Hay Maşallah!

Ailem

Bölüm-1 Ailem

Okulun ilk günü nihayet bitmişti. Apartmanın kapısında bilmem kaç yüz kişinin bulunduğu dairemizden bir Allah'ın kulunun kapıyı açmasını bekliyordum. O sırada sürekli gürültümüzden rahatsız olan huysuz,yaşlı,lekeli, biricik (!) komşumuz Emine Teyze ellerinde poşetler buraya doğru geliyordu.
Kendisi sürekli 'Abla' denmesini ister.Sanırım onun yaşadığı yüzyılda,yaşlılara öyle deniyordu.

Ne Abla diyecekmişim be!Sen benim evde kaç kişiye abla dediğimi biliyor musun,fosil!!

Yine ve yine bana sinirli bir şekilde bakıyordu.Anlayacağınız üzere,bizim aileyi hiç sevmiyordu. Beni bile.

Ellerindeki poşetlerle ıhlaya ıhlaya geldi.Bense her zamanki sevimliliğimi takınıyordum.

"Merhaba,Emine Teyzeee!"

"Cık,cık,cık!Sana bana 'Abla' de demedim mi ben,tirbiyesiz."

Aha gene başladı ya.Haspinallaaaah!

"Peki,Emine Abla."

"Ne Emine Ablası be!Terbiyesiz seni!Ben senin babannen yaşında kadınım!Cık,cık,cık.Saygı da kalmamış gençlerde!"

"Ama Emin-"

"Sus,bir de büyüğüne cevap veriyor!"

Tövbeee!Bunadımı bu kadın,naptı? Desem kabahat,demesem kabahat!

'Hacı,Moruk' mu diyim teyze ne diyim?Moruk iyi fikir aslında..

Çok çok şükür evden kapıyı açan biri oldu.Direk girdim apartmana. Nerde arızalı bir tip varsa beni buluyor zaten.Tövbestafirullah..

İçeriye girdim gibi Hakan Abim (Hakandı dimi adı?)laf saymaya başladı:

"Niye yarım saat oldu gelmiyorsun eve,yoksa bir sevgilin mi var,he? Eğer varsa öldürürüm biliyorsun!"

Aha bu da başka bir arızalı tip! Lan kapıyı açan mı oldu,manyak? Sevgili diyor ya,ne sevgilisi?Senin yüzünden erkekler benden ders programını bile isteyemiyorlar.

Bu da Sevgili Gerizekalı Abim Hakan.Siyah saçlı,kaslı ve çok rahatsız,kavgacı bir tip.Herkesi dövüyor psikopat.Bir keresinde Emniyette çalışan Faruk Amcanın yeğeni bana çıkma teklifi etmişti. Bunu öğrendiğinde çocuğu tekme tokat öyle bir dövmüştü ki,çocuk 1 ay hastanede sadece tuhaf bir çorba içebiliyordu.O gün bu gündür,hiçbir erkek benimle konuşmaya cesaret edemiyor.

Faruk Amca Allah'tan şikayetçi olmamıştı.Yoksa abim hapishanelerde sürünücekti salak.

İçeriye girdiğim gibi koridorun başına çantamı koydum.Zeynep Ablam çantama baktı ve çığırmaya başladı:

"DENİİİİİİİZ!!!"

"Efendim,Zeynep Abla."

"Bu çantanın ne işi var burda? Çabuk kaldır şunu!Yeni temizledim her tarafı be!Biraz saygı lütfen ya!"

"Uff be tamam."deyip çantamı sırtladım ve odama koymak üzere merdivenlerden çıktım.

Temizlemişmişmiş!En son yaptığı bahar temizliğini kakalıyor bize her seferinde.Te Allahım!

Bu da benim titizlik hastası ablam Zeynep.Kendisi hijyende mastır yapmış,en ufak bir pisliğe bile katlanamayan huysuz ama iyi ve zeki biridir.Her ne kadar hergün evin deterjan,bulaşık öyle kimyasalımsı kokmasına sebep olsa da,yine de onu çok seviyorum. Ama o, o kadar da çok sevmiyor galiba.Sürekli şikayetçi benden.

Odama girdim.Çantamı koyduğum gibi kendimi yatağa attım.Bu gün hep değişik tipler bulmuştu beni! YORUCU!

Tam üstümü değiştirmek için yataktan kalkmıştım ki,"KÜÜÜĞĞT!" diye öküz gibi içeriye dalan Mert abimle karşılaşmıştım. Sinirden köpürüyordu.