ÖNCEKİ BÖLÜM YORUMLAR VE OYLAR İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM :) DİĞER BÖLÜMLERE GÖRE DAHA AZ OY VE YORUM GÖRÜYORUMKİ VE BU BENİ ÜZÜYOR SANIRIM DÜŞÜŞ İÇERSİNDEYİM.HER NEYSE SİZLERİ SEVİYORUM <3 DAHA ÇOK YORUM GÖRMEK DİLEĞİYLE İYİ OKUMALAR...
Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ
Demir kapıya bir tekme atıp tekrar bağırmaya başladım.Beni zorla bu iğrenç yere kapatmışlardı bu köşk gittikçe ilginçleşmeye başlıyordu gizli odaların sayısı her geçen gün artıyordu.Hayır anlamadığım şey burada nasıl olurda büyü işe yaramaz biri bana anlatmalı.
"Hadi ama bu çok saçma bu bir suç beni zorla burada tutamazsınız hem bana ne yapabilirlerki?"
"Ne mi yapabilirler?Şuan peşinde kaç kişi var biliyor musun?"
"Lanet olsun William beni buradan çıkar."Geriye doğru gidip eski tahta sandalyeye oturdum bir kaç saattir ayakta deli gibi bağrıyordum.Bu saçma yer üzerime geliyordu William'ın anlattığına göre eskiden hapishane olarak kullanılıyormuş ve bu yerle birlikte 7 tane odada varmış.Bu delilik bir evin altında suçlular var ve sen burada yaşıyorsun ah bu çok korkunç...
"Carmen?"
"Efendim." dediğimde anahtar sesi duydum."Hiç açmasaydınız gerek yoktu." diye çıkıştım.Önüme gelen saçlarımı geriye attım ve kapıya doğru yürüdüm.Taki bir kol beni engelleyene kadar.
"Yine ne var William?"
"Ben dışarı çıkabilirsin mi dedim?" Gözlerimi gereğinden çok kırptıktan sonra mal bir ifadeyle ona baktım dalga geçiyor olmalıydı.
"Şaka mı bu?"
"Anlaşma yapmalıyız."
"Söyle."Çıldırmamak için kendimi zor tutuyordum.
"Köşkten dışarı adımını atarsan seni tekrar buraya tıkarım."
"Peki." Ah zaten buradan çıkmak gibi bir amacım yok ne zaman dışarı çıksam başımı belaya sokuyorum ve herkes bundan etkileniyor.Ama Jack amcayı görmek istiyordum onu o hale ben getirmiş olsamda görmek istiyordum.
"Karşı çıkmayacak mısın ?Alışkın değilim hemen kabul etmene."
"Çözmem gereken şeyler var William onları hallettikten sonra gideceğim."
"Hiç sanmıyorum." Kolunu indirdim ve şu lanet yerden çıktım.Nefes almayı özlemişim orada zarzor nefes alıyordum havası beni boğuyordu.Merdivenlerden teker teker çıkıyordum.Nihayet güneş olan bir yere gelmiştim orası karanlık aynı zamanda boğucu ve çok soğuktu.
"Şu ağlayan bebek sesinden kurtuldun mu?"Ah birde o vardı değil mi?Uzun süredir duymuyordum sanırım bilinç altımla alakalı bir şeydi ya da deliriyordum.
"Hiçbir fikrim yok." dedim ve kendimi koltuğa attım gerçekten yorucu bir gündü.Bir süre sessizlikten sonra "Jack amcadan haber aldın mı?" diye sordum.Merak ediyordum umarım bir şeyi yoktur.Şuan Emma'yı düşünüyorumda bana ne kadar kızgındır ve o çok haklı...
"Hayır."
"Onu görmem lazım."
"Carmen bir anlaşma yaptık ve sen buna uyacaksın."Cevap vermedim.Beni neden koruyorlardı?Beni korumak için bir sebepleri yoktu.Kapının çalmasıyla irkildim.Gözlerimi William'a çevirdiğimde o çoktan kapıya doğru ilerliyordu.Neil'in yanında Emma'yı gördüğümde ayağa kalktım onu beklemiyordum.Sarı saçları dağılmış,gözleri kızarıktı tamamen bitmiş haldeydi.Suçlu hissediyordum ben sadece kendimi korumak istemiştim ve sanırım çok fazla ileri giderek bunu yapmıştım.
"Emma ben özür dilerim." Ona doğru yürüdüm.İçeri girdiğinde ben hala bir cevap bekliyordum ya da herhangi bir şey tokatta atabilirdi veya bir tekme eğer kendini iyi hissedecekse yapabilirdi.
