Aleyna'nın yaz tatili için doğduğundan beri, bir kez bile görmediği amcasının yanına gönderilmesi ve onun üvey çocuklarıyla tanışmasıyla başlayan kardeşlik, arkadaşlık ve biraz da romantizmle dolu bir hikâye...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AHALİ - OTUZ YEDİNCİ BÖLÜM
# DUSK TILL DAWN - Zayn ft. Sia | Kirsten Collins, Blake Rose, KHS Cover
ALEYNA,
Ne kadar zamandır uyuyordum bilmiyorum ama gece saatlerinde uyandım.
Telefonumdan saati kontrol ettiğimde akşam yemeği vaktini geçeli çok olduğunu gördüm ki bu guruldayan midem için çok kötü bir haberdi. Bir elimle karnımın üzerinde daireler çizerken, 'Ne yapacağım şimdi?' diye geçirdim içimden.
Bildiğim kadarıyla akşam 10'dan sonra hizmetçiler çalışmıyor, müştemilatta oluyordu, yani hizmetçilerden isteyemezdim. Bu durumda geriye bir tek seçenek kalıyordu; mutfağa gidip kendime bir şeyler hazırlamak.
Kendi evimde çoğu işimi kendim görsem de buraya geldiğimden beri elim sıcak sudan soğuk suya girmiyordu, İlker'in 'prenses' lakabına yakışır bir hayat sürüyordum yani.
Bu sefer iş başa düştü diyerekten yataktan kalkıp odamdan çıktım ve karanlık koridor boyunca ilerlemeye başladım. Hakan'ın odasının önünden geçerken adımları yavaşlatıp kulak kesildim, içeriden herhangi bir ses gelmediğine veya kapısının altından herhangi bir ışık sızmadığına göre uyuyor olmalıydı.
Merdivenleri kullanarak aşağı indiğimde alt kat da üst gibi ışıksızdı, buna evin büyüklüğü eklenince insan en ufak sesten bile nem kapıyordu. Bu ev geceleri ne kadar korkunç oluyormuş... Sanırsın ünlü perili ev, Winchester Gizem Evi!
Mutfaktan içeriye girdiğim gibi ışığı açıp buzdolabına yöneldim. Kapağını açtıktan sonra buzdolabının içinin dopdolu olduğunu gördüm ve ağzımın suyu akarken midem mutluluk dansı yapmaya başladı.
Akşam yemeğinden kalanlar da paketlenmiş şekilde duruyordu, zaten yemekler büyük porsiyonlarda yapılıp hiçbir zaman, Atakan'a rağmen tam anlamıyla bitmiyordu. Muhtemelen gece vakti karnı acıkan olur diye - bknz: ben - saklıyorlardı çünkü daha önce hiç aynı yemeği iki gün üst üste yememiştik.
Bir buzdolabı klasiği olarak uzun bir süre önünde dikilip aval aval baktıktan sonra haftalardır usta bir aşçının elinden çıkma, üst düzey yemekler yediğim için canımın normal yemekler çektiğini fark ettim ve 'Şu anda evde olsaydım ne yapardım?' diye sordum kendime.
'Aleyna Çamkıran usulü salamlı kaşarlı sandviç' cevabını aldığımda mutfağı talan ederek sandviç ekmeği, salam, kaşar, salatalık, domates gibi gerekli malzemeleri tezgahın üzerine çıkardım ve hazırlama faslına geçtim.
''Aleyna?''
Domatesi dilimlerken biri arkamdan bana seslenince yerimde sıçrarken yanlışlıkla parmağımı kesip, ''Ahh!'' diye inledim, suratım acıdan buruş buruş olurken.
