Love Is Not Perfect (CTBL Book2)

Chapter 2 - Familiar

Take time to read! Thank you.

I stop thinking other things. Alam kung hindi siya yun. Paranoid lang ako. Ano to? Destiny? Magkikita ulit kami? Masyado namang maliit ang mundo kung patatagpuin kami ng tadhana.

Sometimes, It's annoy me. Yung ang hilig maglaro ni tadhana. Yung mapapaisip ka na lang kung totoo ba siya o hindi. So childish. Hindi tumitigil sa paglalaro mabuti sana kung ang nilalaro nito ay bahay-bahayan, tumbang priso, langit-lupa o hide and seek, eh hindi naman.

"I don't want her to be my partner. Find another one, yung papasa sa taste ko." Rinig kung sagot ng lalaki.

Familiar lang siya. Pero hindi siya yun. Kapareho lang sila, pero hindi nga siya yun. Wag assuming.

Pumasok ako sa kotse ko at nagdrive papunta sa mall. Mag-aliwaliw muna ako at mag groceries. Bibili na din ako ng mga librong babasahin ko. Nakasanayan ko na kasing magbasa pag wala akong magawa dun.

Nang marating ko na ito ay inuna kung tinahak ang National Books Store at namimili ng mga libro. Pagkatapos kung pumili ay binili ko agad ito at tatlong libro ang nabili ko.

Tinahak ko ang third floor kung saan ang mga furniture. Napaka simple lang kasi ng condo ko gusto ko ng may kabuhay-buhay naman. Kung ano ang maganda at natitipunan ko ay kinuha ko agad. Pagkatapos ay bumaba ulit ako sa first floor para mag groceries.

Palabas na ako habang dala-dala ang groceries na nabili ko at didiretso na sana sa kotse ng may naagilap ako sa di kalayuan.

I stared at the man who standing beside my car. Bakit siya nandito?

I didn't say goodbye to him, properly. I didn't call him. But now, there he is. Standing with a confidence.

I smiled, foolishly when I know who is the person behind this. Sebastian is always having a trippings when it comes to me.

Hindi niya pa ako nakita habang nasa malayo pa ako kanina pero nang malapit na ako sa kanya ay agad niya akong napansin at nagpoker face. His left hand is on his pocket while the other one is holding his Iphone6S.

"You have no plan to tell me that you're going here, ha?" He said plainly and looked away.

"I'm sorry. You're the one who didn't answer my calls and texts. You ignored it, that's why I didn't disturb you." I told him and bite my lower lip.

"Tch, Okay I'm sorry. I'm busy with our family gathering that time." I smiled and nodded.

"Akin na." Bigla niyang kinuha ang dala dala kung plastics na galing sa loob.

"Thank you. Sasabay ka ba sa akin?" Tanong ko habang binuksan ang pinto at siya naman ay pumunta sa likod para ilagay dun ang iilang plastics na may groceries.

"Yeah, I want to see your condo." He answered at pumunta sa pwesto ko.

"Kanina ka pa ba dito? Bakit alam mo na nandito ang kotse ko?" I asked.

He is infront of me and directly pull my car keys.

"I'll be the one to drive you, right now. And about that? I just found out." He smirked,

I smiled. He's my suitor. He's name is Vyrone, nagkakilala kami dahil kay Sebastian. We became friends and he suddenly confess na may gusto siya sa akin. Hindi naman ako makatanggi dahil mabait naman siya.

Tsaka alam naman niya na broken hearted ako. Gusto niya rin na makatulong. Makatulong na makamove on ako. Ayaw ko sana kasi ayaw kong makasakit ng tao pero sabi niya okay lang na masaktan siya basta ba't makalimutan ko ang isang yun.

Eh sa ayaw ko sa ganun. Panay tanggi ang ginawa ko pero panay rin ang pagsuyo niya kaya wala na akong magawa kundi ang pumayag na lang. Masaya rin naman siyang kasama kay hindi ko maitatanggi na magustuhan ko siya.

Pero hindi nga lang pareho sa dati, sa nararamdaman ko sa noon at ngayon. Ibang iba parin, parang may mali pero isinantabi ko iyon.

"Sebastian told you, right?" I asked with matching raising my one eyebrow.

Pumasok ako sa kabila at inayos ang seatbelt and he also doing what I'm doing.

Nakarating kami sa condo ko ng ilang minuto lang. Dumiretso ako sa kitchen nang mabuksan ang pintuan ng condo ko. Sumunod naman siya sa akin.

"Kumain ka na ba?" Bumaling ako sa kanya saglit.

"Hindi pa, cooked for me please?" I smiled generously and do the okay sign.

I'm busy preparing the ingredients at hindi ko na siya natanong kung kailan siya dumating kay tumigil ako saglit para tanungin siya.

"Kailan ka pala dumating dito?" I asked and eyed him. Nakadekwatro siyang nakaupo sa sofa habang nakatingin na ngayon sa akin dahil sa tanong ko.

"Hours ago lang and by the way, I'll visiting my cousin later."

I nodded. Alam kung may pinsan siya dito pero hindi ko alam ang pangalan. Hindi rin naman ako nagtanong.

"Gusto mong sumama?" I smiled at umiling.

"Wag na, may gagawin pa ako dito. Lalagyan ko pa ang condo ko ng furnitures na binili ko, para naman maganda tignan."

He smiled "Tapusin mo na d'yan. Gutom na ako."

"Ay oo nga pala." Natataranta akong humawak ng kutsilyo at sabay kaming tumawang dalawa.

Pagkatapos ng ilang minutos ay naayos ko na ang lahat. Natapos ko ang aking pagluluto, inayos ko rin ang mesa para handa ng kumain.

"Mukhang masarap yang niluto mo, ah?" Tumayo siya sa kinauupuan niya at pumunta rito sa pwesto ko.

"Tara, kain tayo? Umupo kana d'yan." Alok ko sa kanya habang naglalagay ng kanin sa plato namin.

"Nagugutom ako lalo dito sa adobong manok na niluluto mo."

Umuwi na si Vyrone nang tinawagan na siya para pumunta sa pinsan niya. Kaya mag-isa na ulit ako at tahimik na nanunuod ng pelikula na relate na relate din ako. Kaya na hindi ko napigilang umiiyak. Sa hindi ko alam ay pinatay ko nalang at balak na sanang kunin ang mga binili ko para isabit ko dito sa dingding ay napasapo nalang ako sa sarili kung noo.

Wala pala akong gamit para isabit ang mga ito. Napalingo-lingo nalang ako, kailangan ko na talagang lumabas dito at maghahanap sa baba kung sino ang makakaayos nito.

I looked for my keys while dressing myself and I found it in the kitchen. I forgot, si Vyrone pala ang naglagay dito. Lumabas agad ako at dumeretso patungo sa elevator. Mag-isa lang ako sa loob ng elevator. Huminto ito sa 2nd floor, baka may papasok. Medyo tumabi ako to welcome the person. When the elevator's door open at sabay sa pag-angat ng aking ulo ay ang pagtama ng aming mga mata.

I felt my heart is racing that there's someone playing inside and that, I don't like the idea.