo vroeg ben maar ik verveelde me rot dus ik dacht: laat ik maar alvast naar Thomas gaan. Is het heel erg?’ vraagt ze een beetje beduusd. ‘Oh nee hoor juist gezellig. Wil je wat te drinken?’ ik vind het dus echt niet erg dat ze zo vroeg is. ‘Cola als het kan.’ ‘Voor jou altijd.’ Zeg ik met een knipoog. Bloost ze nou? Ik grinnik. ‘Welke film wil je kijken?’ roept ze vanuit de woonkamer. ‘Maakt mij niks uit kies jij maar.’ Roep ik terug. Ik kom terug met 2 glazen cola en een bak met chips. ‘Ik kan niet kiezen tussen American Beauty en On Stranger Tides.’ Zegt ze. ‘Doe maar On Stranger Tides. Ik vind Pirates of the Carribean toch wat leuker altijd.’ Besluit ik.
--- na de film ---
‘Morgen dat afscheidsfeestje van Eva he.’ Zeg ik. Kate knikt ja. ‘Weetje ik vind het eigenlijk helemaal niet leuk dat ze weg gaat.’ ‘Ik ook niet maar je moet maar zo denken: zij wil het, zij denkt dat het beter voor haar is en die 5 weken zijn zo voorbij.’ Zeg ik terwijl ik mijn arm troostend om haar heen sla.
‘Ja dat is waar.’ Zegt ze. ‘Wil je blijven eten?’ vraag ik. ‘Ja hoor graag, moet ik zelf koken?’ grapt ze. ‘Nee ik kan koken sinds kort.’ Zeg ik trots. En toen lag ze lachend op de grond. Okeeeey dan. ‘Waarom lach je?’ vraag ik. ‘Serieus? Jij kan koken?’ ‘Nou ja! Je gelooft me niet! Ik ben beledigd.’ Lach ik nu ook. Ik snap het wel. Het enige wat ik kon maken was een opwarm maaltijd in de magnetron of zo’n maaltijd soep uit het pak ding. ‘Met kookboeken kom je een heel eind hoor.’ ‘Ja dat geloof ik graag ja.’ Ze lacht verder. ‘Maar ik zal mijn moeder even bellen om te zeggen dat ik hier blijf eten.’ Ik zie dat Momo naar beneden komt en als ze Kate ziet begint ze te stralen. ‘Katieeeeee!!!!’ roept ze blij. En ze rent naar Kate toe en geeft haar een knuffel. Eigenlijk tackelt ze Kate bijna. Best knap voor een meisje van 5. ‘Heeeeii Mootje.’ Kate aait Momo over haar hoofd. ‘Owh hey mam, is het goed als ik hier blijf eten? Okey, ja, is goed, doei mam.’ En ze hangt op. ‘Blijf je hier eten?’ vraagt Momo. ‘Ja ik ga die kookkunsten van je broer eens uitproberen.’ Zegt ze lachend terwijl ze naar mij knipoogt. Ligt het aan mij of is het hier warm? ‘Owh gelukkig zijn is hij nu wat beter. De eerste keer dat hij echt ging koken werd het helemaal niks. Alles was aangebrand. Toen gingen we Chinees halen.’ Momo trekt haar kleine neusje op. ‘Is dat zo?’ Kate kijkt me lachend aan. ‘Momo!! Dat had je niet moeten zeggen joh! Kleine verraadster.’ Zeg ik lachend en quasi beledigt. ‘Owh sorry dat is pech hebben.’ Momo lacht liefjes. Dit heeft ze expres gedaan. ‘Jij bent mij te slim voor een meisje van 5.’ En met een zucht laat ik me op de bank vallen. ‘Jeeeeejj ik ben slim.’ Ze gaat juichend op de bank springen. Ik pak haar beet en ga haar kietelen. ‘Nee nee Tommie stooooopp!!!’ lacht ze. ‘Dat is gemeen van je.’ Zegt Momo nog na lachend. ‘Ik ben gemeen. Dat heb je ook van mij.’
Kleine zusjes plagen blijft leuk. Ondertussen staat Kate lachend naar ons te kijken. ‘Wil je mijn nieuwe pop zien Kate?’ vraagt Momo opeens. ‘Jahoor heel graag zelfs. Ik had vroeger ook heel veel poppen.’ Vertelt Kate. Monica pakt Kate haar hand vast en neemt haar mee naar boven. Laat ik maar eens aan het eten beginnen. Dat is misschien wel een goed idee. Ik sta op en loop naar de keuken.
--- later die avond ---
‘Ik moet eens gaan Thomas.’ Zegt Kate. Jammer! ‘Owh is goed.’ Ik loop met haar mee. Als ze een stap buiten zet rilt ze meteen. Het is ook best fris. ‘Heb je geen jas meegenomen?’ vraag ik. Ze schud haar hoofd. ‘Slimpie. Hier.’ En ik gooi mijn jas naar haar toe. Ze vangt hem en doet hem aan. Hij is een beetje te groot maar dat maakt niet zoveel uit. ‘Wow dit moet een heel duur jasje zijn geweest. Het is echt leer.’ Zegt ze met grote ogen. ‘Waar heb je deze vandaan?’ ze kijkt me vragend aan. ‘Owh gewonnen met een wedje. Ik en mijn pa hadden een weddenschap en als ik won zou ik deze krijgen. Ik heb dus gewonnen.’ Zeg ik schouderophalend. ‘Aha. Je krijgt hem morgen terug hoor.’ ‘Is goed hoor Katie.’ Ik geef haar een zoen op haar wang en ga weer naar binnen. Ze blijft even staan en stapt dan op haar fiets en fietst weg.
hallooooo hier is weer een hoofdstuk!! heeft een tijdje geduurt i know. Wat zal er op het feestje gebeuren? wat denken jullie? laat het even weten en vergeet niet te stemmen!
xxx altijd blond
