Angel And Devil

Zingende Sneep

Draco

De Kamer van Hoge Nood was al halfleeg en de sfeer was dubbel zo goed.
Ik zat op een zitzak en keek naar Hermelien die allerlei rare pasjes deed, Potter deed met haar mee en de Rosse Slungel stond aan de eettafel met één of andere griet te praten.

Ik had hem al enkele keren naar Hermelien zien kijken en ik wist wel waarom hij zo keek, maar Hermelien leek het niet door te hebben.
Na een tijdje liep Potter naar de zus van Wemel en stond Hermelien alleen te dansen, Leo Jordaan zette juist een traag nummer in. Ik zag  Wezel zich los maken van het meisje en naar haar toe lopen.

Over mijn lijk.

Ik stond bliksemsnel recht en liep met grote passen naar Hermelien. Juist op het moment dat Kwezel de dansvloer op kwam pakte ik Hermelien vast en trok haar tegen me aan.
Ze keek verbaasd omhoog en ik fluisterde in haar oor: "Dans met me"
"Is dat een vraag?" grinnikte ze.
"Nee, het was een bevel. Zodat jij geen nee kon zeggen"
Ze grinnikte weer en beet op haar lip toen ik mijn hand om haar middel legde en haar hand in de mijne nam.
"Draco... Ik ben hier niet zo goed in" ze keek me onzeker aan.
"Ik leid wel" een grote glimlach verscheen op haar gezicht.
"En ik volg jou"
Mijn hart maakte om een onbekende reden een sprongetje.

Na enkele passen vonden we het perfecte ritme.

Hermelien.

Ik had het gevoel dat ik zweefde, Draco bewoog elegant maar toch stoer over de dansvloer en ik volgde hem.

Ik voelde verschillende ogen in mijn rug prikken maar het kon me niets schelen.
Draco leek het niet door te hebben, hij keek enkel naar mij. Enkele vlinders begonnen wild te fladderen toen hij me nog dichter tegen zich aan trok.
Het tempo van de muziek begon te vertragen en onze passen ook, tot het lied gedaan was.
Draco hield me nog steeds vast en keek intens in mijn ogen. Ik bewoog een beetje ongemakkelijk omdat we zo stil stonden en plots trok Draco me mee de dansvloer af.
We bleven staan voor de deur.
"Hermelien, je-" zijn zin werd verstoord door Ron die hem een duw gaf.

"Waar denk jij mee bezig te zijn, Malfidus?"
Ron ging tussen mij en Draco staan.
"Ik kan jou hetzelfde vragen, Kwezel"
"Ik vroeg het eerst, dus antwoord"
"Ik probeerde een gesprek met Hermelien te voeren, toen ik opeens werd verstoord door een arrogante slungel die al de hele avond aan het staren is naar het meisje waar hij hopeloos verliefd op is.
Nu jij"
Ron maakte een grommend geluid. Had Draco het over mij?
Ron draaide zich om en keek me aan. Zijn hele gezicht zag rood, bijna even rood als zijn haar.
Ik moest mijn best doen een lach te onderdrukken.
"Wat ga jij doen? Blijf je hier bij Malfidus of kom je met mij mee naar de Griffoendorleerlingenkamer?"
"Waarom zou ik met jou meekomen?"
Rons gezicht werd nog een tintje roder.
"Ik heb het begrepen, blijf maar bij je vriendje"
Hij draaide zich om en liep richting de eettafel.
"Weet je wat? Dat is precies wat ik ga doen, Ronald Virus Wemel!", riep ik hem achterna.

