M van Mysterie (ft. 1D)

H13- Date deel 2 (met @illyreadsxx bedacht)

Mystery pov.

Wow, Liam ziet er echt goed uit. Het zou me niet verbazen als hij bijna hetzelfde heeft gehad met de jongens als ik met de meiden. "Wow, je ziet er prachtig uit." zei Liam. En ik moest blozen! Ik bloosde echt nooit en toen kwam Liam en boem! Ik bloos echt altijd als ik een compliment van hem krijg. Liam grinnikte. Ik trok een wenkbrauw op. "Wat?" "Je bloost normaal nooit, maar wel om mij. Dat is schattig en grappig." "Ik zei het hardop is het niet?" "Ja, dat is best wel schattig." Ik gaf hem een nep-boze blik. "Kom op, het is schattig. Ook wel grappig." "Hoezo dat?" "Nou, je zou denken dat je als geheimagent je je gedachtes voor je houdt." "Je hebt gelijk, je bent eigenlijk heel slecht voor me." Hij keek me raar aan. Ik schoot keihard in de lach. Hij deed gewoon leuk mee, ik wetende dat hij geen idee had waarom ik aan het lachen was. "Zullen we gaan?" vroeg hij nadat we uitgelachen waren. "Ja, ik sluit alleen even af." zei ik met nog steeds een lach op mijn gezicht. Een pretgezicht noemde Illy het altijd. Ik heb haar daar altijd voor uitgelachen, tot ik me realiseerde dat ze gelijk had.

"Dus, waar gaan we heen?" vroeg ik nadat ik had afgesloten en we in de auto zaten. "Dat ga ik dus niet zeggen. En trouwens kan je deze even omdoen?" vroeg hij een blinddoek op houdend. "Naha!" zei ik op een extra bitchy toon. Hij lachte en duwde de blinddoek in mijn handen. "Doe nou maar, alsjeblieft." hij zette puppy-oogjes op.

Jammer genoeg kan ik daar tegen. Stel je maar eens voor... Ben je iemand aan het verhoren, zet de verdachte puppy-oogjes op en vraagt of je hem wil laten gaan. Dan is het niet handig als je voor die oogjes smelt en de verdachte gewoon laat gaan. Je maakt dan niet echt indruk...

"Je kan tegen de ogen is het niet?" "Jup." Hij rolde met zijn ogen. "Doe nou maar gewoon." "Oké, omdat jij het bent." Ik deed de blinddoek om en begon tegen hem te praten. "Dus, heb je hetzelfde gehad als ik met de meiden?" "Als je bedoelt dat ze je helemaal overladen met tips en adviezen, dan ja." Ik grinnikte, zo typisch. "Maareh, waar gaan we nou heen?" "Waar denk je dat die blinddoek voor dient?" vroeg hij ironisch. "Nou om te zorgen dat ik niets zie." "Dat en het feit dat je niet mag zien waar we heen gaan." "Nou dan werkt het niet heel goed." "Wat bedoel je?" "Dat ik deze omgeving tot en met het bos een paar kilometers verderop als mijn broekzak ken." "Wat bedoel je?" "Een voorbeeld nodig?" "Ja?" "Nou aangezien we nu zeven bochten hebben gemaakt in de volgorde links-rechts-rechts-links-rechts-links-links weet ik dat we over ongeveer 400 meter langs de bioscoop komen." Ik wist zeker dat z'n mond nu open gevallen moest zijn. Vandaar mijn droge opmerking: "Liam, je vangt vliegen. Die zijn niet om op te eten." Ik hoorde hem lachen en zoals ik al verwachtte reden we de rotonde op.
Ik voel dat Liam hem iets van twee keer neemt. "Succes met me uit de running halen." lach ik.

Liam pov.

