+Chapter 3: Naming Death+

84 5 0
                                    

+Chapter 3: Naming Death+

"Acknowledging that death is indeed... inevitable."

****************************************************


"YOU SEEM HAPPY." Sabi ni Doc nung pumasok siya sa room. Pagkatapos nung free-falling namin ni Death ay ibinalik niya ako dito. But before I could thank him, he suddenly disappeared. And I don't know why. Basta all I know is that I'm happy. Pumunta din si Kuya sa gabing yun at natulog akong may ngiting totoo sa labi ko. And now, it's another day in the hospital. "Well, you always are."


"Doc ha, baka dumami wrinkles mo kase lagi ka nakasimangot. Buti nalang ako, laging nakasmile kaya young, wild and free!" Sabi ko sa kanya at inextend ang mga kamay ko. Nakita ko naman ang pagkangisi ni Doc. Hay, may hangover pa talaga ako sa pagfly ko kagabi!


'Yeah right. Your hands were all over me.'


Am I hallucinating or I really heard Death's voice in my head?


'Damn.'


'Di ko alam na cursing machine pala si Death.


"Ahmm, Doc, sa tingin niyo, cursing machine ba si Death?" Tanong ko kay Doc na parang may chinecheck na something sa profile ko sa file na hawak niya. Tumingin naman sa akin si Doc na nakakunot ang noo.


"What do you mean by death? Death is nothing but a disaster that brings a person in distress." Sabi ni Doc at tumikhim. "I'll leave now. The medicines will be brought after a while."


Lumabas si Doc at gusto ko sanang ipagtanggol si Death pero...


Why will I?


"Death, show yourself." Sabi ko at wala akong marinig kaya mukha akong shunga na kinakausap ang hangin. Dahil may pride naman ako, I called Death again and this time, lumitaw si Death sa harapan ko. Na nakasimangot. "What's with that face?"


"Nothing." Sabi niya at umiwas ng tingin."It's... Nothing."


Dahil sa sinabi niya ay binalewala ko nalang at prumoceed sa next question. "Okay fine. Then why didn't you show up to me? Ba't ka umalis kanina?"


"I didn't leave... I was just there." Sabi niya, pointing at the sofa infront of my bed, at bumulong. "To recover from shame."


"Ano?! Hoy Kamatayan! Di ka whisper with wings kaya huwag kang bumulong bulong diyan."


"Whisper... With wings?" Sabi niya at parang bata na sumimangot. "Just because I have wings and I whisper doesn't make me... What do you call that? Whisper with wings!"


"Tanga! Napkin yun. Napkin!" Ako ata ang tanga saamin eh. Nakalimutan kong wala tong nalalaman sa pamumuhay namin ngayon. I'm so dumb nga talaga.

FALLACY OF DEATH (short story)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon