Als ik weer thuis ben ga ik naar bed. Het is mooi geweest voor vandaag. Maar als ik in bed lig kan ik maar niet in slaap komen. Ik moet steeds denken aan Robert. Aan zijn glimlach, hoe hij me aan het lachen maakt, zijn gezicht en toch de zachtheid die eronder schuilgaat. Maar ergens ben ik bang. Dat als ik hem zeg hoe ik me voel, hij niet hetzelfde voelt of me uitlacht ofzo. Of dat als het wat is dat andere meisjes hem van me afpakken, hij is natuurlijk de hotste jongen van de school. Uiteindelijk val ik in een onrustige slaap. Ik heb allemaal dromen over dat ik tegen hem zeg hoe ik me voel. Elke keer reageert hij weer anders maar het komt op hetzelfde neer: hij wil me niet. Na voor de zoveelste keer wakker te zijn geworden besluit ik dat hij er als eerst mee moet komen. En daarna val ik eindelijk in slaap en word ik pas wakker als mijn wekker gaat. Als ik beneden kom zie ik dat mijn broertje ook al wakker is. 'Morgen Ian' voor hem is het vandaag de laatste schooldag. Hij zit in groep 7 en is 11. Hij gromt wat terug. Geen goed humeur vandaag dus, laat ik maar niet teveel tegen hem zeggen.
--- een halfuur later ---
Fuck ik moet naar school! Ik sta weer te lang in de badkamer te treuzelen. Ik ren de 2 trappen af en fiets snel naar school. Terwijl ik opzoek ben naar mijn rooster open ik mijn kluisje. De helft valt eruit. Ik kreun, ook dat nog! En ik ben al 5 minuten te laat! 'Hier ik help je wel even.' zegt opeens een stem van achter mij. Ik herken die stem uit duizenden. 'Robert!' blij draai ik me naar hem om. 'Ja dat is mijn naam.' zegt hij terwijl hij de inhoud van mijn kluisje pakt. Ik moet lachen en ik pak mijn boeken van hem aan. De boeken die ik moet hebben zitten ertussen, dat is wel heel toevallig. De rest prop ik weer in mijn kluisje. Ze moeten die dingen toch echt eens groter gaan maken. 'Dank je, dat was lief van je.' ik kijk hem aan. Wow dat is opeens dichtbij. Ik voel dat ik rood word en hij blijft maar in mijn ogen kijken. 'Geen probleem. Ik zie je nog wel Eefje.' hij geeft me een kus op mijn wang en loopt weg. Hij noemde me Eefje denk ik verbijsterd zo heeft iemand mij nog nooit genoemd. Ik schud mijn hoofd en bedenk me dat ik allang in mijn les had moeten zijn. Snel ren ik de trap op en ga ik naar Frans. Ik denk niet dat ik mijn hoofd er vandaag bij kan houden. Gelukkig heb ik maar 4 uur.
--- pauze ---
'Weetje wat wij weer eens moeten doen?' zegt Lily in het algemeen tegen mij, Max en Kate. 'Vertel het eens meid.' Max is nieuwsgierig. 'Een meidenavondje houden!!!' Lily heeft er zin in. 'Jaaa!!! Super goed idee! Wanneer zullen we dat doen?' ik ben weer druk. 'Mijn ouders zijn dit weekend niet thuis, dus kan het wel bij mij.' 'Is goed zullen we dat zaterdagavond dan doen?' vraagt Max. 'Ja anders zijn we natuurlijk super moe met werken en heeft Rene niks aan ons hahaha.' Kate moet lachen. 'Zullen we dan om 4 uur bij jou zijn Lily?' ik heb er helemaal zin in. De volgende 2 uur vliegen tot mijn verbazing voorbij. Als we bij onze kluisjes zijn horen we door de intercom: Wegens vergaderingen worden alle lessen van morgen geschrapt. Ik kan mijn oren niet geloven is het echt zo? Yeah! Iedereen is blij. 'Gaan we morgenavond eigenlijk nog wat doen?' vraagt Tim. 'Mijn ouders zijn een avondje uit dus we kunnen bij mij wel gezellig doen.' 'Dat is een goed idee. Wat vinden jullie ervan?' Max kijkt ons vragend aan. 'Ik vind het goed.' ik haal mijn schouders op. 'Ik wapp Julian en Thomas wel even.' Lily begint druk te typen. 'Dat is dan geregeld.' Tim klinkt tevreden.