Ken je die momenten dat je denkt: 'Hoe weet ze dat?' Dat heb ik nu dubbel. Ik weet zelf eigenlijk ook niet wat we precies gaan doen. Mijn en Mys' vrienden hadden alles gepland. Ik weet waar we heen gaan en voor de rest weet ik het eigenlijk niet. Ik kan wel gokken, maar het blijft een verrassing. Ik moet met Mys naar het hoofdkwartier van het GGvM. Ik weet nog steeds bijna niets van de organisatie, maar ja. Ik moest wel heel erg om rijden van Illy. Zigzaggen en dat soort gedoe. Ze waarschuwde me al dat Mys de weg zou kennen. Ik heb haar in mijn hoofd toen uitgelachen. En nu maakt Mys het dus waar ook. Vandaar ook dat 'Hoe weet ze dat?'moment. Ik reed de rotonde op en nam hem twee keer. "Succes met me uit de running halen." Ik grinnik om haar en kijk naar haar. Het zag ee best schattig uit met die zwarte blinddoek. Ze was echt heel knap. Ik liet mijn blik weer op de weg glijden en grijnsde even kort. Toen begon het zigzaggen. Ik nam verschillende afslagen. Daarna weer een rotonde die ik vijf keer nam. Ik moest Mys uit haar evenwicht brengen. Ik versnelde wat en nam een bocht heel erg hard. Ik sloeg meteen weer af. Nog steeds de route volgend. Hopelijk ging dit lukken. Na een kwartier zigzaggen zei Mys eindelijk weer wat: "Je hebt het voor elkaar, ik weet niet waar we zijn." "Das mooi." "Jup! Dus nu moet ik het mar uit je krijgen!" "Wacht! Wat?" "Waar gaan we nou heen? Waar gaan we nou heen? Waar gaan we nou heen?" Fijn, dit doet ze dus puur om me te ergeren. Nog maar twintig minuten... Wacht... Nog twintig minuten... Met haar als een sirene... Help...

Aangekomen bij het GGvM

Ik help Mystery uit de auto. Ik help haar door de deuren heen en begeleid haar door naar de ruimte. Ik ga achter haar staan en doe de blinddoek af.

Mystery pov.

Als Li mijn blinddoek afdoet herken ik meteen waar we zijn. Het GGvM. Hij opent de grote deur. Daar is de balzaal helemaal versiert. Ja, I know een balzaal in een spionnenbedrijf. Het wordt twee maal per jaar gebruikt voor het bedrijfsgala. Er stond nu een heel schattig tafeltje met een kandelaar. Liam begeleidde me naar de tafel en hield de stoel voor me klaar. "Je bent echt een gentleman vandaag." met een vleugje ironie. "Voor jou altijd." Ik wilde wat terug zeggen, maar ik hoorde een hele bekende stem al kuchend 'slijmbal' zeggen. Ik draaide me om en zag Illy in oberoutfit staan. Maar wat grappiger was waren de grijnsende meiden die achter haar stonden. Oho oh, dit gaat een drukke avond worden... "Dus willen jullie wat te drinken?" voreg Perrie grijnzend, waardoor ze een eleboogje van El kreeg. "Ik bedoel, kan ik jullie wat te drinken inschenken?" ze gaf El snel een boze blik, waarna ze zich weer op ons richte. "Ehm, ik wil wel een... eh... cola?" "Natuurlijk, en u heer?" zei ze met een extreem beleefde stem. Ik moest me echt inhouden. Liam bestelde ook een cola en ze liepen weg.

Toen gebeurde er iets wat ik persoonlijk echt nooit had gedaan. Zayn... hier krijg je spijt van...

Het luik waar normaal een discobal uit zou komen ging open, maar nu was de discobal vevangen door een Zayn in een cupido-pakje... En ja ik bedoel met luier en boog. Ik begon leihard te lachen. Zayn siste wat tussen zijn tanden door wat ik niet kon verstaan. Ik heb geen idee wat het was, maar als ik in die situatie zou zitten... sorry, hangen, zou ik iets sissen als: 'Haat aan Perries puppyoogjes.' en 'Ik zal nooit meer een weddenschap aangaan.' Wat meteen, de redenen waren waarvan ik dacht dat hij daardoor hier was beland. Ik was nog niet uitgelachen of er kwam muziek uit de hoek van de zaal. En ja hoor, daar stonden de boys in pak. Ze zongen een rustig liedje. Ook kwamen nu de meiden terug met de borden. Ik voelde me ietsjes ongemakkelijk. Liam had het zo te zien ook wel een beetje, maar dan ietsjes minder erg. Hij was al best veel gewend met die jongens...

