KARANLIK TARAF(ARA VERİLDİ)

-10-Siyah Kan Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

     YORUMLAR VE OYLARA ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM <3 ÜZÜLEREK SÖYLEMEK İSTİYORUMKİ 2 HAFTA YENİ BÖLÜM GELMEYEBİLİR BOŞ BULDUĞUM VAKİT YAZMAYA ÇALIŞACAĞIM FAKAT HER GÜN 2 TANE SINAVIM VAR.. ÜÇÜNCÜ SINAVLAR VE BENİM GERÇEKTEN NOTLARIMI DÜZELTMEM LAZIM :( SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM ☆

   Konuşmuyordum,sadece şu aptal büyüyü yaptığıma inanmak istiyordum.Gözlerimi yerden ayırdım ve karşımda duran Emma'ya baktım.Yüzü solmuştu,uykusuz olduğu herhalinden belliydi.Jack amca ve Leon ise başka bir odada bir şeyler konuşuyordu.Bu durumda olmasaydım merak ederdim ama şuan hiç umrumda değildi.Tek düşündüğüm William'ın iyi olmasıydı.Ayağa kalktım.

"Nereye?"

"Hava alacağım." dedim ve hızlı adımlarla kendimi temiz havaya attım.Boğucu,sıkıcı bir hava vardı.Evdeyken nefes alamıyordum aslında şimdide bir farkı yoktu.Rüzgar estikçe daha çok bunalıyordum.Her şey üzerime geliyordu.Her şeyin sorumlusu olmak benim için ağırdı oldukça ağır bir yüktü,kaldıramayacağım bir yük...

"Carmen." Yanıma gelen Jack amcaya baktım.O da yorgundu.Diğer herkes gibi.

"Üzülerek söylemek istiyorum ki-" Sözünü kestim ve araya girdim."Söylemeyin." Şuan duymaya hazır olmadığım şeyleri söylememeliydiler.Jack amcayı orada tek başına bıkakıp eve geri döndüm.Karşıma Leon'un çıkmasıyla duraksadım.Bir şey demeseni beklemiyordum daha doğrusu istemiyordum.Kafamı öne eğip ilerlemeye devam ettim.William'ın olduğu odaya doğru ilerliyordum.Böyle olması aptalcaydı beni kurtarmaya çalışırken bu duruma gelmesi hala anlam veremiyordum.Kapıyı açtım fakat William yatakta değildi.Şaşkınlıkla etrafa bakıyordum.Kapının kolundan elimi çekerek bir kaç adım attım.Tuhaf bir his vardı içimde.

Neredeydi?

"William?"dedim.Burada olması gerekiyordu.En son bıraktığımda buradaydı.

"Benim ölü olmam gerekmiyor mu?" Kapının arkasından gelen sese doğru döndüm.

"Bu inanılmaz karşımdasın,yaşıyorsun."Ellimle gülen yüzümü kapattım.

"Carmen."deyince elimi yüzümden çekip ona baktım ve yanına gidip ona sarıldım.Şaşırmış olmalıydı.

"Nasıl oldu?" diye sorunca geriye doğru çekildim.O büyüyü yapabildiğime inanmıyordum fakat yapmıştım.Nasıl yaptığıma dair en ufak bir fikrim olmasada başarmıştım.

"Sana bir büyü buldum demiştim."Cebimden kağıt parçasını çıkardım ve ona uzattım.Gözlerine kağıttan bir süre ayırmadı.

"Benim gibi birisi için doğanın dengesini bozmaman lazımdı."

"Ne yaptım ki?"

Bilmem gereken o kadar şey varken neden hiç kimse bana bir şey söylemiyordu?Ben hariç herkes benim hakkımda o kadar çok şey biliyorduki...Attığım adımdan,yaşadığım her saniyeden,neler yaptığımdan herkesin haberi oluyordu.

"Sen hiçbir şey bilmiyorsun." dediğinde Jack amca ve Leon odaya gelmişlerdi.Birkaç şey öğrenme fırsatım yine yok olmuştu.Jack amca bana baksada benden sakladığı konular vardı.Gizli işlerle uğraştığına adım gibi emindim.

