Angel And Devil

Engel en duivel

Hermelien

Neuriënd liep ik richting de Griffoendorleerlingenkamer.
"Kerstekind"
Het portret zwaaide open en ik klom naar binnen. Ik ging voor het haardvuur zitten en wachtte op mijn vrienden.
De warmte van de vlammen verwarmde mijn lichaam.
Ik voelde me gelukkiger dan ooit en dat kwam niet enkel door de vrolijke knapperende vlammetjes.
Na enkele minuten kwamen Harry en Ron de leerlingenkamer druk kletsend binnen.
"...als ze me nog één keer zo'n lelijke trui geeft dan scheid ik van de familie."
"Ik vind ze juist leuk."
De jongens keken me aan.
"Hermelien!" riepen ze in koor.
Harry liep enthousiast de trap af en gaf me een knuffel.
"Zalig kerstfeest, Harry"
"Zalig Kerstfeest, Hermelien"

Ron stond ongemakkelijk naar ons te kijken.
"Gelukkige verj- ik bedoel, zalig nieuwj- ik..."
"Zalig kerstfeest, Ron"
"Ja, ja. Het zelfde, bedankt voor het snoep trouwens"
"Geen probleem, jij bedankt voor de sokken"
Ik deed mijn best een lach te onderdrukken.
Het waren echt lelijke sokken, oranje bloemenprint met een paars randje.

"Zullen we naar het ontbijt gaan?" Harry liep al richting het portret.
Ron liep hem meteen achterna en ik volgde hen.
Alle schilderijen wensten ons een fijne kerst en de harnassen zongen valse kerstliedjes.
We liepen de Grote Zaal binnen, er zaten meer leerlingen dan ik verwachtte. Meteen schoten mijn ogen richting de Zwadderichtafel. Ik had Draco die ochtend nog niet gezien.
Meteen trok een knap gezicht met rommelig blond haar en felle groene ogen mijn aandacht.
Ik hield ervan als hij zijn haar niet vol gel deed en sinds ik hem vertelde dat hij er zo veel leuker uitzag, gebruikte hij bijna nooit meer gel.
Draco had me ook gezien en schonk me een sexy glimlachje, ikzelf glimlachte verlegen en sloeg snel mijn ogen neer.

Na het ontbijt ging ik naar de bibliotheek om een opstel van Leer der Oude Runen te maken.

Draco

Waar zou ze toch zijn?
Het was Kerstmis en de enige persoon waar ik kerst mee wou vieren was Hermelien. Maar ze was niet in de toren.
Ik dacht aan de andere plaats waar ze zou kunnen zijn. Met een zucht liep ik richting de Griffoendorleerlingenkamer.
Wezel en Potter kwamen juist van een lagere verdieping en hielden halt voor het portret van de Dikke Dame.
Ze keken me onderzoekend aan, Potter keek redelijk vriendelijk, maar als blikken konden doden was ik morsdood. Wemel had het me waarschijnlijk nog niet vergeven dat ik bekend had  gemaakt dat hij smoor op Hermelien is.
Ach ja, iemand moest het zeggen.
"Malfidus"
"Potter, Wemel"
Ik haatte het om hem bij zijn echte naam te noemen, maar Hermelien stond er op.
Wezel keek me nog steeds verafschuwend aan.
"Waar is Hermelien?"
Potter wou al antwoorden maar Kwezel hield hem tegen en zette een stap naar voren.
"Dat gaan we je niet vertellen", hij keek waarschuwend naar Potter, "Ik wil dat je onze vriendin met rust laat"
"Ze is niet jouw eigendom, Wemel"
"Ook niet het jouwe"
"Maar ik ben wel haar vriend" ik legde de nadruk op dat laatste woord, hopend dat hij het door had.
Domme slungel.
Zijn gezicht werd vuurrood en Potter keek me met grote ogen aan.
"Laten we gaan Ron" mompelde Potter terwijl hij Wemel probeerde richting het portret te duwen.
Wemel staarde me enkele seconden aan voor hij zich omdraaide en met een briesend geluid iets tegen het portret fluisterde.
De Dikke Dame knikte goedkeurend en Wezel klom naar binnen.
Potter klom hem achterna.
Hij draaide zich even om en zei: "Ze is in de bibliotheek"
Ik knikte uit dank en vertrok.

Potter viel wel mee.

Hermelien

Ik schrok van twee koude handen die mijn ogen bedekten.
"Het is Kerstmis en jij zit te leren" fluisterde een bekende stem in mijn oor.
"Ik-"
"Geen excuses, pak je boeken en kom naar de toren" de handen verlieten mijn gezicht en ik knipperde met mijn ogen tegen het licht.
"Draco, ik..." maar er stond niemand achter me.
Hoe deed hij dat toch? Zo geruisloos bewegen.
Hij had me al enkele keren heel hard doen verschieten, dan schoot hij in de lach terwijl ik moest bekomen van de schok.
Ik glimlachte, hij maakte me echt gelukkig.
Soms was ik bang dat het een droom was.
Hoe kon het nietige modderbloedje ooit de knappe badboy van Zwadderich krijgen?