Een anderhalf uur later

Ik keek Liam lachend aan. Het was een beetje een fake-lachje, maar ik wilde niet flauw zijn. Ik keek naar het tafelkleed en zag dat ons WITTE kleed inmiddels hier en daar een haar van Zayn, met iets te veel haargel had liggen. Liam zag denk ik waar ik naar keek, want hij riep lachend naar Zayn toe: "Hey Zayn! WIl je stoppen met verharen boven ons eten?" Zayn momelde voor de 100ste keer deze avond iets wat ik niet verstond. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk. Het was echt heel gezellig, daar niet van. Alleen was het wel zo dat ik had gehoopt dat mijn date met Liam iets rustiger zou zijn. Iets meer privé, je weet wel met ruimte om te praten. En dan zonder 22 nieuwsgierige oren die meeluisterden. Er kwam een ietsjes wilder deuntje op en iedereen begon gek te dansen. Ik lachte fake naar Liam. HIj lachte ook wat ongemakkelijk. Ik probeerde te doen alsof ik echt genoot. Dat was ook wel zo, alleen ben ik meer op de rust. Helaas zag hij dat ik het te druk vond. "Gaat het wel?" vroeg hij met eeen lief, maar bezorgde stem. "Ja, het is alleen..." Oh, kop op Mystery. Pak zijn hand en neem hem mee. "Kom mee." zei ik. Hij knikte lachend, ik nam zijn hand en trok hem de zaal uit. We liepen hand in hand naar buiten. Ik snoof de risse geur van de bomen op. Dit was genieten, samen met de jongen waarop ik verliefd ben, rustig. Genieten van de stilte en van elkaars warmte. Een warm gevoel ging door miijn lichaam, toen Liam zijn arm om me heen sloeg. "Dit is..." begon Liam, waardoor ik nerveus werd. "Geweldig." Ik knikte en gaf hem een kus op zijn wang. "Zullen we even het bos in?" "Ja, dat lijkt me heerlijk." antwoord hij. Zo lopen we samen het bos in. Ik begin te denken aan hoe ik hier ben beland. Ik werd bij Liam voorgesteld als een meisje dat voor zichzelf kon zorgen, dat niet bang was. Ik was (al zeg ik het zelf) sterk, ik kon voor mezelf opkomen. Alleen tegen M zou ik nooit een grote mond hebben. Ik was niet snel bang op geintimideerd. Maar nu ik met Liam om ga, ben ik heel anders. Ik ben nog wel sterk en ik ben ook niet onzeker over mezelf, maar ik ben wel verandert. Ik heb al meerdere keren een grote mond tegen M gehad, waar ik trouwens echt snel mijn excuses voor wil aanbieden, maar ik ben ook een beetje bang. Ik wil Liam niet verliezen en dat terwijl ik hem nog maar net ken.

