Love Is Not Perfect (CTBL Book2)

Chapter 14 - Why?

Author's note:

Sorry for waiting, bago lang ako nakacellphone kasi last year I have no phone at all. Kasi ninakaw sa akin nung nagswimming kami. Thank you for your support and Thank you for waiting. :)

______________________________________________________________________________

When I heard his voice on the other line. I know that he's in the bar and he's drunk already. The background is really noisy. The loud voices of the crowd, the beats of the musics. He murmured my name in the line.

"Where and what bar are you?" I asked him when I didn't hear his voice. I only hear the sound of people who are wild and crazy over the party.

"Hey? Answer me, Vyrone!" I almost raised my voice because he didn't answer me. Yung kaninang ingay, yun parin ang narinig ko.

Tinignan ko ang screen ng cellphone ko to know if conncected parin ba. Pero sakto sa pagtingin ko sa screen ay ang pag off ng tawag.

I sighed frustatedly and gritted my teeth. Do I have to go there? Do I have to pick him up? Ayaw ko lang na mapahamak siya ng dahil sa akin. Akala ko ba, Okay na kami? Bakit parang hindi?

Nag facepalm ako dahil sa hindi ko alam kung anong gagawin ko. I almost freak out when my phone ring. Mahina at walang kabuhay-buhay ko itong kinuha at tinignan ang caller. As I reach the phone and saw the name of the caller. Walang isang segundo ang sinayang ko. Dali-dali ko itong sinagot.

"Vyrone, Come on. Don't do any stupid. I'll go there. Just wait me up." Natataranta kong itong sinabi ng sinagot ko ang tawag. Ewan ko nalang kung narinig niya yun sa sobrang lakas ng tugtog I bet he didn't hear that.

Kinuha ko ang jacket na nakasabit sa hanger at isinuot ito. Nagmamadali akong lumabas at nagdrive. While I'm driving,  tinawagan ko siya kung saang bar siya ngayon. Ilang ring bago niya sinagot.

"Vy, Saang bar ka ba? I'm driving right now." I asked.

Medyo hindi na masyadong malakas yung tugtog na nasa kabila. Siguro nasa labas ito.

"I'm here at Mr. Jay Dawn Bar. Just stay in your condo.  Don't bother tp fetch me." May halong pag-alala at inis yung pagakakasabi niya. Pero dahil matigas ako at hindi nakikinig. Patuloy parin ako at binabaan ko na lang ng tawag.

Hindi talaga ako uuwi, kasalanan ko rin to. Kaya kailangan ko rin mag take an action because responsibilidad ko siya. I'm his friend kahit yun na ang nangyari. Kaibigan ko parin siya. Madali lang ako nakarating sa Bar at pinark ko sa Parking Lot. Bumaba agad ako pagkatapos at agad siyang nakita. Nakatayo sa Exit at nakapamulsa. Medyo mahina na yung mga galaw niya at parang pagod na.  Nakainom talaga siya.

"Hey." Inaangat niya ang kanyang ulo at bumungad ang kanyang mukha.  Lasing na talaga to. Yung mapupungay niyang mga mata ay nakatitig sa akin.

I looked away.

"Let's go. Ihahatid na kita." Sabi ko.

Tumalikod ako at nagsimulang maglakad. I slightly feel uneasy dahil bigla niya akong inakbayan pero nawala ito when I looked up and see his smile.

Pulang pula ang mukha niya. Yung buhok na naka ayos palagi pag nakikita kami ngayon messy hair na. But his hair won't matter to his handsome face. Gwapo pa rin ito. Kaya maswerte yung magiging girlfriend niya. Kung sana siya yung nauna, siguro kami hanggang ngayon.  Swerte ako nito. Pero may mga bagay talaga na hindi para sa atin at kanila. Hindi para sa isa't isa. I can't offer more than friends because I know myself na si Kean pa mahal ko.

I'm sorry, Vy.

Pinapasok ko siya sa kotse ko at ganun din ako. Before I start the engine, nilagyan ko muna siya ng seatbelt. He tapped my head, softly and murmured some words that crumbled my heart.