Hogwarts'ta Bir Melez - Harry Potter ve Percy Jackson Birleşiyor! #Wattsy2017

4.Bölüm. Yola Çıkıyoruz

Bugün tekrar rüya gördüm. Yani ben. Benden ne beklenir ki. Rüyamda büyücü okulu olduğunu tahmin ettiğim bir okul vardı ve o kadar güzeldi ki. İhtişamlı, ilgi çekici, havalı. Bir sürü kişi ellerinde asa, üstlerinde cüppe okula gidiyorlardı. Kalabalığın arasında 18 yaşlarında bir çocuk vardı. Siyah saçları ve yeşil gözleriyle dikkat çekiyordu. Yuvarlak çerçeveli bir gözlüğü vardı, kafasında ise şimşek şeklinde bir yara izi. Yanında yürüyen 2 kişi vardı. Bir yanda turuncu saçlı bir çocuk vardı. Diğer yanda ise dalgalı kahverengi saçlarıyla bir kız. Ellerinde kitaplar taşıyordu ve turuncu saçlı çocuk ile el tutuşuyordu. Şimşek yara izli çocuk " Percy!" Dedi.

"Percy!"
Uyandım. Annabeth karşımda duruyordu. Sesi rüyama bile girmişti yahu!
"Hadi kalksana uyuşuk! Yine mi rüya görüyordun?"
"Aslında evet."
Ona her şeyi anlattım. Rüyamı, Hermes ile konuşmamızı, büyücülük okulunu...
"Sence Kherion'un bundan haberi var mıydı?"
"Sanmıyorum Percy. Bana söylerdi kesinlikle."
Onaylarcasına başımı salladım.
"Neden kendisine sormuyoruz?" Dedi Annabeth.
"Tamam. Kahvaltıda sorarız."
Kahvaltıda ben Poseidon masasına, Annabeth ise Athena masasına gideceğimize Kherion'un yanına gittik.
" Kherion. Konuşmamız gerek." Bize bakıp kaşlarını kaldırdı.
" Neler oluyor?"
" Şu Londra'daki büyücülük okulunu ve olayını biliyoruz. Senin bundan haberin var mıydı?"
Suratını suçluluk ifadesi kapladı.
"Sayılır. Ne kadar doğru olduğu hakkında bir fikrim yok. Size bahsetmeli miydim bilmiyordum. Her neyse artık biliyorsunuz. Fakat nerden biliyorsunuz?"
"Hermes" dedim. Anladığını belirtircesine kafasını salladı.
"Umm... Kherion... yani sonuç olarak zaten okul başlıyor ve zaten okula geç gideceğiz ya. Belki bir süre bu durumdan yararlanarak şey...."
"Uzun lafın kısası bir süre için Hogwarts Cadılık ve Büyücülük okuluna gidebilir miyiz ve kesin olmayarak tüm yıl kalabilir miyiz? Bu Tanrıça Hekate'nin asasını bulmamızda bayağı yardımcı olur." dedi Annabeth.
" Bu kararı vermek benim ellerimde değil. Fakat eğer asayı bulursanız onu Olimpos'a hemen getirin. Yine de tüm yıl kalmanız iyi olmaz. Kısa kalın demiyorum fakat çok uzun da kalmayın."
"Teşekkürler Kherion!" Dedik Annabeth ve ben. Daha sonra kendi masalarımıza döndük. Poseidon masasında tek başıma yemek yerken arkadan büyük bir eli omzumda hissettim.
"Selam kardeşim." Arkamı dönüp Tyson'a sarıldım.
"Vay be koca oğlan." Dedim.
Yanıma oturdu.
"Seni tekrar görmek çok güzel kardeşim." dedi Tyson.
"Karşılıklı."
"Göreve gittiğinizi duydum."
"Nereden duydun?"
"Clarisse bu konuyla ilgili söylenip duruyor."
Kıkırdadım. Ondan beklenir.
"Sonra Kherion'a sordum. Vay be Percy, bu havalı."
"Keşke sen de gelebilseydin koca oğlan ama gidecek kişiler seçildi bile."
Athena masasındaki Annabeth' e ve Hades masasında yalnız yalnız oturan Nico'ya baktım. Evet Hades klübesi inşa edilmişti. Artık Nico Hermes klübesinde kalmıyordu.