Ik wordt door Liam uit mijn gedachtes gehaald. "Waar denk je aan?" "Wat bedoel je?" "Je keek zo liefjes voor je uit, een beetje dromerig." "Oh sorry." "Nee, het is niet erg, maar waar dacht je nou aan?" "Aan jou, aan hoe ik verandert ben ik het afgelopen jaar." "Is dat positief?" "Ja, op de meeste punten wel." "En de andere punten?" "Daar ben ik banger geworden, banger dat ik jou kwijt zal raken. Net als bij mijn ouders en zus." "Ik wil je helemaal niet verlaten, dus dat komt goed." Ik lachte en gaf hem een knuffel. We liepen nog even door, maar toen kwamen we op een open-plek, waar we even stopten. "Wow, zie de maan." Liam volgde mijn vinger en keek naar de volle maan. De maan verlichtte de open-plek op ren prachtige mannier. Liam trok me dicht tegen hem aan. Ik glimlachte en keek met hem naar maan. Ik keek naar hem, hij keek naar mij, we gaven elkaar een glimlach en brachten onze hoofden dichterbij elkaar. Net toen we onze lippen op elkaar duwden, werd het moment verpest. Ik bedoel wat is er nu harder dan een romantische kus in de zachte verlichting van het maanlicht, wat dan verpest wordt... Niets, toch?! Hoe dan ook... Wat ons stoorde was iemand, ik zal geen namen noemen, want dat wist ik nog niet. Maar ik wil wel weten. Dat is ook de reden waarom ik me omdraaide en het bos in keek. En ja hoor, daar zag ik 22 ogen in de struiken. Liam keek ook en toen hij doorhad wat er gaande was, pakte hij m'n hand en trok me mee. We renden door het bos, hij had mijn hand vast en trok me mee. Ik kon natuurlijk ook naast hem rennen, maar ik vond het wel grappig dat hij me zo meenam. Ik nam de omgeving in me op, wat behoorlijk tegenviel in het donker. Ik herkende het wel, er was iets met deze plek, maar wat? Ik schrok toen het tot me doordrong, kan het nog beter? (voel het sacasme) "Liam ik ken het hier." zei ik, toen hij iets rustiger rende. Hij begon te lopen en ik kwam naast hem lopen. "Goh, die zag ik niet aankomen." zei hij ironisch en grinnikend tegelijk. Ik hield hem tegen, waardoor we tegenover elkaar stonden. "Nee, dat bedoel ik niet." zei ik rollend met mijn ogen. "Wat dan?" "Dit is het traininggebied van het GGvM!'" "Waarom staat er dan geen hek omheen? Waarom staat het niet aangegeven?" "Omdat we niet te veel mogen opvallen! Anders kunnen mensen er wat achter zoeken!" "En nu?" "Geen zorgen, er zijn geen trainingen nu." "Waarom ben je dan zo gestrest?" "Ik ben niet de enige die dit gebied als haar duimpje kent, als we hier blijven vinden de anderen ons zo." "Ach, dat is dan maar zo, dan vluchten we wel weer. We hebben een voorsprong en ik vind het vooral belangrijk dat ik samen met jou ben." "Dat is zo lief." "Dankje, ik weet dat ik goed ben." "We kunnen ook overdrijven..." "Heeeeee!" Ik gaf hem een speelse duw. Hij duwde mij terug, ik begon te grijnzen. "Gaan we het zo spelen, Payne?" "Al dat moet." Ik lachte en trok hem mee, ik wist de mooiste plek van heel het bos. Het was een afgrond, met daaronder een open-plek met een meer. Het meer wordt prachtig verlicht door het maanlicht, er is zelfs een waterval. "Jij weet waar we heen gaan, is het niet?" "Ja, ja dat weet ik." Hij lachte. Ik deed zo'n 500 meter voor de kloof mijn handen voor zijn ogen. Hij stelde geen vragen, zeer vermoedelijk omdat hij wist dat er toch geen antwoord zou komen. Hoe dan ook, ik begeliedde hem rustig naar de rand van de kloof en haalde toen mijn handen weg. Z'n mond viel open, ik gok van verwondering. "Mys, dit is echt prachtig." Ik knikte en ik liet hem me van de rand van de kloof afhelpen. Weer gaan onze blikken van de maan naar elkaar toe. We brengen onze lippen op elkaar, allemaal elfjes in mijn buik als onze lippen elkaar raken. Ik voel me wel een beetje bekeken, maar ik ga toch door.

Wacht wat? Bekeken? Het zal toch niet? Mijn vermoeden wordt bevestigd door een zachte, maar nog net hoorbare: 'Ahhh!" "Wat zijn ze lief!' Ik onderbreek de kus om naar de bovenkant van de riggel te kijken. En natuurlijk liggen daar weer die 22 ogen naar ons te kijken. Ik zucht en grijp dan naar mijn oor. Ik kijk of ik mijn oortje nog in heb en ja hoor! Ik krijg automatisch een grijns op mijn gezicht.

