1004 × YoonSeok

1004.12

Hoseok dün gece ona aşık olup olmadığını düşünmüş ve sonunda bir karara varmıştı. Karara alışması 5 gününü alsada ona deli gibi aşıktı. Herkesten kıskanıyor, kimse ile konuşmasını istemiyordu. Hem daha 7 gün geçmesine rağmen onu çok özlemişti.

Onu affetse miydi? Ama o aslında pek yanlış bir şey yapmamıştı. Suçsuzdu. Hoseok sadece abartmıştı.

Yoongi'nin odasına dalıp ona baktı. O uyurken arkasına yatıp sarıldı ve kulağına bazı sözler fısıldadı.

"Özür dilerim, fazla abarttım."

"Önemli değil." Yoongi önünü ona dönüp gözlerinin içine baktı.

"Uyumuyor muydun sen?"

"Kokun uyandırdı."

Hoseok melek yüzüyle ona gülüdüğünde Yoongi daha çok yaklaşmıştı. Nefesleri birbirine değiyordu ve Hoseok bundan memnun gibiydi.

"Özür dilerim." Yoongi bunu dedikten sonra onun dudağına öpücük kondurup geri çekilmişti.

Hoseok ise gülümseyip dudaklarını onunki ile birleştirdi. Tanrı'dan ölesiye korkuyordu ama bu Yoongi'ye olan sevgisinden vazgeçirmezdi.

Yoongi hızla onun üstüne çıkmış ve dudaklarını emmeye başlamıştı. Onunla ilişkiye girmek isterken Hoseok için bu tam tersiydi. Ama yinede onun saçlarından tutuyordu.

İkisi uzun süre öpüştüken sonra birbirlerine bakıp aynı anda konuştular.

"Seni seviyorum."

"Seni seviyorum."

"Ve Yoongi.."

"Efendim sevgilim?"

"Sevgili mi olduk..?"

"Olmayalım mı?"

Hoseok burnunu öptü onun. Bunu 'evet, olduk.' olarak yapmıştı. Ardından Yoongi ona sarıldı.

Hoseok olmadığı kadar mutluydu ve artık tekrar melek olup onu bırakma istemiyordu. Hele de arkadaşlarına asla! Hepsi birbirinden yavşaklardı. Kimin kime koyduğu, yavşadığı, aşık olduğu bile belli değilken Yoongi'yi aralarında tek başına bırakmak... Dünyada ki son seçeneği bile değildi onun için.

Onu bırakmayacaktı. Ne olursa olsun yapmayacaktı. Melekler sevdimi çok güzel severlerdi. O yüzden Yoongi çok şanslıydı. Hoseok vardı onu yanında. Onu seven bir melek.

Tekrardan melek olmayı reddetecek kadar hemde..