"Kom Hermelien, laten we hier weggaan"
Ik volgde Draco naar buiten. Toen de deur toeviel was het heel stil, het enige dat ik hoorde was mijn ademhaling. Ik opende mijn mond om iets te zeggen maar Draco legde zijn hand op mijn lippen. "Shht"
Hij gebaarde naar de gang richting de grote trappen.
Ik spitste mijn oren, opeens hoorde ik het ook, een zingende stem.
Vliegensvlug pakte Draco me vast en trok me mee naar de overkant van de gang waar een nis was met daarin een harnas. Voorzichtig gingen we achter het harnas staan, het was er heel klein en mijn lichaam stond tegen dat van Draco aangeduwt.
De stem klonk steeds luider en uiteindelijk kon ik zelfs voetstappen horen. De persoon was nu vlakbij.
Het was een man.

Ik probeerde over de schouder van de harnas heen te kijken maar ik was te klein.
Ik bukte een beetje zodat ik net onder zijn oksel kon kijken en zag een schaduw op de grond. De schaduw werd steeds groter en een voet verscheen nu in mijn gezichtsveld.
De stem was gestopt met zingen en was overgegaan op neuriën. Ik probeerde de man zijn gezicht te zien.
De neuriënde man zette nog een stap en nu kon ik zijn gezicht zien.

Het was professor Sneep.

De man liep traag verder en bleef onverstoorbaar verder neuriën.
Na enkele minuten stierf het geluid weg.
Draco was de eerste die iets zei. "Was dat Sneep"
"Ik denk het wel, ja"
Een kleine giechel verliet mijn mond.
Ook Draco begon te lachen. Ik kreeg pijn in mijn longen omdat ik probeerde op een stille manier te lachen.

Draco

Hermelien maakte grappige hyena-achtige geluidjes waardoor ik nog harder moest lachen.
Toen we eindelijk uitgelachen waren zei Hermelien: "Gaan we naar de toren?"
"Waarom? Ik vind het wel gezellig hier. Zo dicht tegen elkaar."
Hermelien rolde met haar ogen en glipte de nis uit. Ik volgde haar met een lach op mijn gezicht.
Onderweg naar onze toren zeiden we niets maar ik bleef wel dicht bij haar lopen.
Toen we er bijna waren pakte Hermelien mijn hand vast en fluisterde: "Ik vond het heel fijn vanavond"
Mijn hart zwol een beetje op. "Ik ook"

We hielden nogsteeds elkaar hand vast toen we binnen waren. Ik wou niet los laten dus bleef ik staan, Hermelien kwam voor me staan.

Ze zag er prachtig uit. 
Ze zette een stap naar voor.
"Hermelien ik w-"
Ze drukte haar lippen op de mijne.
Ik schrok en voor ik goed en wel besefte wat er gebeurde zette ze al weer een stap naar achter.
Met rode wangen keek ze naar de grond.
"Sorry"
Ik pakte haar hand en trok haar heel dicht tegen me aan.
"Het is je vergeven. Maar niet vergeten."
Dit keer drukte ik mijn lippen op de hare. Eerst stond ze een beetje stijf maar al snel ontspande ze zich en werd de kus veel passioneler.
Ik hief haar op en drukte haar tegen de muur, waardoor onze monden op gelijke hoogte waren en ik nog meer van haar lippen kon genieten.
Ik was mezelf helemaal aan het verliezen in de geur van Hermeliens huid en de zachtheid van haar mond.
"Hermelien, ik moet nu stoppen."
"Waarom?"
"Anders ga je me voor derest van de nacht niet kunnen stoppen"
Ze keek me met een zwoele blik aan.
"Wie zegt dat ik dat erg vind"
"Ben je er zeker van?"
"Heel zeker", zei ze met een serieuze stem.

Ik kuste haar weer, met volle overgave.
Het was een perfecte kus.

Het was een perfecte nacht.

GUESS WHAT HAPPENED!!
Hihi, sorry voor de onschuldige lezertjes.
Dit is nog niet het einde! Er gaat nog veel gebeuren! Het wordt nog een best lang boek.
Laat zeker weten wat je van dit hoofdstuk vond en laat ook een stem achter ;).

Tot de volgende!
Xxx