"Ölümden döndün evlat bu senin için zor olmalı."

"Bende burayı nerden tanıyorum diyordum.Jack'in gereksiz evindeymişim." Jack amca gözleriyle odadan çıkmamı rica ettiğini anlamıştım.Odadan dışarı çıktıktan sonra Leon'nun kolumdan tutup beni çekiştirdi tepki vermiyordum alışmıştım.İtiraz etsemde yine yapacaktı Leon bunu kabullenmesede onu çözmüştüm.

"William doğanın dengesini bozduğumu söyledi." Kolumdan sürüklemeyi bırakıp bana baktı bir süre sessiz kaldıktan sonra "O aptalın her dediğine inanma."

"Doğru...Değil mi?"Sessiz kalmayı tercih ettiğinde yine yürümeye başladık.Şuan ne yapmaya çalıştığını bilmiyordum.Davranışlarına anlam veremiyordum.Bana karşı ne zaman iyi davramıştı?Öyle bir şey mümkün müydü?

"Nereye gidiyoruz?" diye sorduğumda evden çıkmıştık.

"Seni kaçırıyorum."

"Çok komiksin."

"Biliyorum." Kafamı arkaya çevirdiğimde tanıdık bir yüzle karışalaştım.Uzakta olmasına rağmen tanımıştım beni kaçıran adamdı.Burada ne işi vardı?

"O." dedim.

"Kim?" dedi ve benimle beraber arkaya baktı.

"Siyah saçlı,uzun boylu adam beni kaçırmıştı ve William'ı vuranda o." Kolumu çekiştirdim fakat daha sert bir şekilde tuttu.

"Leon bırak."dedim aynı zamanda kolumu tekrardan çekiştirmeye başladım.

"Neler oluyor öğrenmem lazım bırak." Yalvarıyordum.Fakat Leon yürümeye devam ediyor beni dinlemiyordu.

"Lütfen." Sesim titrek çıkmıştı.O adamın yanında iki kişi daha vardı biri oldukça yaşlı diğeri ise orta yaşlardaydı.

"Hayır Carmen."

"Neden?"

"Hayır diyorsam hayır!"diye bağırdığında susmayı tercih ettim.Her şeyi öğrenecektim.

Arabaya yaklaştığımızda kapıyı açtı."Geç" diye emir verdi.Arabaya bindiğimde kollarımı birbirine bağladım.

"Senden nefret ediyorum." Kafamı cama doğru çevirdim.Bana baktığını biliyordum çünkü daha arabayı çalıştırmamıştı.Gözlerimi camdan ayırıp ona çevirdiğimde sinirli bir şekilde bana bakıyordu.Bana böyle davranmalarına gerek yoktu.Sadece açıklama istiyordum.Neler olduğuna dair birkaç bilgi.

"Onlar kim mi? Cevabı konsey.Ortadaki yaşlı adamın da kim olduğunu öğrenmek ister misin?"

"Bana bağırma!" Beni duymamazlıktan gelip bağırmaya devam etti."Konseyin başkanı aynı zamanda deden Paul." dedikten hemen sonra arabayı çalıştırdı.2-3 dakika önceki bağrışmalar geçmiş yerini derin bir sessizlik almıştı.Her zamanki gibi susmuştum birazdan yine konuşmaya başlayacağımı bildiğim halde.

"Seni oradan çıkardım çünkü sana zarar gelmesinden korktum.O adamların sana yapacaklarıdan korktum.Oldu mu?" dediğinde ani bir fren yapmıştı.Emniyet kemerini takmadığım için sarsılmıştım.Kendimi toparladığımda dediğim tek şey;

"Özür dilerim." olmuştu.Annemin günlüğünde okumuştum konsey beni istemiyordu.Hatta sadece annemle babam istiyordu.

"Evet Carmen,Will haklı doğanın dengesini bozdun fakat bunu sadece belirli büyücüler yapabilir mesela baban David Hurt gibi...Sende onun kanını taşıyorsun ondan aldığın siyah kanı."