Mayıs, hiç bu kadar güzel bakmamıştı yüzüme.Her şey çok güzel olacaktı, o umudu dün gece görmüştü herkes hatta tüm Smyrni. Kim bilir belki Ege'nin karşı yakasından bile görülmüş, duyulmuştur o umut.
Gece öyle bir aydınlanmıştı ki yazılarıma ilham olan vatan sevgisinin dışavurumuydu o parıltı. Allah'ın Türklere bir nişanesi olduğu yönünde söylentilere sebep olacak bir görüntüydü dün geceki patlama. Biz bitti demeden bitmez sözünün tohumuydu.
...
Üstümü bir çocuk neşesiyle değiştirdikten sonra babaannemle birlikte konağın bahçesinde dolaşmaya çıktık. Sebebini tam olarak kestiremediğim bir mutlulukla tebessüm ettiğimi babaannemin dürtmesiyle fark ettim. Babaannemle kısa yürüyüşün ardından içeri girecekken at arabasının sesiyle birlikte merdivenlerde durduk ve inenlere baktık. General Vasili ve Teğmen Leon tüm gece uyumamış gibi mosmor gözaltları ve korkudan bembeyaz olmuş yüzleriyle bize doğru yaklaştılar. Soğuk bir selam verdikten sonra hışımla evin merdivenlerini çıkmaya başladılar. Babaannemle birbirimize anlamaz bakışlar attıktan sonra biz de içeri girdik. General Vasili ve Teğmen Leon'un gergin görüntüleri benim neşeme biraz daha neşe katmıştı sanırım. Çünkü onlar için bir şeylerin ters gitmesi demek bizim için bir şeylerin bayağı yolunda gitmesi demekti.
...
Annem normalde şimdiye kadar çoktan yanımıza gelmiş ve hastane yoluna koyulmuş olmamız gerekirken ne annemden ne de babamdan tek seda gelmez olmuştu. Bu durum beni tedirgin etmişti. Acaba dün annem konaktan ayrıldıktan sonra işler ters gitmiş ve başına bir şey mi gelmişti? Aynı şeyleri babaannem de düşünmüş olacaktı ki bir anda rengi attı. Ben bir anda atıldım:
"Bizimkilere bakmaya yukarı çıkıyorum"dedim.
Yıldız, "Üst kata çıkmamız yasak, kızmasınlar"dedi.
Umursamadım, annemlere neler olduğunu öğrenmeliydim, bu benim en tabii hakkımdı.
Merdivenlerden dikkatle yukarı çıktığımda General Vasili ve Teğmen Leon'un odada yüksek sesle konuştuklarını işittim. Daha ne olduğunu anlayamadan Kirya Veronika yanıma geldi:
"Daha kaç kez size buraya çıkmanız yasak diyeceğim küçük hanım, lütfen gidiniz "dedi.
"Biz annemle babamı merak ettik, onlara bakmak için çıkmıştım; bayılmıyorum buraya çıkmaya" diye Veronikaya cevap verirken General Vasili ve Teğmen Leon odadan çıktılar.
"Neler oluyor burada , ne bu lakırdı? " diyen generale ek olarak teğmen de söze atıldı:
"Sizin burada ne işiniz var küçük hanım ?"
Giderek sinirlenmeye başlamıştım ama derin nefes alarak cevap verdim:
"Annenize de izah ettiğim gibi size de söyleyeyim annemle babamı merak ettiğim için geldim ve şimdi de gidiyorum."
Tam arkamı dönmüş merdivenlere doğru yürürken general seslendi:
"Albay Cevdet evde değiller mi?"
"Bilmiyorum , onu öğrenmek için gelmiştim ama müsaade etmediğiniz için de bilemiyorum."
General Vasili ile Teğmen Leon sözlerimin ardından kısa bir süre durakladıktan sonra bakıştılar ve General Vasili'nin sesi koridorda yankılandı:
"Leon , Albay Cevdet'i bul ve yanıma getir."
Sanırım planları fazlasıyla bozulmuştu. Ama generalin babama karşı olan bu sert tutumu beni endişelendirmişti. Ya babama bir şey yaparsa düşüncesiyle odaya girdim. Bizimkilerin meraklı bakışları karşısında rahat görünmeye çalışarak cevap verdim:
"Evde değiller, nerede olduklarını bilen yok; biz hastaneye gidelim belki bir şeyler öğreniriz."
Yıldız sessizce söylediklerimi onaylayarak ayağa kalktı ve evden ayrıldık.