(A/N: Je hoeft de agentenpraat niet persé te begrijpen, het is voor de lol ;)
In zet het oortje aan en spreek in. "Agent M hier, met de opdracht om code 3rm uit te voeren terwijl ik gast L meeneem, zodat code 25383 in stand blijft. Agent M over." Ik zie Liam me met ren opgetrokken wenkbrauw aankijken. Ik krijg reactie van Mike, omdat hij dezelfde initialen heeft als ik is zijn naam MH. Hij was niet bij mijn date als hulp, maar hij kon wel raden wat er aan de hand was..."Agent MH hier, hierbij is het verzoek bevestigd. Dat betekend: Agenten S en O, houdt op net het treiteren van Agent M op haar code 25383 of er volgen sancties. Agent MH over en uit." Ik zag Olivia en Sanne gewoon slikken van angst. Mike was echt lief, maar soms leken hij en Chris de enige te zijn die me begrepen als ik serieus wilde zijn. Mike kon dreigen met van alles, aangezien hij teamleider was. "Agent O hier, ik spreek namens Agenten O en S. Wij zullen code 3rm uitvoeren. Agent M, vlucht met gast L, O over en uit." "Begrepen, M over en uit.' zei ik blij. Ik pakte Liams hand, ik nam hem mee naar de enige plek waar niemand ons zou kunnen bespieden of volgen. Mijn geheime plekje en nu maar hopen dat Liam het net zo rustgevend vindt als ik...

Janne pov.

Hier lagen we dan met Zayn (nog steeds in luier), Louis, Niall, Harry, Perrie, Eleanor, Jeanine, Sanne, Olivia, Illy en ik op de rand van de kloof. Kijkend naar Mystery en Liam die nu aan het kussen zijn. Ze zijn zo'n leuk koppel, ik kan het niet laten om een "Ahhhh!" te zeggen en al snel krijg ik reactie van Eleanor die zegt: "Wat zijn ze lief!" Ik zag Mystery geërgerd opkijken, toen aan haar oor voelen en toen angstaanjagend grijnzen. Ze begon te praten, maar ik begreep er niets van. Ik zag alleen dat Olivia, Sanne iets influisterde terwijl ze beide een bange blik op hun gezicht kregen. Olivia begon ook tegen een of ander oordopje vage dingen over codes te zeggen, heel vaag. Ik wilde vragen waar het allemaal over ging toen ik haar iets in de oren van Illy en Danne zag fluisteren. Elk van hen zette een zonnebril op, wat mijn aandacht trok aangezien het midden in de nacht was. Alweer wilde ik vragen waar het opsloeg, maar ik kreeg geen kans. Sanne haalde iets uit haar broekzak en gooide het richting het meer. Ik zag een fel wit licht boven het meer verschijnen voor alles wordt werd en ik mijn bewustzijn verloor.

Sanne pov.

