Sonunda kendime gelince konuşmaya başladım.
-Nasıl yani?
-Ben HKM'yi kurdum.Sizden ayrıldıktan sonra...
Annemin lafını böldüm ve:
-Ordakiler bana böyle demediler ama.
-Sana ne söylediler?
-Senden bahsetmediler. Deren hanımın asıl kurucu olduğunu ve olaylar başladıktan 1-2 ay sonra kurulduğunu söylediler.
-Tam da böyle söylemelerini istemiştim. Olayı anlamaman için oyunun bir parçası.
-Ne olayı?
-Dinle. Ben sizden ayrıldıktan sonra HKM'yi kurdum. O İnsanlar HKM'yi kurma aşamalarımda bulduğum insanlar. Deren de öyle... Fakat bir türlü sen orayı bulamadın ve ben de işleri yürütemiyordum. Ayrılmam gerektiğini anlattım. İşleri Deren'e emanet ettim. Orada Deren ve bir kaç kişi daha seni tanıyor ama çoğu benden sonra Deren'in işe aldığı elemanlar. Orayı yeni bulan insanlara benden ve senden bahsetmelerini istemedim. Eğer sen gelirsen sana da bahsetmelerini istemedim.
-Neden?
-Beni aramaya çıkıp hayatını tehlikeye atmaman için. Seni Deren'e emanet ettim. Deren de resmin var. Seni tanıdığı kesin. O yüzden çıkıp yeni zombi aramana izin vermedi.
-Sonra ne yaptın peki?
-Sonra da HKM'ye bağlı olan yalı da kaldım. Yani beni bulduğun yalı HKM'ye bağlı.
-HKM'ye bağlı derken?
-Dikkat etmeni beklerdim. O çevrede ki tüm yalıların posta kutusunda anahtar var. Lazım olanlar için barınak oralar.
-Demek ki ev o yüzden o kadar düzenliydi.
-Evet ve o yüzden o kadar malzeme vardı.
Annemin anlattıklarından oldukça etkilenmiştim ve gurur duymuştum.
-Hadi artık. Ozan'ı bahçeye gömüp bir zombi bulmalıyız. HKM için...
-HKM'ye döner misin?
-Evet. Döneceğim.
Annem hızla Ozan'ı kucağına aldı. Beraber bahçeye indik.
-Burası uygun. annem küçük bahçenin toprak alanını büyük bir kiremit parçasıyla kazmaya başladı. Ozanı da kucağıma verdi.
Çok üzgündüm. Ozanın ölmesindeki tek suç bana aitti.
Annem kısa bir süre sonra küçük bir çukur açmıştı. Zaten küçücük bedenine yeter, artardı bile...
Ellerim titreyerek küçücük bedeni toprağa bırakması için anneme verdim.
İçim hala buruk bir şekilde bahçeden çıktık.
Ve yeni dönüşmüş bir zombi için yola koyulduk.
