ΒΑΛΣΑΜΟ Ή ΒΑΣΑΝΟ...

Μαζί σου...

Έχω περάσει αυτή την πόρτα τόσες φορές κι όμως αυτή τη φορά την κοιτάω με τρεμάμενα πόδια χωρίς να κάνω κίνηση για να περάσω το κατώφλι... Ο Άγγελος με κοιτάει και περιμένει υπομονετικά ενώ κοντεύει να σκάσει στα γέλια όταν παίρνω μια βαθιά ανάσα. Νομίζω πως έχω παρατραβήξει την κατάσταση και όπως μου εξηγεί για πολοστή φορά, οι γονείς του όχι μόνο με έχουν ξαναδεί, αλλά μου έχουν και μεγάλη αδυναμία.

Η μέρα περνάει γρήγορα και πολύ ευχάριστα. Το άγχος μου το ξεπέρασα σχεδόν μόλις μπήκα μέσα στο σπίτι. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο μοναδικοί και με κάνουν να αισθάνομαι πάντα τόσο υπέροχα μαζί τους. Τους αισθάνομαι ούτως ή άλλως σαν οικογένειά μου εδώ και χρόνια. Από τότε που μπήκαν στη ζωή μου και με έσωσαν, στην κυριολεξία!

Με τον Άγγελο φεύγουμε το απόγευμα από το σπίτι των γονιών του και πηγαίνουμε στην παραλία για μια βόλτα, μιας και ο καιρός είναι τόσο καλός για να κλειστούμε μέσα στο σπίτι. Η βόλτα μας είναι είναι κάτι παραπάνω από απολαυστική, αφού δεν χάνει ευκαιρία να μου κλέψει ένα φιλί και το χαμόγελο δεν ξεκολλάει από τα πρόσωπά μας. Δεθήκαμε τόσο πολύ, τόσο συντόμα και όσο και αν με τρομάζει αυτό μερικές φορές, άλλο τόσο το λατρεύω! Είμαι ερωτευμένη μαζί του και νιώθω πιο έτοιμη από ποτέ για αυτό!

"Σ'αγαπάω!" του λέω ξαφνικά ενώ προχωράμε κάτω από τον Λευκό Πύργο και κοιτάει προς τη θάλασσα. Τον αιφνιδιάζω και σταματάει απότομα γυρίζοντας προς το μέρος μου, ενώ με κοιτάει μέσα στα μάτια με ένα τεράστιο χαμόγελο. Δεν χρειάζεται να πω πω κάτι άλλο, κι ούτε που προλαβαίνω αφού έχει κλείσει ήδη το πρόσωπό μου μέσα στα χέρια του και σφραγίζει τα χείλη μου με τα δικά του, σ' ένα φιλί γεμάτο συναισθήματα, με κυρίαρχα αυτά της χαράς, της αγάπης, του έρωτα και του ενθουσιασμού. "Κι εγώ σ' αγαπάω!" μου λέει μέσα στο φιλί μας. "Πολύ, πολύ, πολύ!" συνεχίζει ανάμεσα στα φιλιά μου μου χαρίζει κι εγώ δεν μπορώ να κρατήσω κρυφό το χαμόγελό μου, την αγάπη μου, τον έρωτά μου γι' αυτό τον άνθρωπο.

Λίγο αργότερα καθόμαστε αγκαλιά στις 'ομπρέλες' της νέας παραλίας και κοιτιόμαστε στα μάτια χωρίς να μιλάμε. Τη σιωπή σπάω πρώτη εγώ ρωτώντας τον επιτέλους αυτό που τόσο πολύ με βασανίζει

"Άγγελε με θέλεις;" μου σκάει ένα ζεστό χαμόγελο και απαντάει αμέσως

  "Πολύ μωρό μου! Σ' αγαπάω!"

"Δεν εννοώ αυτό..." του λέω και σηκώνει το φρύδι του από την περιέργεια (ωω έλα τώρα μην το κάνεις πιο δύσκολο...Είναι τόσο διαβολικά σέξυυυ)