KARANLIK TARAF(ARA VERİLDİ)

-3-Yapbozun Eksik Parçası Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

       Yorumlar ve votelar için çok teşekkürler hepinizi çok çok seviyorum ve çok çok öpüyorum ♥♥♥♥

   İyi bir uykudan başka hiçbir şey muhteşem olamaz.İyi bir uyku,iyi bir sabah,iyi bir gün...Her şey çok güzel olacak.Mutlu olacağım.Bay Torres ve Emma benim yeni ailem sayılabilir.Emma ile pek anlaşamasakta bunu aşacağımıza eminim.Zaten çok kalmayı planlamıyorum.Ailemden birisini bulur bulmaz buradan gideceğim ve herkes eskisi gibi mutlu olacak.

"Günaydın." dedim Emma'ya.Saçlarını kurutuyordu beni duymamış gibi işine devam etti.Neden böyle yaptığına anlam veremiyordum.Ben ona bir şey yapmadımki!Düşün Carmen,düşün nerede hata yaptığını düşün.

"Benimle neden konuşmuyorsun?"

"Çünkü seni sevmiyorum." Bu kadar açık sözlü olması kalbimi acıtsada en azından benimle konuşmuştu buda bir adım.

"Neden?"

"Kişisel algılama babamdan başka hiç kimseyi sevmem." Sanırım Bay Torres'ın beni korumasından rahatsız oluyordu.Ayağa kalkıp Emma'nın yanına gittim.Saç kurutma makinasını fişten çekip bana döndü.

"Bak Emma emin ol senin yerine geçme gibi bir amacım yok ailemden birisini bulup gideceğim."Gözlerini devirdi ve benimle iletişime geçmeyi bir kez daha reddetti.Yavaş adımlarla odadan çıkan Emma'ya baktım.Babasına değer veriyordu ve onu herkesten kıskanıyordu.Haklıydı bende öyle yapardım ama bana bir şans verebilirdi.

"Ahhh her neyse." deyip bende odadan çıktım.Mutfağa doğru ilerledim.Bay Torres kahvaltı masasını hazırlamıştı ve beni bekliyorlardı.Sandalyeye oturdum.

"İyi uyudun mu?" diye sordu Bay Torres.Kafa sallamakla yetindim.Emma'ya doğru baktığımda somurtuyordu.Bana karşı hiç gülmemişti.

Sessiz bir şekilde kahvaltımı yapmaya başladım.Kafamda bir çok soru vardı ve eminim hiçbirinin yanıtı yoktu.Gözlerimin kızardığını hissediyordum.İyi bir uyku, iyi birgün olmalıydı ama benim hikayemde bu böyle olmuyordu.Güzel başlayan her şey boka batıyor ve yine okyanus dibini boyluyordum.

"Bugünki planı söylüyorum." dedi Bay Torres.Kafamdaki düşüncelerden ayrıldım ve onu dinlemeye başladım.

"İlk başta Carmen'i hastaneye götüreceğiz."

"Aman ne güzel." diye mırıldandı Emma.

-------

     Sadece geçici bir hafıza kaybı olduğunu söyleyen doktorla Bay Torres ,ben ve Emma'dan gizli bir şeyler konuşuyordu.İsmini bilmediğim doktor annemi tanıyordu.Sanırım annemin çocukluğu burada geçmişti.Hastanenin koridorunda ayakta dikilen Emma yanıma geldi.

"Carmen sana buraları gezdirmek istiyorum." Gülümsedim.İlk defa Emma bana karşı iyi davranmıştı.Belkide yavaş yavaş yıldızlarımız barışıyordu.

"İyi anlaşabiliriz." diye karşılık verdim.Bay Torres odadan çıkıp yanımıza doğru geldi.

"Baba ben Carmen'e kasabayı gezdireceğim."

"Buna sevindim." Ben ayağa kalkınca hastanenin çıkışına doğru yürümeye başladık.Emma ve Bay Torres'ın arkasından yavaş yavaş yürüyordum.

  Ben Carmen Hurt,17 yaşında geçici hafıza kaybına uğramış sadece bir kişinin ismini hatırlayan ucubenin teki!Annem Maria burada büyümüş,babam David hakkında henüz bir bilgim yok.İkiside beni bu dünyada tek başıma bırakıp gitmiş.

"Biraz hızlı ol." Adımlarımı hızlandırarak yürümeye devam ettim.Bir süre sonra onlara yetiştim.

"Bay Torres size teşekkürlerimi sunmak istiyorum."