Let's start from the beginning // Dylan O'brien

Rozdział 4

Co ja zrobiłam?! I co mam zrobić!?
Mam kontynuować plan? Jejku nie mogę, pragnęłam tego od zawsze, kocham go.
-Wtedy, kiedy miałam 13 lat zachowywałam się jak głupie dziecko, ale kiedy napisałeś ucieszyłam się, jednak nie na długo, przez kolejne lata planowałam zemstę, chciałam żebyś cierpiał.
-Dlaczego więc tego nie zrobisz? - Patrzył na mnie tak obojętnie... Bolało mnie to.
-Bo gdybyś ty cierpiał, ja cierpiała bym o 100 razy bardziej.
-Bolało? - Zapytał, uśmiechnięty.
-Nie, trochę mnie to szczerze mówiąc zdziwiło, opowiadania inaczej wyglądały, a było cudownie.
Siedziałam na zimnej podłodze w łazience i płakałam, a Dylan nagle usiadł obok mnie i się przytulił, to było takie cudowne.
-Słońce dlaczego udajesz taką twardą? -Jak to? -Nie wiedziałam o Co mu chodzi.
-Na imprezie wyglądałaś na taką "wredną sukę" poza tym od początku śledziłem cie na Twitterze i twoje posty...
-Masz rację... W szkole uchodzę za wredną szmate, sama do tego doprowadziłam, po prostu... Zraniłeś mnie, a byłeś całym moim światem, moi rodzice zginęli w wypadku, kiedy miałam 3 latka, mieszkałam z ciocią, która ciągle wyjeżdża, byłeś wszystkim co miałam...
-Gdybyś mi powiedziała...
-Co miałam powiedzieć? Wziął byś mnie za taką, która specjalnie opowiada takie historie abyś zwrócił na mnie uwagę, więc próbowałam inaczej, niestety nie przyniosło oczekiwanych efektów.
-Przepraszam.
-Nie musisz.
-Naprawmy to.
-Jak?
-Zacznijmy od nowa.
-Z tego miejsca?
-Nie, z Twittera.
Spojrzał na mnie uśmiechnięty, czy to mi się śni? Od zawsze o tym marzyłam, co jeśli to jakiś żart z jego strony? Kolejny raz tego nie przeżyję.
Pomógł mi stać po czym zadzwonił po taksówkę, po 15 minutach czekania wreszcie przyjechała, zapłacił kierowcy i kazał zawieść mnie prosto do domu.
-Dobranoc.
-Dobranoc -odpowiedział, po czym pocałował mnie w policzek.
Po powrocie do domu napisałam sms'a do Rose, w którym wszystko jej wyjaśniłam, następnie oddałam się w objęcia morfeusza.