AHALİ

BİRİNCİ BÖLÜM

OKUMAYA BAŞLADIĞINIZ TARİHİ VE SAATİ BURAYA BIRAKIN LÜTFEN.

*

AHALİ - BİRİNCİ BÖLÜM 

# Taylor Swift - Everything Has Changed ft. Ed Sheeran

ALEYNA,

Ev bana, ben eve bakıyordum.

Arabayla gelirken gördüğüm kadarıyla bu civardaki bütün evler büyüktü ama bu açık ara farkla en büyükleriydi. Koskocaman, iki katlı bir malikâne duruyordu karşımda. Arazinin etrafına uzun ağaçlardan çit çekilmişti ve bahçe kapısından, ev kapısına ulaşmak için bir dizi merdiven çıkmanız gerekiyordu. Ön bahçesi bir futbol sahasının yarısı kadardı, evin önünde bir süs havuzunun olduğu yer ve çevresi hariç yerler çim kaplamaydı, ağaçlar ve çiçekler ekilmişti. Ön bahçesi böyleyse arka bahçesini düşünmek bile istemiyordum.

Üç ay boyunca bu evde mi kalacaktım ben şimdi?

Burası amcamın eviydi ve görünen o ki amcam zengindi. Çok zengindi. Fazla fazla.

Aslını isterseniz, amcamı doğduğum günden beri görmemiştim. Bir kez bile. Neden mi? Çünkü babam ve amcam nedenini bilmediğim bir şekilde yıllardır birbirine küstü. Bilmemem öğrenmek istemememden kaynaklanmıyordu. Tabi ki istiyordum! Ama babam da, annem de ne kadar sorarsam sorayım bir cevap vermeyi reddetmişti.

Babam ve amcam birbirinin varlığını yok sayarak hayatlarına devam ederken bundan birkaç hafta önce amcam babama bir mektup yollamıştı. Mektupta babamdan, beni bu yaz onun ve ailesinin yanına kalmaya göndermesini istediğini yazmıştı. Yeğeninin tanımak istediğini falan filan... Babam bu fikre şiddetle karşı çıkmıştı. Ben de öyle. 'Hiç tanımadığım bir amcayla ve yine onun hiç tanımadığım ailesiyle üç ay aynı evde kalmak mı? Sağ olun, ben almayayım.' Tam olarak bu kelimeleri kullanmıştım. Ama ikimizin aksine annem bu fikre olumlu bakmıştı. Bunun amcamdan gelen bir zeytin dalı olduğunu ve reddetmenin kabalık olacağını söylemişti.

İkiye karşı birdik. Peki, kimin dediği oldu dersiniz? Her zaman olduğu gibi tabi ki annemin!

Babam istemeye istemeye amcama kabul ettiğini söyleyen bir mektup yazıp yolladığında amcamdan şoförünün beni almaya geleceği tarihi, günü ve saati içeren bir mektup geldi.

Tam da o tarihte, o günde ve o saatte şoförü evimizin kapımızın önündeydi.

Hem de bir limuzinle!

Evet, bir limuzinle!

Anne ve babamla vedalaştıktan sonra limuzine bindim ve şoför beni, şehrin benim oturduğum semtin aksine zengin semtlerinden birine getirdi.

Ve buradaydım işte.

Bu evin yanında benimkisi Hobbit evi falan, diye geçirdim içimden.

İçimden geçenleri duymuş gibi, ''Bu civardaki en büyük ev bu,'' dedi şoför, elinde bavulumla birlikte yanıma gelerek. Adı Oktay'dı, kırklı yaşlarında bir adamdı.

''Evet, onu yolda gelirken fark ettim.''

Merdivenlere yönelmeden önce, ''Beni takip edin Aleyna Hanım,'' dedi.

Dediğini yaparak arkasından gittim ve birlikte merdivenleri tırmanarak evin önüne vardık. Oktay Bey kapı ziline bastı ve birkaç saniye sonra hizmetçilerden biri açtı kapıyı, Oktay Bey gibi kırklarında bir kadındı.