UMUT

''O benim hayallerim''

Saat 22:30 kapı çaldı. Özgür. Bu saatte ne işi var ki burda ? Bişey mi sorucak acaba ? Tabi ben numaramı vermedim ki önemli bişey olduysa demek ki.
''Hoşgeldin bişey mi oldu'' dememe kalmadan '' müsaitmisin '' diyip içeriye girdi. Ellerinde poşetler vardı. Yakınlardaki bi restauranttan atıştırmalık bişeyler, bi kaç çerez ve içki getirmiş. Ben olayın şokunu atlatamadan o poşetleri elime tutuşturup salona geçti bile. Aslında gelmesi beni çok mutlu etti bi bakımdan da hoşuma gitti. Mutfağa geçip getirdiği şeyleri hazırladım ve masaya yerleştirdim. Konuşmaya başladık sanırım gelmeden önce biraz içmişti. Ama sarhoşken bile bu kadar tatlı olabiliceğini düşünmemiştim. Beni kendine çekiyordu. Bişeyler yedikten sonra karşılıklı içmeye başladık.

01:00 biz, biz değildik artık. Herşey okadar gelişti ki hatırladığım tek şey yakınlaştı. Öpmeye başladı.     
Ve ben uyuya kalmışım.

05:00 hayır. Kendimi ona teslim edicek kadar içmiş olamam. En azından bunu hatırlamayacak kadar. Nasıl böyle bişey yapabildim. O nasıl yapabildi. Kendimde değilken beni kullandığını düşündüm. Ama o öyle biri değildi. Noldu da bu dereceye geldik. Kendini herkesten uzak tutan ışıl sonunda teslim olmuştu , ama tek sorun kendinde değilken olmuştu.

09:00 alarm sesiyle beraber uyandık. Öyle bir bakışı vardı ki veda ediyo sandım. Üzgündü , belkide pişmandı. O böyle baktıkça bende pişman olmaya başladım. Ama artık emin olduğum tek  bişey vardı. Ona aşıktım.

Etrafı toparlayıp evden beraber çıktık. Sebepsiz ama ikimizde hiç konuşmadan iş yerinin orda ayrıldık. Bugün molada gelicekmiydi acaba ? Yada çıkışta tekrar buluşmak için beni bekliycekmiydi ?  Aklımda okadar çok soru var ki en azından içimi biraz boşaltmak için berreyi aradım. He size bahsetmeyi ınuttum. Berre benim çocukluk arkadaşım, dostum. Güvendiğim tek insan.

'' müsaitmisin ''
''Evet bişey mi oldu ışıl ''
''Cafeye gelebilirmisin ? Sana ihtiyacım var ''
''1 saate ordayım''

Ve söylediği gibi 1 saat sonra berre geldi. Onu gerçekten korkutacak şekilde koşar adımlarla yanına gidip ona sıkıca sarıldım. Sanırım şuan bana en iyi gelen şey buydu. Hiç bişey söylemeden böyle sarılıp saatlerce ağlamak istiyodum. Biricik patronumdan bugün için izin istedim. Tabi hiç bi izin gününü kullanmamış biri olarak izin vericeğini zaten biliyodum o yüzden berreyi rahatlıkla çağardım.

Bizim eve geldik berreyle. Doğru düzgün konuşamadan onu şuana kadar susmaya ikna etmiştim. Kahvelerimizi aldım ve salona geçtik. Artık ona bişeyler açıklamam gerektiğini biliyodum en azından bu kadarına mecburdum.
Ön açıklamayı bile yapmadan direk lafa girdim.
'' ben aşık oldum.. ve .. ve o adamla beraber oldum.''
Berre şaşkın şaşkın bana bakıyordu sanırım dediklerimi daha idrak edememişti. Çünkü bunu yapıcak en son kişi bendim. Kendine gelmeye çalışırcasına başını iki yana salladı '' Işıl sen ciddimisin ? Böyle bişey gerçekten oldu mu ? '' oldu işte neden üsteliyor ki hala. İyice mahcup olmama çabalıyor sanırım. '' evet berre neden bilmiyorum ama ona güveniyorum ona aşığım. İlk kez bu kadar mutluyum sanırım''
Berre mutlu olduğumu duyunca rahatladı sonunda. Yüzüne ufak bir tebessüm yerleşti.
'' küçüklükten beri kurduğumuz hayallerini onun gerçekleştirebileceğine inanıyormusun peki? ''

'' O benim hayallerim. Benim umudum. ''