Ik zit hier nu al tien minuten op de versterking van Chris en Mike te wachten, hopelijk komen ze snel, want ik zit samen met Illy op een koude steen te wachten. Samen met mijn oh zo goede vriend (voel het sarcasme) Meneer de zwaar gekneusde Enkel. Ik ben oh zo leuk (sarcasme) uitgegleden toen ik van de kloof klom. Ze zouden zo met een auto komen om de bewustelozen onder ons mee te nemen, dat zou voor iedereen makkelijker zijn. Als je je afvraagt wat er net is gebeurd met de iedereen behalve Illy, Olivia en ik?? Het antwoord is vrij simpel, we hebben daarnet de geheugens gewist. Ze waren in een geheim gebied, Liam had toestemming gekregen om hier te zijn, -evenals Illy trouwens, zij is altijd welkom om het gebied, ondankst dat ze geen werknemer is,- maar de rest niet. Nu liggen ze hier in een soort mini-coma op de grond, terwijl ze in dat coma liggen worden de geheugens gewist. Olivia is selfies met de bewustelozen aan het maken wat er hilarisch uitziet trouwens. Ik eek heel blij op toen ik geritsel uit de struiken hoorde komen. Ja, hoor daar waren Mike en Chris. "Wat..? Laat ook maar." Chris wees naar Olivia. "MoMystery gaan plagen op haar eeste date? Jullie wisten hoe graag ze dit perfect wilde? Eigenlijk was die enkel best een goede straf." Ik keek Mike beledigd aan en hij gaf me een grijnzende lach. Ik grinnikte en tikte Illy aan. "Zullen we ze naar de auto brengen?" Illy keek me aan met een blik van: zie-jij-hier-serieus-ergens-een-auto-staan? "De auto staat op een open plek zo'n honderd meter verderop. Helpen jullie even met dragen?" zei Mike nog voordat ik Illy kon antwoorden. Ik knikte en we stonden op, ook Oivia was inmiddels opgestaan... "Oké, ik pak Harry en Janne wel." zei Olivia. "Ik doe meneer en mevrouw Malik wel." zei Mike. "Ik doe Jeaniall wel. ;) Illy doe jij Louis, dan hoeft Sanne alleen Eleanor te dragen en niet Eleanor en Louis." stelde Chris voor. Illy en ik knikten. Elk van ons gooide de gene, die hij of zij moest dragen over de schouder. Behalve Illy, omdat ze nog geen ervaring had met het dragen van mensen die buiten bewust zijn zijn, pakte ze Louis in een soort mix van bruidsstijl en over de schouder manier. Waardoor Louis' voeten over haar schouder lagen en zijn hoofd uitstak. Normaal zou ik hem nu beschermd hebben tegen Illy, maar ik laat haar het zelf doen. Het is best wel grappig om te zien. Ik loop achter de anderen aan met Eleanor over mijn schouder. Illy is de enige die achter mij loopt. Als we bij de auto aankomen en we iedereen erin leggen is alleen Illy er nog niet. Chris en Mike lachend naar de bosjes. Ik hoorde ze heel hard lachen, waardoor ook Oliv en ik, maar even besloten om ook poolshoogte te gaan nemen. Raad eens wat we daar aantroffen? Illy op de grond klooiend om Louis van haar lichaam af te krijgen en een bewusteloze Louis die een bult op z'n slaap haf en met zijn benen over Illy heen lag. We schoten met z'n allen in de lach. Alleen Louis de spelbreker die het is, lag er maar een beetje in coma bij. "Maareh jongens, willen jullie even helpen?' vroeg Illy, het lachfeestje onderbrekend. "Chris..." Mike gaf een knikje met zijn hoofd richting Illy. "Ik ga al."Chris pakte Louis lachend van Illy af en sloeg hem over zijn schouder. Met Chris voorop liepen we weer nar de auto. We legden Louis bij de rest en reden toen naar het hoofdkwartier van het GGvM. Daar aangekomen werden de kletskousen(sarcasme) in een bed gelegd waar ze over zo'n 20minuten wakker zouden worden... En nu wachten, hoe zou het eigenlijk bij Mys en Liam gaan?

Liam pov.

Mystery trok me mee. Na 100 meter zei ze: "Doe dit op en kijk niet achterom." Ze overhandigde me een zonnebril en deed er zelf ook één op. Ik was best verbaasd dat ik na +-20 seconden een heel fel wit licht vanuit mijn ooghoek zag. Ik was blij met de zonnebril anders was ik nu blind ofzo. Mys deed de zonnebril weer af, dus volgde ik haar voorbeeld. Ik overhandigde haar de bril en zei nam hem dankbaar aan. "Wat was dat met je oor?" vroeg ik twijfelend. Ze gaf me een glimlach, ze schoof haar haar een beetje opzij en draaide daarbij haar hoofd zodat ik haar oor zag en zei toen: "Ik heb voor mijn werk een soort bluetooth-oortje, alleen dan met alle agenten." "Ik heb een beetje ervoor gezorgd dat ze ons nu met rust moesten laten." "Wow, ik verstond alleen maar code nog wat, allemaal geheimtaal." "Haha, klopt. Het heeft me ook echt heel lang gekost om al die codes te leren." "Haha, snap ik." Mys zei niks meer dus ging ik maar verder. "Dus waar gaan we nu heen?" Ik vertrouw niet helemaal meer op onze vrienden, dus gaan we maar naar de enige plek waarvan alleen ik het bestaan weet." "Cool." "Het is alleen iets minder mooi als de andere plekken." zei ze nu aarzelend. "Ach ja, ik wil gewoon bij jou zijn." zei ik een arm om haar heen slaand. We liepen iets verder toen het begin te druppen. "Nee toch!" zei Mystery kwaad. "Kom mee!" ik werd voor de zoveelste keer deze dag mee getrokken. Ik werd al natter en begon te hopen dat Mys wist waar we heen gingen, al had ik daar wel vertrouwen in...

