Ona jest zwykła.
Niczym się nie wyróżnia.
Wygląda normalnie, nic szczególnego.
Jednak jej wnętrze jest pełne niespodzianek.
Ona chce coś zmienić.
A ja mam jej w tym pomóc.
#475 w kategorii romans
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ruszyłem w stronę szatni, ówcześnie patrząc czy nikt nie idzie za mną. W sumie, po co by ktoś miał. Patrzyłem na drzwi i zastanawiałem się, czy to dobry pomysł. Holidays w końcu nie napisała co kryje się za drzwiami. Może mnie ogłuszy i powiesi? Nie, aż tak zdesperowana na akcje nie jest. Chyba. W końcu sięgnąłem po klamkę. Szatnie spowiła smuga światła, szybko wszedłem do środka.
- Halo? Jest tu ktoś? - Zdezorientowany patrzyłem w nicość, tylko światło wypływające spod framug pozwoliło mi nie stracić doszczętnie orientacji.
Rozbrzmiał dźwięk szorowania butami o posadzkę.
- Holidays? To ty? Nie rób sobie żartów - mój głos mimowolnie się załamał.
Westchnięcie.
- Holiday, to nie jest śmieszne!
- Ależ jest - usłyszałem tuż obok swojego ucha cichy szept.
Gwałtownie odwróciłem się, aby chwycić dziewczynę, jednak jej już tam nie było.
- Po co kazałaś mi tu przyjść?
Nie usłyszałem odpowiedzi, jednak poczułem ciepło jej ciała i chwilę później lekki dotyk ust na moich własnych.
- Czemu to zrobiłaś?
- Bo tego się nie spodziewałeś - powiedziała cicho z drugiego końca pomieszczenia. - Chodź do mnie, Olivier.
Zacząłem iść w stronę jej głosu. Chwilę później usłyszałem jak drzwi otwierają się. Nie zdążyłem nawet się odwrócić, a ona już zniknęła za ich progiem. Zamykając je na klucz.
Podszedłem do włącznika światła i zacząłem dobijać się do drzwi.
- Holidays, wypuść mnie!
Rozejrzałem się po sali, na ławce stał dyktafon, który znowu wydał z siebie dźwięk.
- Chodź do mnie, Oliver.
- Niezła sztuczka - uśmiechnąłem się do urządzenia, które trzymałem teraz w dłoni.
Po dziesięciu minutach spędzonych na graniu w jakaś durną grę (w szatni nie było zasięgu, abym mógł po kogoś zadzwonić) powoli zaczynałem się nudzić, jednak na pomoc przyszła mi jakaś chuda, krótkowłosa dziewczynka.
- Co ty tu robisz? To damska szatnia, wypad! - wykrzyknęła, po czym rzuciła we mnie kluczykiem.
- Przecież byłem zamknięty od środka, jak miałem wyjść idiotko?
- Nie wiem, zjeść ciastko zmniejszające z Alicji w Krainie Czarów, zamienić się w miminka, cokolwiek - uśmiechnęła się krzywo. - Nie powinno cię tu być, spadaj - wskazała na korytarz, gdzie się udałem przewracając oczami.
