The Wizard Guardians (Part 1 And 2)

Chapter 14: Terreston

Henry's laughter still rang in his ears , hindi makagalaw si Adriel sa kinatatayuan niya. For the first time in his life, he felt scared with his brother...

Natatakot siya kay Henry, nakatayo ito sa harapan niya ngunit nakatalikod, pero naririning pa rin niya ang mahihinang tawa ni Henry habang nakayuko ito.

It was not happiness, it was truimph, pride, and---as if he got something he had longed so much...

"Henry," tawag sa kanya ni Adriel, halata sa boses niya ang pilit na kalamadong tunog. "Come on, we gotta keep moving."

And without further hesitation, humarap na si Henry at naglakad papunta sa griffin niya na naghihintay.

Hindi nalang pinansin ni Adriel ang fact na mas naging vivid ang kulay sa mga mata ni Henry, almost as if they were radiating.

Nilagpasan siya ni Henry, head held high, and the grin still plastered on his face.

Sumakay na ulit sila sa griffins, pero hindi na nila nasundan ang usa, they need to find they're way through the passage on their own now.

Makalipas ang kalahating oras ng pagtahak sa maze ay natanaw din nila ang isang malaking gap, and outside it are the open palace's grounds.

Adriel managed to find this exit sa paraan ng pag si-zigzag ng daan, left right left right.

"Quick, this is supposed to be the way out!" Sabi ni Ad kay Henry na hindi lang siya pinansin. Mas maraming thought ang bumabaha sa isip ni Henry sa kauna unahang pagkakataon sa buhay niya.

Laking gulat nalang ni Adriel ng huminto ang griffin ilang metro ang layo sa gap ng maze.

Sinubukan niya ulit itong palakarin, pero naging malikot lang ito at sinubukan pa siyang ilaglag.

Huminto rin si Henry sa likod ni Adriel, his mind lost in his thoughts and paying less interest on the exit.

"May kakaiba rito." Sabi ni Adriel kahit hindi pa rin niya alam kung nakikinig si Henry sa mga sinasabi niya.

Bumaba si Ad sa griffin ngunit hindi na siya nagtankang humakbang papalapit sa gap. Binuksan lang niya ang bag niya, kinuha ang isang metal na kutsilyo, at walang anu anoy initsa papunta sa gap.

Tila isang salaming nakaharang ang biglang lumiwanag sa pagitan ng dalawang pader sa opening at hindi lumagpas ang kutsilyo doon, sa halip ay bumalik ito sa direksyon nila Adriel at nalaglag sa lupa.

"Anu sa tingin mo Henry? They resist metals," sabi ni Ad, hands on hips, at nilingon niya si Henry.

Hindi niya makuha kung saan nakatingin si Henry dahil sa purong asul ang mga mata nito, walang pupils na naka focus sa iisang lokasyon, they were simply blank, and burning...

Pero nag angat ng ulo si Henry, at alam ni Ad na nakatingin na ito sa kaniya... Hindi nagsalita si Henry. Sa halip ay nanatili lamang siyang nakasampa sa griffin na kasalukuyang naghahanap ng insektong makakain sa mga siwang sa pader ng maze.

Bumaling na ulit si Adriel sa gate, iniisip kung anung gagawin. Napagdesisyunan niya na subukan kung nagreresist ba ito ng balat...

Lumakad siya papalapit sa maze,stopping a meter away from it. Dahan dahan niyang inangat ang kanang kamay niya para hawakan ang magical barrier...

"Aww!" Binawi niya agad ang kamay niya ng maramdaman niya ang matinding init sa dulo ng mga daliri niya at hinawakan niyo ito gamit ang isang kamay.

Bumaling ulit siya kay Henry, saka niya tiningnan ang daliri niya na nagsisimula ng maging violet, papaakyat sa kamay...

Nag isip pa si Adriel ng kung anung pwedeng gawin sa gate para mawala ang barrier dito. Pero wala siyang maisip maliban sa hintayin ang isang Terrestian na mapunta sa opening at alisin ang enchantment para makaraan sila, ngunit sayang ang oras...