"Το κατάλαβα"." Τσάρλι πάμε μέσα. Συγνώμη γιαυτό που έγινε". Μπα, πολύ ευγενικό φιλο έχει ο νευροσπαστος."εντάξει" "ασε με ρε leondre!δεν βλέπεις το υφακι της?". Εγώ έφυγα γιατί δεν ήθελα να μαλωσω με εναν σαν και αυτον!
"Σοφία που ήσουν?" λέει η μαμά μου.
"Πήγα να γνωρησω τους γείτονες μας κακό είναι?" "στις 3?" "αυτή την ωρα τους βρικα. Δεν φταιω εγω για τους βρικόλακες που έχουμε για γείτονες. Γιατί και άσπροι είναι και δεν κοιμούνται τα βραδιά!Αντε καληνύχτα" "καληνύχτα..."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ξύπνησα με εναν πολύ ωραίο πονοκέφαλο. Ναι ειρωνικό ηταν. Κατεβαινω τις σκάλες και οαω στην κουζίνα."καλημέρα. Πρωινό!" "δεν έχουμε φτιαξει πρωινό. Φάε καμια φριγανια". Εμ το φανταζομουν,πολλά ζητάς σοφια, Άκου εκεί πρωινό."καλά παω εξω να Παρω τιποτα".
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Πήγαμε για καφέ με την Hermione γιατί εγώ μονη μου θα χανομουν.
"Και για πες σου αρέσει εδώ?"τι της απαντας τώρα?"τέλεια είναι!" "καλά μην πνιγεις κιόλας!φάε λίγο πιο αργά" "καλά....". "Ανυπόμονη για αύριο! Είναι η πρωτη σου μέρα στο νεο σου σχολείο!" "χμμμμμ". "Αντε πάμε!βαριεμαι εδώ"λέει η Hermione.
Το ξέρω είναι κάπως μικρο σορρυυυυυ!αλλά όπως είπα θα το κάνω καλυτερο στα αλλά κεφαλαια
