Η Μαρία είναι μια κοπέλα, που μολονότι η ζωή της είχε δείξει ένα πολύ σκληρό πρόσωπο, εκείνη είχε αποφασίσει να βλέπει τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Σπουδάζει το επάγγελμα των ονείρων της, καθώς είναι φοιτήτρια στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελ...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Εντάξει η κατάσταση στην οποία βρίσκομαι αυτή τη στιγμή απλά δεν υπάρχει... Κάθομαι εδώ και μιάμιση ώρα μπροστά από την, κατα τ' άλλα γεμάτη, ντουλάπα μου και δεν με ικανοποιεί κανένα από τα ρούχα μου για να το φορέσω. Μα από πότε απέκτησα εγώ τέτοια διλήμματα; Εε δεν είμαστε καλά... Και τί με νοιάζει δηλαδή αν θα του αρέσω.. (με νοιάζει και με παρανοιάζει!!!). Μήπως είμαι τρελή που θέλω να πάω; Γιατί ΘΕΛΩ να πάω και μάλιστα πολύ!...
FLASHBACK
Πέρασαν τόσο γρήγορα οι ώρες μαζί με την οικογένεια Χρηστίδη. Τόσο ευχάριστα και τόσο άβολα ταυτόχρονα. Όσο σκεφτόμουν ότι αυτοί οι άνθρωποι μου είχαν σταθεί σαν πραγματικοί γονείς και εγώ είχα φιληθεί με τον γιό τους,ένιωθα τα μάγουλά μου να κοκκινίζουν, κυρίως γιατί μου είχε αρέσει τόσο πολύ. Δεν έπρεπε όχι. Θα τον αποφύγω όσο μπορώ και θα τον ξεχάσω, πάει και τελείωσε. Προσπαθώντας να αποφύγω τόσο τον ίδιο, όσο και το επίμονο βλέμμα του, ξεκίνησα να βοηθάω την μητέρα του, παρά τις αντιρρήσεις της όπως πάντα, για να μαζέψει το τραπέζι. Μετά από λίγα λεπτά διαφωνίας, τελικά η κυρία Μαργαρίτα με άφησε να την βοηθήσω να μαζέψει το τραπέζι. Αφού κουβάλησα τα άπλυτα στην κουζίνα άκουσα κάτι να σπάει και έσπευσα στην τραπεζαρία, όπου αντίκρυσα την κυρία Μαργαρίτα να προσπαθεί να μαζέψει τα σπασμένα κομμάτια από ένα, μέχρι πρότινος, ποτήρι.
"Τί έγινε κυρία Μαργαρίτα μου; Να σας βοηθήσω;"
"Όχι κοπέλα μου μην ακουμπάς τα γυαλιά και κοπείς. Ο γιός μου είναι λιγάκι απρόσεκτος και του έπεσε το ποτήρι..."
"Μα τί λέτε τώρα αφήστε με να σας βοηθήσω."
" Αν θέλεις να με βοηθήσεις πήγαινε φέρε μου από πάνω την ηλεκτρική σκούπα γιατί ο Άγγελος δεν ξέρει και αυτό σίγουρα θα αφήσει μικρά κομματάκια."
