kabanata 1

26.1K 417 17
                                    

Husband

Unti-unti kong minulat ang aking mata and the lights from the window blinded me. My ears pick up voices beside my bed, dalawang boses na naguusap.

"She is now alright Mr. Redalgo, kunting pahinga lang at makakalabas na din siya dito." Narinig kong sabi ng isang boses.

"Her memories doc, are they going to come back?” The other one said in every deep voice. This voice made my skin creeps and my heart flutter.

“It depends Mr. Redalgo but in her case it will be very hard for her to retain her memory because the injuries that she suffered from the accident are very fatal.  It was a miracle that she survived” The other voice said na hula ko isa itong doctor.

“It’s okay for me that her memories will never come back, we already have a deal right doc? With your advance technology here in your hospital I know you have that kind of medicine” The man with the deep voice said in a dark tone.

While I tried to listen to it more, my eyes dropped slowly and their voices sounds farther and farther away. Unti-unti akong nawawalan ng malay and the last thing I felt was the kissed into lips as the darkness succumbed me.

The beep in the heart monitor wake me up from my deep slumber. As I slowly regain my consciousness I was confused.  Pagbukas ko ng aking mata, isang malaking lalaki agad ang tumambad sa aking harapan. A large man wearing an Armani suit staring at me darkly.

Pinagmasdan ko siya. He has a ragged look, 5 o'clock jaw, 6'5 or maybe taller i dunno, and the muscles it's so big and strong. Nakaramdam agad ako ng kaba ng lumapit ito sa akin at kinuha ang aking kamay at hinalikan ito.

"Hey baby" A very deep and manly voice whispered in my ears. I tried to recall who he was as fear begins to creep into my skin and my heart start skipping a beat.

"Who are you?" I choke out words as my voice sound hoarse and I realize my throat is dry.

Inabot niya ang isang basong tubig at pinainom sa akin habang hindi niya parin binitawan ang isang kamay ko. His grip was so tight na parang nagsasabing hindi niya ako papakawalan. Pagkatapos kong uminom kinuha niya sa akin ang baso and stare at me intently. Pinilit kong kunin ang kamay ko sa pagkakahawak niya ngunit sadyang kay higpit ng kanyang pagkakahawak.

Nakaramdaman ulit ako ng takot at yun ang aking kinalilito. This man has a very dangerous aura surrounding him and he made me feel so many different emotions inside me.

"Baby I'm your husband" habang hinahagod and aking pisngi ng isa niyang kamay. I unconsciously dampen my lips while looking at his dark smoldering eyes. Bumaba ang kanyang mata sa aking labi at biglang dumilim ang kanyang mukha. Walang pasubali ay bigla niyang tinuwid ang maliit na distansya sa pagitan namin at bigla akong hinalikan ng mapusok. Pakiramdam ko mawawala sa akin ang aking labi dahil sa paghalik niya dito.

I weakly push him dahil di pa bumalik ang lakas ko. Ngunit di ito natinag at diniinan pa ang paghalik sa akin. His hands cage me like a beast caught his prey pushing me more into his body. Wala na akong magawa at hinayaan na lang siyang abosohin ang aking labi. My neck hurts so much dahil nakatingala ako sa kanya. Kahit nakaupo kaming dalawa sobrang taas pa rin niya kaya nangangalay ang aking leeg.

Nang maramdaman niyang mawawalan na talaga ako ng hangin doon lang siya huminto at hinaplos ang aking pisngi. Before he truly did let me go, he bit my lower lips and chewed it. Di ko na maramdaman and labi ko sa sobrang pagmamaga nito. Malapit pa rin kami sa isa’t isa while he stares at me darkly and seriously.

“I’ll really make sure your memories will never come back. You can never escape from me” I saw his lips move. May mahina siyang sinabi ngunit hindi ko to narinig. He smiled dangerously and darkly at me.

"Huh?" Tanong ko sa kanya dahil di ko narinig ang kanyang sinabi. Something creeps in the depths of my stomach. Kinakabahan ako while looking straight into this man’s dark eyes.

“Hmm, I just said that I am so happy you are alive. Good thing the doctor said that you recovered quickly and we can go home soon” Tinawid na ang kunting espasyo sa gitna naming and lick my so swollen lips and kissed my cheeks sensually.

Hindi ko talaga maiwasan mailang sa kanyang mga hawak at halik ngunit wala akong magagawa dahil masyado siyang malakas at natatakot din ako sa kanya. Maybe because I think there's a devil lurking behind his shadow na maling galaw lang ay sasaktan ka niya or the way his eyes glint mischievously na kapag isang tutol mo lang ay baka magwala ito like a savage beast at baka kung ano ang gawin sa akin kaya wala akong magawa hinayaan ko na lang.

"What happen to me? Bakit wala akong maalala?" I finally voice out the questions that I really want to have an answer. I’m so confused. Parang sobrang bilis ng pangyayari. This man who claimed to be my husband is caging me in his big and muscular arms. Para akong maliit na bata kung itatabi sa kanya na kay laki. I tried again to get out of his arms ngunit di pa rin ako makawala.

"Sweetheart you got in a car crash. You lost control and went straight through the cliff” sagot niya habang tinitignan ako ng matiim.

"Bakit di ko maalala?" Panic surged into my body ng di ko maalala ang lahat ng nangyari.

Biglang sumakit ang aking ulo. Sa sobrang sakit para itong puputok at di ko na kinaya. Naramdaman ko din ang pagdating ng doctor at mayroon silang itinurok sa akin. Unti unti akong nawalan ng malay at hindi ko na nadinig ang huling sinabi ng nagpakilalang asawa ko.

“Give her the medicine that I requested that blocks her memories from returning. Get it or malalagot kayo sa akin" He roared into the room.
At tuluyan na akong nilamon ng kadiliman.

His PossessionWhere stories live. Discover now