Behind His Coldness

He can be hot and cold at the same time

One week have passed by quickly. Wala parin akong balita kay Axel. Kamusta na kaya yung Boy yelo na yun? Magaling na kaya siya? Hindi na kase ako hinayaan ni Daddy na makalabas ng bahay pag wala ang driver namin. He felt sick knowing na pwedeng ako yung nasaksak. But I felt bad also knowing Axel got hurt because of me.

"Humahaba na naman yang nguso mo, Sophia. Problema mo ha?" Bumuntong hininga ako. "You think, Boy yelo is okay now?" Mahinang tanong ko. She shrugged her shoulder. "Pumasok na nga raw eh. At tsaka one week na siyang nagpahinga noh! Malamang okay na yun." Nanlaki ang Mata ko sa kanyang sinabi. "Pumasok na siya? Talaga?" Excited kong tanong. Niyugyog yugyog ko ang kanyang balikat. Hinampas niya naman kamay ko. "Masakit ha! Brutal lang dapat pag excited? Ha?" Pinandilatan niya pa ako ng Mata. Tumawa ako. "Oo, pumasok na raw. Malamang nasa classro-" Hindi ko na siya hinintay matapos magsalita. Niligpit ko na agad ang mga gamit ko. Tutal, wala namang prof. Edi, kakamustahin ko na lang si Boy yelo!

"Babalik ako agad, Lu. Bye!" Sabay flying kiss sakanya. "Hoy! Aba't!" Tinawanan ko na lamang siya habang tumatakbo. Dumiretso ako ng BA dept. Business Ad. Ang course ni Boy yelo.

"Uh, Excuse me? Do you know where Axel is?" Nakita kong nanlaki ang Mata niya at mamula ang tenga. Ang cute ni Kuya. I giggled. Mas lalo siyang namula nung ngumiti ako. "A-Ano, N-Nasa, Roof T-Top siya ngayon. D-Dun siya laging pumupunta pag walang prof o break." Nag iwas ito ng tingin. I pinched his cheeks. Oh my god he's so cute and adorable for a college student. "Thank you." Iniwan ko na siyang namumula na parang kamatis. Umakyat ako ng Roof top at hinanap si Boy yelo.

I let out a sigh of relieved seeing him okay. Buti naman. Kaya bago ko pa mapigilan ang sarili ko, tumakbo ako papunta sa kinauupuan niya at dinamba siya ng yakap. Thank god, he's okay now. Parang nagulat naman ito. "The fuck!" Malakas niyang mura. Sinubsob ko lalo ang ulo ko sa kanyang leeg. "Thank God at Okay kana Boy yelo." I felt his muscle relaxed. "Ikaw pala, Clumsy Kulit." Hinimas himas niya ang aking buhok habang nakasubsob parin ako sa leeg niya. Hindi ko alam pero naiiyak ako. He's okay now Sophie, Stop being so emotional! Inalis niya ako sa pagyakap sakanya.

"Bakit ka umiiyak? Hmm?" He gently asked. I shook my head habang nakayuko. Pinahid niya ang luha ko gamit ang hinlalaki niya. "N-Nag alala lang ako, Boy yelo. And, Guilty at the same time." Pag-amin ko.

He hugged me tight. "Sshh. It's not your fault, Okay? Stop blaming yourself. Hindi naman ikaw ang nag-utos sa magnanakaw na saksakin ako eh. Diba?" Tumango ako habang mahinang humihikbi. Hinahagod niya ang likuran ko. "Hush now, Clumsy Kulit." Tumango ako at nagpunas ng luha. I'm a crybaby especially when I feel something is my fault. "And, please, I don't want to see you next time kneeling and begging for help." Tinignan niya ako sa Mata. I felt, uneasy on his stares. "W-What do you mean? Of course I need to do that. Buhay mo ang naka-" He touch my lips making me stop from talking. He shook his head while staring intently on my lips. "Don't do it again, Okay? You look like a Princess kneeling in front of your fucking servants." Seryosong sambit nito na ikinapula ng mukha ko. I became silent for a minute. I mean, Speechless.

"Go back to your class now. Bumalik ka dito bukas. I'll wait for you here. Same spot." Wala sa sariling tumango ako at tumayo para maka-alis.

"Wait." He grabbed my wrist and kissed me on my forehead. My eyes widened in shock.

"Be safe. See you tomorrow, Clumsy Kulit." Then, I run as fast as I could. Narinig ko pa ang mahinang pagtawa niya. Oh my gosh!