[ Unicode ]
ဒီနေ့တော့ ကျွန်တော်ကျောင်းမသွားဖြစ်ဘဲ
အိမ်မှာ အခန်းတွင်းအောင်းနေဖြစ်သည်။
လူကစိတ်မလန်း...။
ညက ငိုထားသည့်အရှိန်ကြောင့်
နဂိုကမှ အပင်ပန်းမခံနိုင်တဲ့ကျွန်တော်...
ဖျားလေသည်။
သူများတွေကြားရင် ရယ်ချင်ရယ်လိမ့်မယ်။
သူတို့မှ နှစ်နှစ်ကာကာမချစ်ဖူးတာ...။
လူတစ်ယောက်ကို နှစ်နှစ်ကာကာ
ချစ်မိရင်...
သေချာသည်။
အဲ့လူခံစားရတော့မှာပင်။
^ဒေါက်^ ^ဒေါက်^
ထွက်ပေါ်လာသည့် တံခါးခေါက်သံကြောင့်...
"Nae.. Omma? ဝင်ခဲ့လေ"
အိပ်ယာပေါ်လိမ့်ရင်းနဲ့ပင်ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
ဒါပေမဲ့ဝင်လာသည့်သူက
Ommaမဟုတ်ခဲ့...။
"Hyu.....Hyung....ဘယ်လိုလုပ်?"
လှဲနေရာကနေ အမြန်ထထိုင်ရင်းမေးလိုက်ရသည်။
Hyungကတော့ အေးအေးဆေးဆေးပင်
ကျွန်တော့်ဘေးလာထိုင်လေရဲ့...။
"Hyung..."
"Baekနေမကောင်းဘူးဆို"
ပြောရင်း Hyungက ကျွန်တော့်
နဖူးကိုလာစမ်းသည်။
တွန့်ခနဖြစ်သွားသည့် ကျွန်တော့်ပုံစံကြောင့်
Hyungကသူ့လက်တွေကို
ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး...
"ကိုယ်ငွေ့လေးတော့ရှိနေတာပဲ"
"Hyungက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီကို?"
"BamWooဖုန်းဆက်တာ...
Baekနေမကောင်းလို့တဲ့!
အဲ့တာကလည်းHyungကြောင့်ဆိုလို့..."
မနက်က BamWooကိုဖုန်းဆက်ကာ
ရင်ဖွင့်ခဲ့သည့် ကိုယ့်ကိုကိုယ်ကျိန်ဆဲလိုက်မိသည်။
"အောက်မှာOmmaမရှိဘူးလားဟင်"
တမင်စကားလွဲ၍မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း
တကယ်သိချင်သည့်မေးခွန်းပဲဖြစ်သည်။။
"ရှိတယ်...
Hyungက Baekကိုလာတွေ့တာဆိုတော့
သားလေးနေမကောင်းလို့
အပေါ်တက်သွားဆိုလို့လေ..."
သူ့ဟာနဲ့သူတော့ ဟုတ်နေတာပဲ ><
"Aww..."
"Baek....Hyungကြောင့်နေမကောင်းဖြစ်တာဆိုတာက?"
YOU ARE READING
Silent
Fanfiction[ Unicode ] "ကိုကို ကျနော်ကsilentလား?" အဲ့စကားကိုမေးမယ်ကြံတိုင်း နှုတ်ခမ်းစပ်မှာတင်ပျောက်ရှသွားရတာ အကြိမ်ကြိမ်...... သူပြန်ဖြေလာမယ့် "အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး" ဆိုတဲ့ ခပ်ပေါ့ပေါ့အဖြေတစ်ခုကို ကြိုသိသည်မို့...... အဲ့မေးခွန်းလေးအစား မျက်ရည်တစ်စက်နဲ့သာ လဲလိုက်...
