Love Is Not Perfect (CTBL Book2)

Chapter 8 - I'm sorry

I texted my parents that I'm already home and they just replied a emoticons. Signs that they are aware and they are happy to know that I'm home. But my mom replied me something and it's about me and Vyrone. She knows everything. She know Vyrone and about the 'ligawan portion'.

"Where is Vyrone, by the way? Sino si Kean? Hindi na ba nanliligaw si Vyrone?"

That was the last replied of my mom that I didn't reply. I just ignored the text because I don't know how to say this to my mom.

Nakahiga ako sa kama ko. Nakayakap sa unan. Dahil hindi ako makatulog, lumabas ako para uminom ng tubig at naiihi rin ako. Pagkatapos, pumasok muli ako sa silid. Nadatnan kung umiilaw ang phone ko sa malayo na nakahiga sa kama. Lumapit ako at tinignan kung text ba ito o tawag. I found myself breathing slowly to calm myself. Oh, I forgot.

"Hey." Man's voice echoed my left ear as I answered the call.

Damn.

I forgot to meet him.

"I'm sorry..." Isang mahinang sagot ko sa kanya na may hinanakit sa aking boses.

I feel guilty.

Tahimik ang nasa kabilang linya. Kaya nagpatuloy ang pagsasalita ko.

"I know galit ka sa akin ngayon. I'm sorry talaga. Babawi ako bukas."

Still, walang nagsalita sa kabilang linya kaya tinignan ko ang phone ko at pinindut ang home button just to see if he's still there. Pero hindi pa ito nakababa kaya I'm sure nakikinig lang ito.

"Hey, galit ka talaga sa akin? Babawi nga ako sayo bukas." Pagsusuyo ko pa sa kanya ng hindi talaga ito nagsalita.

Wala akong boses na narinig. Tulog na yata to. Napailing ako at nagsalita muli.

"Okay ka lang ba diyan? Sagutin mo naman ako oh. Wag ka ng magalit diyan. Babawi nga kasi ako." Pagsusumamo ko pa. Ilang ulit ko na ba tong sinabi na babawi ako.

Hirap na hirap na akong sumuyo sa kanya pero may kasalanan parin kasi ako dito kaya nagpasensya nalang talaga ako rito.

"Tch.. okay," His cold voice makes me feel so guilty.

Ewan ko lang, pero nasasaktan ako. Pero hindi ko alam kung saan. Kung sa lamig ng boses niya na hindi ako sanay o sa nasasaktan ko siya sa sobra kung kasinungalingan. I felt my heart, ache.

"I'm sorry. Can you forgive me?" I asked him with my calm and so cute voice.

"No." He remained cold and serious. Nanlumo ang mga balikat kong sumagot sa kanya.

"Sige... I'll hang up." I told her and I'm about to pressed the red button to hang up when I heard his voice.

"Wait for me, there. I'll pick you up."

Napakunot ang mga kilay ko at ang noo ko ng ito ay nawala sa linya. Binabaan ako? Sana binaba ko nalang kanina. Inunahan pa tuloy ako. Bwusit siya ha!

Itetext ko na sana ito ng may matanggap akong message sa kanya galing.

Vyron:

"I'll be there, in 8 in the morning. See you around."

Me:

Okay.

MAAGA akong nagising. Ala sais palang ng umaga ng magising na ako. Matutulog na sana nga ako ulit pero mapamulat ko ito dahil hindi na ako makakabalik ng tulog. I stretched my arms up at inayos ang unan at ang kumot.