🐳

Yemekten sonra ben, Annabeth ve Nico beraber kehanet almak için Rachel'ın mağarasına gittik.
"Naber Rachel!" dedim. Annabeth artık Rachel'ı kıskanmıyordu hatta bayağı iyi arkadaştılar.
"Selam Percy! Annabeth!"
"Rachel bir sürelik akademiden geri dönmen çok güzel!" Dedi Annabeth.
"Aynen. Fakat maalesef daha fazla zaman geçiremeyeceğiz. Biliyorsun bir göreve gidiyoruz." Dedim.
"Biliyorum. Ve benden kehanet almaya geldiniz." Başımı salladım.
"Pekala, başlıyoruz." dedi Rachel. Etrafını yeşil dumanlar sardı ve gözleri yeşil renge bürünüp parıldadı. Ağzından da yeşil bir duman çıktı. İşten gelen yaşlı bir kadının sesiyle konuşmaya başladı.

3 melez çıkacak yolculuğa Tanrıça'nın asasını bulmaya
Gidecekler büyücüler dünyasına
Tanışacaklar sağ kalan çocukla
Sevilen arkada kalacak sonunda

Sahilde Annabeth ve Nico ile oturup kehaneti tartışıyorduk.
" 3 melez çıkacak yolculuğa.
O 3 melez biz oluyoruz herhalde." Dedi Annabeth.
" Tanrıça'nın asasını bulmaya.
Tanrıça Hekate'nin asasını bulacağız. Bu da oluyor." dedi Nico
" Gidecekler büyücüler dünyasına.
Tamam, bu da oldu." dedim.
"Tanışacaklar sağ kalan çocukla.
Doğrusu buraya pek bir anlam veremedim. Belki bir çocuk sağ kalacak diyordur. Ama biz tanışacağımıza göre bizim içimizden biri olamaz." dedi Annabeth.
"Sevilen arkada kalacak sonunda.
Burası beni huzursuz etti. Bu birimizin arkada kalacağı anlamına mı geliyor? Sevilen kim?" dedi Nico.
Annabeth'in yüzünde düşündüğünde gelen ifade geldi. Bu kısım beni de huzursuz etmişti.

Yarım saat sonra kamptakiler meydanda toplandı. Herkes ben, Annabeth ve Nico'ya şans dilemeye ve uğurlamaya başladı. Tyson gelince bana:
"İyi şanslar kardeşim." dedi ve beni yanağımdan öptü. Ne kadar bu harekete şaşırsam da bu Tyson yapar mı yapar.
"Kendine iyi bak koca oğlan." dedim. Daha sonra Annabeth'e sıkı sıkı sarıldı. Annabeth neredeyse patlıyordu. Şaka yapmıyorum. Sonra Nico' ya da daha normal bir sarılış verdi.
Daha sonra arkadan Clarisse yaklaştı:
" Kendinize dikkat edin. Yani, ölmenizi falan istemem." dedi.
"Aww... Teşekkürler cicişim." dedim. Gözlerini devirip gülümsedi. Özellikle de Annabeth'e.
Daha sonra Rachel geldi.
"İyi olacaksınız değil mi?" dedi. Annabeth ona sıkı sıkı sarıldı.
"Tabi ki."
Sonra ben de sarılmaya katıldım.
En sonunda Kherion geldi.
"İyi şanslar melezler. Size güveniyorum." dedi.
"Teşekkürler Kherion." dedim. Meydana baktım." Pekala hazırız." Ama bir detayı atlamıştık. Biz Londra'ya ne ile gidecektik? Annabeth'in aklından aynı şey geçmiş olmalı ki Kherion'a bunu sordu. Arkadan bir ses geldi:
"Tabi ki benim arabamla!"
Arkamızı döndük.
"Tanrı Apollon!"
"Ta kendisi😉!"
Apollon'un yanında sihirli arabası duruyordu. Bir kere Thalia, Nico, Bianca ve Artemis'in avcılarını bu arabayla kampa getirmiştik.
Apollon'un elini sallamasıyla BMW'si 3 kişilik bir Lamborghini'ye dönüştü. Hem de kırmızı!
"Şaka yapıyorsun." Dedi Nico ağzı 5 karış açık.
"Hahaha ben ve muhteşemliğim Nico'cuğum. Hatta dur size gitmeden önce bir şiir yazayım:
Haydi gidin çocuklar
Asayı getirin
Araba çizilmesin
Ben muhteşemim! "
"Şey, teşekkürler Tanrı Apollon. Tamam biz gidelim o zaman."
"Durun gitmeden önce son bir şiir daha!:
İyi şanslar çocuklar
Eğlenin büyülerle
Asla unutmayın çünkü
BEN MUHTEŞEMİM! "
En sonunda melez kampından çıkmış yola başlamıştık bile. Ve durmayacaktık. Bu güzel olacaktı.