Her Açıdan Hayat

Özel Olan Tek Şey

Hepimiz için gerekli olan cesaret değil de neydi ? Benim kaybettiğim şeyler genelde cesaretli olmadığım için oldu. Şimdiyse o kaybettiklerimi geri alma vaktiydi. Karar vermiştim. Eğer mutlu olmayı istiyorsam cesaretli olmam gerekti. Kaybettiğim o güzel şeyi geri kazanmamı sağlayacak tek şey onun karşısına dimdik çıkmaktı. Onu görmeyeli, onu hissettiğimde vücudumda olan faaliyetlerin birden hızlanmasını , onun bende var ettiği şeylerin ortaya çıkmasını özlemiştim. Onunla konuşsam belki de her şey çok daha güzel olabilirdi. Ama ben korktum.Reddedilmekten değil yeniden kırılmaktan, üzülmekten, duygularımı korkmadan söylediğim de olacaklardan korktum. Eğer ona ulaşabildiğim zaman konuşsaydım, her şeyi itiraf etseydim her şey daha farklı olabilirdi. O karşısında cesareti boyunu aşmış, yanlış yapmış bile olsa davranışının arkasında dimdik duran birini istiyordu. Ama benim, söz konusu o olunca değil dik durmayı nefes almayı bile unuttuğum oluyordu. Ona hissettiklerimi daha yeni yeni anlamışken onun bir anda hayatımdan çıkması kötüydü. Evet çok geç anlamıştım, çünkü sevmenin benim ruhumda ki, kafamda ki anlamı çok farklıydı. Öyle birden sevmez, sevdiğimi de birden anlamazdım. İnatla reddederdim. Çünkü konu duygular olunca cesaretli değil çok acınası derecede korkaktım. Duygular bir insanın en kötü hatayı yapmasına neden olurdu. Yada hayatını çok mutlu geçireceği kararlar vermesine neden olurdu. Bir insanı hem yıkıma hem de yeniden doğuşa götürebilecek kadar güçlüydüler. Çünkü insan aklıyla değil kalbiyle karar verirdi. Bir duruma karşı hissettikleri, o durum karşısında düşündüklerinden daha ön plandaydı. Ben de duygularımdan çekindiğimden, yanlış kararlar vermek istemediğimden hissettiklerimden olabildiğince kaçmıştım. Ve o duygularından kaçan birini değil duygularını kovalayan birini istiyordu. Bir kereye mahsus duygularımı kovalamak istiyordum. Ve öyle de yaptım. Korktuğum hiçbir şey olmamıştı. Sadece kendimi ifade ettiğim için mutluydum. Duygularımın arkasında dimdik durduğum için iyi hissediyordum. Hayatım boyunca her konunun arkasında yenilmezi oynamıştım ve bu her zaman iyi hissettirmişti. Ama tek bir konu da yenilirdim onu da aşmıştım. Onun sayesinde. Ben Deniz. Hayatı boyunca insanlara karşı hissettiklerinden kaçmış, korkmuş biri olarak artık korkmuyordum aksine duygularımın arkasından gitmeye karar vermiştim. Çünkü emin olun bu hayat kaçmaya, saklanmaya zaman ayıracak kadar uzun değil. Şimdi onun, o çok sevdiğim bedenini saklayan toprağın önündeydim. Ona hiçbir zaman yüz yüzeyken söyleyemediğim şeyleri şimdi aramızda bir engel olan toprağın önünde söylüyordum. Beni hissediyor muydu bilmiyorum ama benim hala onu hissettiğim gerçeği vardı. Ve bu gerçek olabilecek her şeyden daha özeldi.

                                      GEÇ KALMAK İÇİN DEĞİL MUTLU OLMAK İÇİN HİSSEDİN

Hepinize iyi akşamlar. Çok uzun bir aradan sonra tekrar buradan bir şey yayımlamak çok güzel ve özel. Hayatımızda pek çok şeye geç kaldığımız oluyor. Ama önemli olan bundan sonra geç kalmamak. Cesaretimizi toplayıp ilerlemeliyiz. Her konuda, her olayda, her duygumuzda.