Czkawka powoli musi się przygotowywać do roli wodza i męża. Gdy zbliżają się jego 19-ste urodziny jego ojciec organizuje huczną ucztę, jeździec Nocnej Furii nie jest tym zbytnio zadowolony. Wszyscy liczą na niego i oczekują, że na uczcie wybierze so...
Jeźdźcy szykowali się do wylotu ze skraju. Wszyscy cieszyli się z nadchodzącej podróży na Berk, tylko Czkawka nie miał ochoty tam wracać. Jutro kończył 19 lat z tego powodu ojciec zorganizował dla niego ucztę w twierdzy. Gdyby chociaż byli zaproszeni tylko ludzie z ich wyspy. Stoick, który był dumny z syna przyjmował gości z sąsiednich archipelagów. Wikingowie uważali, że gdy syn wodza kończy 19 lat to powinien mieć już wybrankę serca i siedzieć na swojej wyspie by w ciągu kilku lat objąć rządy. Jeździec wiedział, że ten dzień nastąpi, alei tak go to przerażało. Myśl zostania przywódcą przyprawiała o zawroty głowy. Bał się również reakcji innych wodzów gdy zobaczą „jedynego syna Stoicka Ważkiego". Ojciec w prawdzie mówił mu, że jest z niego dumny, ale nie za bardzo mu w to wierzył. „No trudno trzeba się z tym zmierzyć" powtarzał sobie w myślach przyjaciel Nocnej Furii. Wsiadł na swojego smoka i powiedział do reszty przyjaciół:
-Czas ruszać.
Reszta tylko przytaknęła, a po chwili wzbili się wspólnie w powietrze. Podróż trwała krótko zbyt krótko, zawsze gdy czekamy na coś z niecierpliwieniem czas się zatrzymuje, lecz gdy chcemy coś odwieść nagle przyśpiesza. Kiedy wylądowali usłyszeli okrzyki radości mieszkańców Berk. Dzieci podchodziły by zobaczyć swoich idoli. Mała dziewczynka zbliżyła się do Wichury i nieśmiało podała jej rybę. Smoczyca zjadła podarunek i zaczęła się łasić do dziecka.
-Wydaje się niebezpieczna, lecz jeśli zyskasz jej zaufanie będzie potulna, jak baranek.-Wyjaśnił Czkawka.
-Skąd to wiesz? Przecież to nie twój smok o wielki władco smoków.- Roześmiała się Astrid.
-Mówi się, że smoki upodabniają się do swoich właścicieli.-Odpowiedział zadziornie Jeździec, na co wojowniczka lekko uderzyła go w ramię i uśmiechnęła się swoim cudnym uśmiechem. Znów się w nią zapatrzył a dokładnie utonął w jej cudnych niebieskich oczach. Wiedział, że są tylko przyjaciółmi, ale to nie oznaczało, że nie mógł o niej marzyć nocami. W sumie to i tak nie miał na to wpływu, miłość do niej była dla niego codziennością i nie wyobrażał sobie by kiedyś to się zmieniło. Skrycie myślał, że kiedyś jakimś cudem może Astrid coś do niego poczuje. Z rozmyślań o ślicznej wojowniczce wyrwał go Pyskacz.
-No ta to by się nadawała.-Powiedział kowal.
-O co ci chodzi?-Zapytałem udając, że nie rozumiem.
-Na żonę wodza.
-Nie zamierzam się z tym śpieszyć,mam jeszcze czas.
-Błąd, jutro twoje 19-ste urodziny nie ma co czekać, zaproś ją na ucztę.
-Oj, nie wiem bo ona...-Nie dając mi dokończyć zdania popchnął mnie w stronę Ojca, który nadchodził w naszą stronę.
-Chluba Berk, w końcu jesteś już myślałem, że się nie przylecisz.-Rzekł Stoick Ważki.
-Ja? Nie przylecieć? Nie mogłem się doczekać aż zostanę wepchnięty w dorosłe życie.-Odrzekł jeździec z wyraźnym sarkazmem. Wódz tylko się uśmiechnął i podążył z synem w stronę ich chaty
Wieczorem po kolacji Czkawka poszedł do swojego pokoju. Widać było, że jego ojciec nic w nim nie ruszał, zapiski i rysunki, jak zawsze walały się po całym pokoju.Usiadł na łóżku i uśmiechnął się wspominając dawne czasy.
-Nie tak dawno planowałem tu twoje siodło.-Powiedział do smoczego przyjaciela, który ułożył się na swoim legowisku. Jeździec podszedł do biurka gdzie leżał jeden z ostatnich rysunków wykonanych na Berk. Tak, pewnie się domyślacie kogo to był portret, Astrid uśmiechnięta i piękna jak zawsze. Być zakochanym w kimś tak długo to sukces, tylko szkoda, że jutro musiał się wyrzec tego co czuje i szukać przyszłej żony.Wojowniczka zasługiwała na kogoś lepszego, a poza tym wiedział,że nic do niego nie czuje. Usłyszał kiedyś rozmowę jej i Heathery gdzie wyraźnie zaznaczyła, że są tylko przyjaciółmi.Wziął portret w ręce i ułożył się na łóżku, przystawiając rysunek do swojej piersi. „Szkoda, że od jutra wszystko się zmieni" myślał czkawka gdy zasypiał.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Witojcie, oto pierwsza część mojego nowego opowiadania myślę, że będzie ono dość krótkie jakieś 3/4 części, ale nigdy nie wiadomo. Mam nadzieję, że się wam spodoba o swojej ocenie, jak zawsze dajcie znać w komentarzach. Jeśli macie jakiekolwiek pytania to śmiało pytajcie chętnie na nie odpowiem ;) Zapraszam również do przeczytania mojej drugiej opowieści "Co tu się dzieję?!!" liczę, że wam przypadnie do gustu na dziś to chyba tyle. Do zobaczenia za tydzień <3