--- thuis ---
Ik kom thuis en ik hoor dat mijn moeder aan het bellen is. Ik zwaai naar haar om te laten zien dat ik er ben. Ze zwaait terug en begin daarna weer druk te praten. Waarschijnlijk weer een vriendin van haar. Ik schenk een glas sap in en ga naar mijn kamer toe, waar ik muziek op zet en wat kaarsen aansteek. Het is begonnen met regenen en het ziet er niet erg gezellig uit, vandaar dat ik kaarsen aansteek. Ik lig op mijn bed een beetje te tekenen, als ik opeens een wappje van mijn broertje krijg dat hij naar een vriend gaat en of ik het tegen mam wil zeggen. Best. Ik loop naar beneden. 'Mam Ian gaat naar een vriend toe.' meld ik. 'Waarom smst hij mij nou niet gewoon? Ik heb ook whatsapp!' zucht ze verontwaardigt. 'Maar mam,' begin ik voorzichtig 'Je kan er niet mee omgaan.' 'Dat is waar.' geeft ze toe en ze begint te lachen, ik lach met haar mee. Er word aangebeld, ik vraag me af wie het is. Het is 3 uur en ik en mijn moeder verwachten niemand. Ik open de deur en mijn mond valt open. 'Robert?' Daar staat Robert. Lichtelijk natgeregend maar nog steeds even knap. Ik stap snel opzij om hem binnen te laten. 'Wat doe je hier?' zeg ik best onbeleefd. 'Dat klinkt niet echt vrolijk maar ik wou met je praten. antwoord hij zenuwachtig. 'Sorry het was niet zo bedoeld. Maar we kunnen wel even naar mijn kamer gaan. Wil je wat te drinken?' vraag ik. Hij schud zijn hoofd en we lopen naar mijn kamer, terwijl ik me afvraag waarom hij met me wou praten. 'Leuke kamer heb je. Hij is erg gezellig, vooral met die kaarsjes.' grinnikt hij. 'Jij denkt dat ik dat expres heb gedaan ofzo.' plaag ik hem. 'Natuurlijk stiekem wist je dat ik kwam.' 'Stiekem ja, ik zag je al komen in mijn glazen bol.' lach ik. 'Sinds wanneer ben jij een heks als dat zo is moet ik maar snel weg gaan.' Robert zet zijn angstige gezicht op. 'Owh idioot die je bent.' ik geef hem een duw. Hij struikelt heel dramatisch achterover en valt op mijn bed, mij met zich meenemend. Robert begint me te kietelen, iets waar ik totaal niet tegen kan, 'Stop! Stop alsjeblieft! Ik kan hier niet tegen!' lach ik smekend. 'Op 1 voorwaarde.' zegt hij. 'Alles!' opgelucht kijk ik hem aan. 'Een zoen.' zegt Robert simpel. Even schrik ik maar dan bedenk ik wat en ga ik ondeugend lachen. 'Okey.' ik buig voorover en geef hem een zoen op zijn wang. 'Je zei niet waar die zoen moest.' is mijn antwoord op zijn teleurgestelde gezicht. Grommend komt hij overeind en hij pakt me stevig beet. 'Ik zou jou eens laten zien wat een zoen is.' zegt Robert dreigend. 'Oeeeh nu word ik bang.' lach ik voordat ik zijn zachte, warme lippen op de mijne voel. De vlinders in mijn buik exploderen, serieus dit gevoel is niet normaal. Ik sla mijn armen om zijn nek en hij trekt mij dichter naar zich toe. 'Ik vind je nou al zo lang leuk, maar ik durfde het nooit tegen je te zeggen. Ik was bang dat jij niet hetzelfde zou voelen.' fluistert Robert even later. Als antwoord geef ik hem nog een zoen. Hij is zo geweldig! We brengen de rest van de tijd door met tegen elkaar aanliggen en praten. Ik voel me zo gelukkig! Rond 6 uur roept mijn moeder: 'Eva het eten is bijna klaar! Blijft Robert eten?' we schrikken ons een ongeluk en lopen naar beneden. 'Nee dank u mevrouw, mijn moeder heeft waarschijnlijk het eten zelf al klaarstaan.' antwoord Robert op haar vraag. 'Zeg maar Ellen hoor anders voel ik me zo oud!' lacht mijn moeder. We nemen afscheid in de deuropening. 'Morgen gaan we een strandwandeling maken.' belooft Robert. 'Ik kom je om half 2 ophalen goed?' 'Klinkt fantastisch.' zeg ik en ik geef hem nog een laatste zoen. Dan is hij weg. Op wolken loop ik naar de tafel om te gaan eten. Ik moet dit morgen zoooo aan de meiden vertellen!
heeeey
okey Robert wat vinden jullie van hem? moet hij een grote rol gaan spelen in dit verhaal? Laat het even weten ;)
xxx altijdblond