We kwamen bij een meertje met een waterval aan. Het was minder mooi dan het andere meertje. Er waren meer rotsen en de maan was minder goed te zien. Toch hield ik ervan. We waren al behoorlijk nat van de regen. "Ik wist niet dat er zoveel meren in dit bos zijn." "Het gaat niet om het meer." grijnsde ze. Ze liet mijn hand los en liep naar de rand van het meer, ze stak haar hand achter de waterval en verdween erachter. "Kom je ook?" hoorde ik de waterval zeggen zodra Mys weg was. Ik liep aarzelend naar de waterval toe en stak mijn hand erachter. Hij werd meteen door de zachte hand van Mystery gepakt en ik werd achter de waterval getrokken. Ik opende mijn ogen en zag dat ik in de ijsblauwe ogen van Mystery keek. "Hier kunnen we even schuilen." lachte ze. Ik keek de grot rond, het was rotsig en koud, maar het was ook knus en ik was blij alleen met Mys te kunnen zijn. "Hoe kende je deze plek?" "Ik vond het toen ik met Illy en Anne verstoppertje aan het spelen was. Sindsdien kom ik hier heel vaak." Ik gaf haar een warme glimlach.
Ze had me al een keer over Anne verteld, over hoeveel haar zus voor haar betekend had. Hoe erg ze het vond dat Anne doodging. Hoe Anne verantwoordelijkheid had genomen toen hun ouders stierven. Mystery had het niet vaak over Anne, maar als ze het deed sprak ze met trots over haar zus. "Vind je het wel goed? Ik weet dat het niet heel mooi is, we kunnen ook ergens anders heen?" vroeg ze angstig toen ze zag dat ik de grot in me aan het opnemen was. "Ik houdt ervan." "Weet je het wel heel zeker? Ik kan ook-" "-Ik vind het geweldig. Het is rustig en ik kan alleen zijn met het mooiste meisje van de wereld." Ik zag haar blozen. "Je bent echt te lief, hoe kan je van iemand zoals ik houden? Ik bedoel, je hebt me voor je neus iemand zijn nek om zien draaien." "Je bent veel meer dan je denkt. Je bent heus niet alleen een agente, je bent ook lief, zorgzaam, slim, sluw, mooi en grappig. Je bent eigenlijk het meisje van mijn dromen." ik zag haar heel erg rood worden.

Mystery pov.

"Je bent veel meer dan je denkt. Je bent heus niet alleen een agente, je bent ook lief, zorgzaam, slim, sluw, mooi en grappig. Je bent eigenlijk het meisje van mijn dromen." Ik kon deze woorden maar moeilijk verwerken. Ik begon hevig te blozen. "Dank je..." fluisterde ik. Hij had het gezegd! Dat ik zijn droommeisje was. Ik kan niet meer stoppen met blozen. "Jij bent alles wat ik nooit had, liefde, geen familie-liefde, maar liefde-liefde." zei ik terug. We gaven elkaar een knuffel. "Ik denk dat de regen is gestopt, wil je een kijkje nemen?" vroeg hij. Ik knikte en we liepen de grot uit. Het was aan het miezeren. Ik lachte toen ik Liam naar me zag staren. "Je ziet er zo mooi uit." zei hij. "Dank je." bloosde ik weer. Het begon weer harder te regenen. "Ik wil je nog één ding vragen." zei Liam. Zijn gezicht werd verlicht door de straling maan. Hij ging recht voor me staan en haalde een klein doosje uit zijn jaszak.

"Mystery, wil jij mijn vriendin zijn?" hij opende het doosje, waarin een prachtige armband, met de M, de L en een infinity teken als bedels. "Niets liever dan dat." zei ik glimlachend terug. Hij deed de armband bij me om en kuste me toen. Ik kon het nauwelijks geloven! Ik Mystery Rose Sly, had gewoon voor het eerst in mijn leven een vriendje. De kus ging door, in de regen, verlicht door het maanlicht, bij een meer met een waterval...