"Bak Carmen özür dilemene gerek yok babam haksızdı seni öylece dedenin eline veremezdi."
"Ben çok ileri gittim kendime hakim olamadım."
"Tamam kızlar bu kadar sohbet yeter.Neden geldiniz?"William'a baktım biraz daha saygılı olabilirdi.Böyle davranışları yüzünden pek sevilmiyordu sanırım.
"Daha kibar olmayı dene." diyerekten uyardım.
"Peki anneciğim." derken gözlerini kısıp gülümsemişti.
----------
Bir plan yapılmıştı tabiki benim fikrimlerim yine önemsizdi.Onların deyimiyle kusursuz bir plan olmuştu.Her planın bir çıkış noktası vardır ve basit bir şekilde bozulabilir.
"Bir teorim var aptalca gelebilir ama."
"Anlatabilirsin Neil dinliyorum."
"Ağlayan bir bebek sesi duydun kendi odandayken ve bence bu ses senin sesin dedim ya bebekken damga basılır.Bu ağlama sesi sana o geceyi hatırlatmaya çalışıyor." Donup kaldım böyle düşününce gerçekten haklıydı en azından haklı olabilirdi.
"Carmen?"
"Haklı olabilirsin Neil.Hatta bence haklısın.Bunu nasıl anladın etkileyici."
"Okuyorum,araştırıyorum."
"Etkileyeci."Bir süre bekledikten sonra "Leon nerede?" diye sordum.
"Önemli bir işi olduğunu söyledi." Kafa sallayıp karşıdaki eski eve baktım burası neresiydi hiçbir fikrim yoktu.Eve biraz daha yaklaştı.Camlar kırılmış kapının üzerinde yazılar yazıyordu.
"Bir eksiklik var ve burası hiç hoşuma gitmedi."
"Boğucu bir yer." diyerek beni onayladı Neil.Bu plan gittikçe saçmalaşıyordu.Leon olsa böyle olmazdı.
"Emma'ya güvenmiyorum belki senden intikam almak istiyor."diyen William'a baktım.
"Sanmıyorum."
"Böyle hareketleri sen yaparsın Will."Neil sert çıkışmıştı.Bende Emma'nın böyle bir şey yapacağını sanmıyordum ya da inanmak istemiyordum.
"Aslına bakarsan sanada güvenmiyorum Neil."
"Duygular karşılıklı ne güzel."
"Hey sakin olun." Dikkatleri üzerime topladım.Bıraksam biribirlerini öldürecek yer ararlardı.Gerçekten gittikçe daha değişik bir hal alıyordu.Buradaki hiç kimse birbirine güvenmiyor ama benim için-BU SAÇMALIK!Neden benim için hayatlarını tehlikeye atsınlarki!
"Eve girin."
"William ne oldu?"
"Acele et."Koşarak yıkık dökük eve girdik.İçeriside aynı dışı gibiydi toz içersindeki bu ev yüzünden öksürmeye başladım.Bu ilk defa oluyordu.
"İyi misin?" Öksürürken evet anlamında kafamı salladım.Tozdan dolayı olmuştu sanırım.
"Neden aceleyle-?"
"Soru sormayı kesin haklı çıkmayı sevmiyorum ama haklıyım Emma'da babası gibi iş birliği yaptıç"
"Emin misin?"
"Soru sormayı kesin dedim."
"Şimdi ne olacak?"
"Bir kez daha diyorum."
"Asıl sen aptal çeneni kapa." diye bağırdım.Aklım almıyordu Emma'ya güvenmiştim tabi ilk başta kuşkuluydum ama o benim kardeşim gibiydi.Ben şuan buna inanmakta güçlük çekiyordum.
"Geldiklerini söylememe gerek yok." Kırık camdan dışarı baktım kalabalıklardı ve evin etrafını sarıyorlardı.
"Aptalız bir kızın aklına uyduk."
"Beni teslim edin gitsin."
"Bunu aklından bile geçirme." William üzerime doğru yürüyordu.Öksürüğüm geçmiş olanların şokunu atlatmaya çalışıyordum.
"Leon."
"Nerede?" diyerek Neil'in yanına doğru gittim.Parmağıyla işaret etti.Onların yanındaydı.
"Demek ki arkadan vuran sadece Emma değilmiş."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK TARAF(ARA VERİLDİ)
FantastikHerkese seçme şansı verilse de onun bedeni kendi tarafını çoktan seçmişti.Sadece içinde gizleniyordu,açığa çıkmayı bekliyordu. Kehanetler... Çözülmeyi bekleyen sırlar... Hatırlanması gereken anılar...
