Kurtarma planı

161 14 52
                                    

- (Y) B..ben, özür dilerim, Mikey. Oshkan kaçırıldığı i..için öfkeliydim ve, ve-

- (M) Sorun değil Younger, bilemezdin...

Sessizlik olmuştu. Leo, April ve Donnie plan üzerinde çalışıyordu. Casey Raph'ın peşinden gitmişti. Odada sadece o ikisi kalmıştı...

Mikey etrafına baktı. Canı sıkılmıştı ve yapacak bir şey bulamıyordu. Younger da Mikey'den farksızdı. Kafasını dağıtmak istiyordu, hem kendi kafasını, hem de Mikey'nin kafasını...

- (M) Sıkıldım.

- (Y) Ben de...

- (M) Ne yapalım?

- (Y) Bilmem. Sence?

Mikey derin bir nefes aldı. Kimseyle uğraşamazdı; Leo, Donnie ve April plan yapıyordu, Raph ise zaten bombaydı, Casey de gergindi. Ne yapacaklardı?

Younger'ın bir fikri vardı aslında, ama Oshkan'ı hatırlatmak istemiyordu. Video oyunu oynamak ne kadar iyi bir fikir, bilmiyordu.

Mikey usulca kafasını kaldırdı. Aklına gelen fikirle gülümsedi.

- (M) Hadi oyun oynayalım!

Younger şaşırmıştı. Bunu, hiç beklemiyordu. Onu üzmekten korkmuştu, ama Mikey kendi istemişti. Elinde olmadan gülümsedi. Mikey, oldukça güçlüydü. Babası ve arkadaşı kaçırılmış olsa da, o kardeşlerine güveniyor, mutlu olmaya çalışıyordu.

Leo geldi aklına, o da oldukça güçlüydü. Kardeşlerine hiçbir şey yansıtmamaya çalışıyordu. Donnie daha çok umutluydu. Gözlerinde gördüğü duygu buydu. Raph ise, bomba gibiydi. Güçlü durmaya çalışıyor, sabırsızlanıyordu. Younger yaptığı hatayı anlamıştı; Onun damarına basmıştı. April ve Casey de onlara destek olmak için sakindi. April hepsine, Casey ise özellikle Raph'a destek oluyordu. O ikilinin çok iyi arkadaş olduğu zaten çok belliydi.

- (M) Hadi Younger! Oyun hazır!

Mikey'nin sesiyle düşüncelerinden sıyrıldı. Madem Mikey güçlü olmaya çalışıyordu, o da destek olacaktı!

- (Y) Geldim Mikey! Yenilmeye hazır ol!

- (M) Sen öyle san, Younger, sen öyle san.

- (Y) Görelim o zaman...

- (M,Y) BAŞLA!!!

###

- (R) Seni beklemem, Casey!

- (C) Biraz sonra kim kimi bekliyor, görürsün Raph!

Güneş batmak üzereydi, hava hafiften kızarmaya başlamıştı. Etraf sessizdi, sakindi. Hareketsizdi, Food ninjaları etrafta görünmüyordu. Bu manzarayı bozan bir şey vardı ama, çatıdan çatıya atlayan iki genç. 

İkisi de oldukça keyifliydi. Raph tüm öfkesinden kurtulmuş, özgürlüğün tadını çıkarıyordu. Casey de bu yüzden rahat ve neşeliydi. Sonuçta, amacı başarıya ulaşmıştı; Raph'ı öfkesinden kurtarmak.

Raph derin bir nefes aldı, gülümsedi.

Eski günleri hatırlatıyordu bu. Kardeşleriyle çatıları turladıkları, saklambaç oynadıkları... Eve dönünce Sensei Splinter'dan azar işittikleri o güzel, eğlenceli günleri...

Büyük ihtimal Splinter'ı kurtardıkları zaman uzunca bir süre yüzeye çıkamayacaklardı. Sensei Splinter, onlara bu cezayı verecekti.

Gülümsedi. Kurtaracaklardı. Onlar aileydi. Kimse, hem de hiç kimse onları durduramayacaktı. Ne Splinter, ne Karai ne de o beden değişimi yapan Maulter... Splinter kendi bedenine kavuşacaktı.

Ninja Kaplumbağalar AKSİYON Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin