HIGHSCHOOL BROMANCE (PINOY BOYXBOY) [COMPLETE]

CHAPTER 17

“Ivan sama ka samin mamaya magsisimba tayo ha,” tugon ni mama kay Ivan.

“Yes tita,” 

Christmas Eve, magsisimba kami ng gabi gaya ng nakagawian. This Christmas kasama namin si Ivan. Parang part na talaga siya ng family. Naalala ko pa mahilig kasi ako sa pinakadulo ng bangko ng simbahan. Tinabihan naman ako ni Ivan at katabi niya yung kuya ko na s Jr. 

Hindi ko pa din maalis sa isip ko yung kapag nasa Our Father na prayer at hinawakan niya kamay ko. Hindi ako mapakali, parang nanginginig pa ata kamay ko nun habang hinihigpitan niya ng hawak sakin ampf. Parang pinagpapawisn ako nun ng malamig.

Matapos ng simba e dumeretso na kami sa bahay para kumain ng Noche Buena. Masayang masaya ang lahat, ramdam na ramdam ang spirit of christmas sa nagkikintabang lights at parol sa labas. Meron na rin nagpapaputok ng five star, mangilan ngilan lang naman. Game na game din makihalobilo si Ivan sa mga kapatid ko LOL.

Si Erick nga pala sumama sa family niya sa karatig probinsya para doon magpasko, ibig sabihin hindi ko maiibigay regalo ko sa kanya ngayon. Hahays. Binati ko nalang siya ng Merry Christmas.

“Ang saya pala ng family mo Dan,” sambit ni Ivan ng nasa kwarto na kami.

“Ah eh magulo nga e, sungit pa ng kuya ko,”

“Nakakatuwa nga e,”

“Teka ikaw binati mo na ba parents mo ng Merry Christmas?” 

“Tapos na tinawagan ko na sila, alam nila andito ako sa bahay mo pansamantala,”

Medyo nalungkot ako sa buhay niya, wala man lang kasama sa pasko kahit pamilya niya. Nakita niya siguro yun sa mga mata ko kaya pilit niya akong pinapangiti. Masayang masaya siya hindi ko maintindihan kung bakit.

“Huwag ka ngang ganyan Dan,”

“Ang alin?” maang maangan ko.

“Hindi ka dapat malungkot para sa akin,” ngumiti siya habang nakaupo kami sa kama ko. Naka-on yung radyo ko nagpapatugtog ng kanta sa background namin, “ang totoo niyan nagpaiwan ako dito.”

“Ha?” nagulat ako at nagtaka sa sinabi niya.

“Nagpaiwan ako, dapat isinasama ako ng parents ko sa Manila pero ayoko sumama.”

Lalo akong naguluhan, mas gusto niyang mapag-isa kesa sumama sa Manila with his parents? 

“Bakit?”

“Dahil sayo,” simple niyang sagot habang nakatitig sakin.

Hindi ako makagalaw sa inuupuan ko nakatingin lang din ako sa kanya.

“Ayoko kasi malayo sayo tsaka ok na rin yun at least kasama kita ngayong pasko.” Dugtong pa niya.

“G@go ka ba? Mas importante pa din parents mo,”

Napatahimik lang si Ivan ng ilang minuto, seryosong nakatingin sa mga mata ko. 

“Importante ka din sakin,”

Tahimik ulit ang paligid... ang naririnig lang nmin ay yung mahinang kanta sa radyo. Patapos na rin ito ng biglang nagiba yung kanta. Pamilyar yung kanta na naririnig ko. When you say nothing at all.

It's amazing how you can speak right to my heart

Without saying a word, you can light up the dark

Try as I may I could never explain

What I hear when you don't say a thing.

The smile on your face lets me know that you need me

There's a truth in your eyes saying you'll never leave me

The touch of your hand says you'll catch me whenever I fall

You say it best... when you say nothing at all.

All day long I can hear people talking out loud

But when you hold me near, you drown out the crowd (the crowd)

Try as they may they could never define

What's been said between your heart and mine.

CHORUS X 2 

(You say it best when you say nothing at all

You say it best when you say nothing at all...) 

oh...

The smile on your face

The truth in your eyes

The touch of your hand

Let's me know that you need me...

CHORUS 

(You say it best when you say nothing at all

You say it best when you say nothing at all...) 

The smile on your face

The truth in your eyes

The touch of your hand

Let's me know that you need me... 

(You say it best when you say nothing at all

You say it best when you say nothing at all...) 

Nakatingin lang kami sa isa’t isa habang pinapakinggan ang kanta na yun. Ramdam ko na din ang pabilis ng tibok ng puso ko habang tintigan ko si Ivan. Lumapit siya sa akin. Kinakabahan na rin ako habang magkalapit na muka namin, nakatitig pa rin siya sa mga mata ko. Para akong nahuhulog sa lalim ng mga titig niya.

“Dan...”

Hindi ako umimik... bumibilis lang tibok ng puso ko.

“Mahal kita,”

Napalunok ako at pinagpawisan sa sobrang kaba. May kakaibang init na rin na nararamdaman ko, nakaaircon naman kami.

“Ivan,”

“Shh... hindi mo kailangan pa sagutin yun, kuntento na ako mahalin kita ng ganito, wala akong hinihinging kapalit. Masaya na ako kasama ka.”

Naglapat ang mga labi namin. Hinalikan niya ako ng dahan dahan habang yung kaliwang niyang kamay ay hinahawakan ang pisngi ko. Ramdam ko bawat hininga niya , bawat halik niya, ang lambot ng mga labi niya. Bumilis lalo ang tibok ng puso ko. 

Mas naging agresibo ang pahalik niya sakin, may kakaibang init na rin ang nararamdaman namin pareho. Lumaban na rin ako ng halikan. Napahiga ako sa kama habang si Ivan nakapatong sa akin at patuloy lang sa paghalik niya. Dinilaan niya leeg ko at hinahalik halikan papunta sa tenga. Kinagat niya mga ito, mukang gigil na gigil siya sakin. 

Hinubad ko na tshirt niya at tumambad sakin ang napakaganda niyang katawan, maputi, makinis medyo may muscles na din at maganda ang hugis ng dibdib niya, maskulado sapat lang.

Hinimas ko dibdib niya habang hinahalikan niya ako ulit sa labi. Masarap siyang humalik, dahan dahan at nagiging agresibo , magaling romomansa.

Hinubad na rin niya Tshirt ko at hinimas himas niya dibdib ko pinipisil pisil mga ut0ng ko, ang init ng kanyang mga kamay. Ang init ng aming mga katawan. Niyakap ko siya habang bumalik sa paghalik niya sa leeg ko patungo sa kabila kong tenga.

“Mahal na mahal kita dan,” ibinulong niya sakin. Habang yung kanang kamay niya ay ipinasok sa shorts ko. Kakaibang sarap ang nararamdaman ko. Bumaba na siya ng paghalik. Lahat ng parte ng katawan ko dinilaan at hinalikan na niya. 

Pati ang mga ut0ng ko dinilaan din niya ito at kinagat kagat. Lalong naginit ang katawan ko sa mga ginagawa niya. Para akong nakukuryente habang ginagawa niya yun. Patuloy lang siya sa pagromansa pababa ng katawan ko, sa mga konteng buhok ko sa tiyan patungo sa shorts ko. Ramdam ko na rin ang umbok sa shorts niya. Wala na ako pa maisip sa mga panahong iyon at nagpaubaya nalang sa makamundong pagnanasa.

Ang alam ko lang...

Mahal na rin siguro kita Ivan.