HTN2: The Heiress is Back

THB CHAPTER XXXIV

Xian's POV:

Kriiiiiing! Kriiiing!

Bridgette calling...

I immediately answer the call. Nandito na ako sa restaurant kung saan ko napagplanuhang surpresahin si Thea. Yes. I'll surprise her and I called Bridg and Cara's help.

"Hello bridgette?"

Kinakabahan kong sabi. Sa totoo lang ay sobrang kabado na ako magmula kagabi at parang gusto kong wag nalang ituloy ang plano ko dahil napakadami kong naiisip. Magugustuhan kaya nya? Ano kaya ang magiging reaksyon nya? Matutuwa kaya sya? I know I'm too paranoid bu---

"Hey Dale! Hellooo?!"

I was back to my senses when Bridgette shout. Oh great Xian. Kausap ko nga pala sya at kung ano ano ang iniisip ko.

"Oh yes Bridgette. What is that?"

I tried to calm my voice para hindi nya mapansin na kinakabahan ako. I heard Cara's voice murmuring hey brat what did he say? Is everything okay? Tell him that we're on our way!

Lalong dumoble ang kabang nararamdaman ko ng marinig ang sinabi ni Cara. They're really on their way. Sht.

"I heard Cara. Y-es everything is okay now. Take care."

I utter on the other line.

"Wait. Are you stuttering? Are you ner--"

"No! No no. I'm not. Its just that... Its too cold here. I'll call you later. Bye!"

I ended the call and sigh. This is it Xian. Be ready. Ther is no turning back. They're on their way now. Eksaktong pag upo ko sa isang bench ng garden dito sa restaurant ay sya namang pagdating ng isa sa mga waiter na inutusan ko.

"Sir, nakahanda na po ang lahat."

Tinanguan ko naman siya. Tumayo ako at tinignan ang kabuuan ng function hall. Yes. I rent the whole function hall of the restaurant just to surprise her. Nang makita ko ang kabuuan nito ay napangiti ako. I'm thinking now how happy Thea Ysabelle would be once she saw my surprise for her. Habang inililibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng venue ay may bigla akong naalala.

-Flashback-

"Kumusta ka naman ngayon? Are you doing fine?"

Tanong sakin ni James. We're here at Tian's condo. Napag isipan naming uminom dahil matagal na rin mula ng makapag inuman kame. And yes, James and Nathan are okay. Nagising na sila mula sa pagkaka coma nila at hindi nga kami nagkamali ni Tian sa aming naisip na si Ian nga ang may kagagawan ng lahat ng ito. Napagdesisyunan naming hayaan nalang dahil wala narin si Ian. We went to the cemetery and talk to him. We told him that he's already forgiven and wish him to rest in peace. I drunk my last beer bago magsalita.

"Yea. I think."

I answered. Matagal na din kasi ng huli ko silang makasama dahil gusto ko talagang mapag isa after that incident. Sa totoo lang ay hindi ko pa handang sabihin na maayos na talaga ako dahil hanggang ngayon ay iniisip ko parin kung bakit ito nagawa samin ni Ian. But I set aside that thoughts because I'm here to enjoy with my friends. We're talking about James's girls when Christian's phone rang. He immediately answered it when he saw his girlfriend name.

"Hello babe" "Yes." "I'm with them." "Oh really?" "Okay. Okay" "takecare babe." "Iloveyou."

After that he put his phone down on the table. We're just looking at him. Nilagok nya ang beer na iniinom nya at tumingin sa akin.

"Dale.."

He muttered. Binigyan ko naman ito ng tinging ano-yun? Bago tumayo upang kumuha ng isa pang beer sa ref. Awtomatiko namang napahinto ang mga paa ko sa paglakad at nanigas sa kinatatayuan ko ng madinig ang susunod nyang sinabi.