ΒΑΛΣΑΜΟ Ή ΒΑΣΑΝΟ...

Εε ρε μπλεξίματα...

Με ηρέμισε τόσο που με φόβησε η αγκαλιά αυτή. Πως γίνεται να αντιδρά έτσι το σώμα μου απέναντι σε έναν άγνωστο, κι ας είναι ένας "Άγγελος"!... Προσπάθησα να συνετίσω τον εαυτό μου και να τον επαναφέρω στη λογική, παρ΄όλο που ήταν τρομακτικά δύσκολο. Απομακρύνθηκα δυστακτικά από την αγκαλιά του και ήρθα αντιμέτωπη με την έκπληξη στο ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του και με αυτό το μειδίαμα - χαμόγελο που τόσο με εκνευρίζει, μα τον κάνει ΤΟΣΟ σέξυ...!

" Σ' ευχαριστώ πολύ πραγματικά, αλλά πρέπει να φύγω."

" Να πας πού;"

" Πρέπει να μάθω τί θα γίνει με τη δίκη, να μιλήσω με τον κύριο Χρηστίδη,..."

" Εεε τότε είσαι στο σωστό μέρος."

" Κοίτα σ' ευχαριστώ και πάλι για τη στήριξη αλλά πραγματικά δεν έχω καθόλου χρόνο για χάσιμο." Μα ούτε κι εγώ ξέρω πως μου ήρθε να το πω αυτό... Ωωχ τί βλέμα είναι τώρα αυτό που μου 'ριξε; Νευρίασε;; Νευρίασε! Καλά τα κατάφερες Μαρία...

" Θα σε πάω εγώ." Έλα μου;!... Σε εμένα το λέει αυτό;

" Ορίστε;"

" Λέω, θα σε πάω εγώ."

" Δεν..δεν χρειάζεται... Εννοώ μη σε βάζω σε κόπο..."

" Κανένας κόπος...σπίτι μου θα πάμε!" Στάσου τί είπε τώρα;! Και γιατί σηκώνει πάλι το φρύδι; Ααα είναι από αυτούς που το παίζουν ωραίοι σε όλες... Καλά αυτός είναι ωραίος... Κούκλος είναι αλλά δε μ' αρέσει αυτό το στυλάκι του 'Είμαι ωραίος δες με!' εμένα...

" Σου είπα δε χρειάζεται, μπορώ και μόνη μου."

" Χα! Είσαι σίγουρη" Τί κάνει τώρα; Με ειρωνεύεται; Μωρέ ας μην ήσουν κούκλος...κι ας μην είχες ματάρες... και ωραίο κώλο (Εεε το πρόσεξα τυχαία δηλαδή), και θα σε έβριζα, αλλά έχε χάρη! " Απολύτως! Και τώρα με συγχωρείς αλλά πρέπει να πηγαίνω." Είπα με πείσμα. Μπράβο Μαρία κράτα χαρακτήρα κι επίπεδο! Πριν βγω από την πόρτα τον ένιωσα σε απόσταση αναπνοής και τον άκουσα να ψιθυρίζει στο αυτί μου...

" Θα τα ξαναπούμε σίγουρα!" Θα λιποθυμίσω... Φου φου φου... Συγκρατήσου Μαρία.

" Ίσως, αν ξανα λιποθυμίσω..." Άρπα την! Έσπευσα αμέσως να φύγω και μόλις βγήκα τον άκουσα να γελάει... Θεέ μου είμαι σίγουρα τρελή κι αυτός σίγουρα είναι γιός σου!

Τηλεφώνησα στον κύριο Παναγιώτη και μου είπε να περάσω από το σπίτι για να με δει και η κυρία Μαργαρίτα που ανησύχησε πολύ. Προχώρησα προς το ασανσέρ και μόλις έφτασε μπήκα μέσα βιαστικά πατώντας το κουμπί του ισογείου, όταν ξαφνικά μπήκε μέσα κάποιος σχεδόν τρέχοντας λίγο πριν κλείσει η πόρτα. Όταν κατάλαβα ποιός ήταν αυτός ο κάποιος κόντεψα να πέσω κάτω... Ε μα δε γίνεται σήμερα...