CHAPTER THREE

178 7 0
                                    

Magtatatlong oras nang nakaharap sa laptop niya si Xandra ngunit wala ni isang linya siyang mapiga sa utak. Ito ang pinakakinaiinisan niya, ang magkaroon ng writer's block.

"Malas! Malas! I need to finish this one," inis niyang wika. Kahit ano pang piga niya ay wala pa rin siyang mahita.

Nang mapagod, at sa tingin niyang wala na talagang pag-asa, tinungo niya ang kaniyang kama 'di kalayuan sa kaniyang working area at nahiga. Habang unti-unting pumipikit ang kaniyang mga mata ay siya namang pagragasa ng mga alaala ng nakaraan.

She was only sixteen when she felt something strange towards her opposite sex, and until now it had never been changed. Maybe, the reason why it hasn't changed was, she had never met her destiny yet.

He was her PE classmate; he was on his second year on BIT course taking-up Foods as his major. And supposed to be, he was on his last year, because he was a graduating student that time, while Xandra on the other hand was only at her first year with her four year course.

Xandra is born as a natural friendly one, she loves mingling with others, and she really enjoys the company of people she knew. She's so talkative, full of energy; she never failed to make others be friendly to her. No one can resist her; or can avoid her either, kahit pa yata ang pinaka suplado at pinakamayabang na tao sa mundo, maging ang nag-aartehang tao sa paligid niya.

One of her hobby is to talk, that's why, some of the people arounds her failed to appreciate what she was doing, especially those who never knew the real her. But for those who knew her loves her for being herself; for being unassuming, for being real, without any pretentions of being somebody else.

First two meetings pa lang ng klase nila sa PE, Xandra already knew most of her classmates; isa-isa niya itong nilalapitan, to asked their names. Agad naman siyang nakagiliwan ng mga ito, lalo na ng mga kaklase niyang lalaki, mabait kasi siya at walang kakyeme-kyeme sa katawan. She's simple and very childish dahil na rin sa hindi pa siya ganong nakapag-a-adjust from being a child to adolescent kaya naman madali siyang nakagaangan ng loob ng mga ito. Idagdag pa na kung minsan may pagka one of the boys din siya kung kumilos.

On their third week of meeting, ewan pero parang noon lang niya napansin na hindi pa pala niya kilala ang lahat ng kaklase niya, na mayroon pa pala siyang hindi natatanong sa mga ito. O sadyang hindi lang talaga niya pinag-ukulan nang pansin ang bagay na iyon dahil na rin siguro sa hindi siya interesado makilala ito sa kadahilanang tingin niya ay suplado ito.

Ni minsan ay hindi niya tinangkang tanungin ang pangalan nito kahit pa ang kaklase rin nila na madalas niyang nakikitang kasama nito. Hindi niya alam kung naiinis ba siya o nahihiya lang dito kaya naman hindi na niya hinangad pa na malaman ang pangalan nito. Basta ang alam niya, ito si number 44. Numbering kasi sila sa klase nila.

Isa araw, absent ang instructor nila sa PE pero hindi pa sila agad umuwi dahil kailangan pa nilang pumirma sa attendance na napagka-isahang siya ang kumuha. Habang pumipirma ang iba niyang kamag-aral, lumapit ang isa sa mga ito sa kaniya, he is wearing a sando over his PE t-shirt indicating his number in class, he was none other than number 44.

The guy asked her if she had a cellphone. According to him he needs to text someone. Unfortunately Xandra didn't have a cellphone that time. May pagtataka man ay hindi na niya gaanong pinansin ito dahil naglakad na ito palayo at ni hindi na nag-abalang magtanong pa sa iba nilang klasmeyt. At pagkaraan ay nagmartsa na ito pabalik sa puwesto nito kanina kasama ang iba pa nilang klasmeyt sa PE.

Noong araw ring iyon, habang hinihintay niyang matapos sa pagsusulat sa attendance sheet ang iba niyang kaklase ay narinig niyang nagtatalo ang mga ito. They were arguing about their classmate's name and he was none other than 44.

My Love For You Will Never Die (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon