ပံုျပင္-၉

2K 248 9
                                        


မေန႔က Sehun ကိုစိတ္ဆိုးၿပီး Baekhyun အိမ္မွာလာေန ေနခဲ့သည္။ Sehun က Baekhyun အိမ္ထိလိုက္လာၿပီး လာေခၚပါေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို ထြက္မေတြ႔ခဲ့ေပ.....။ ဒီေန႔မနက္ Baekhyun က လက္ကိုအတင္းဆြဲၿပီး အိမ္ကိုျပန္ပို႔ခဲ့ေပမဲ့လည္း Sehun ကို မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခဲ့......။

ကြၽန္ေတာ္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာကို သိပါတယ္....ဒါေပမဲ့.. ....ခ်စ္ရသူနဲ႔ မခြဲႏိုင္လို႔ဆိုတာကိုေတာ့ နားလည္ေပးႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

အနာဂတ္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အတူတူေလ်ွာက္ႏိုင္ဖို႔ မေသခ်ာေတာ့တဲ့ လမ္း အခန္႔မသင့္ရင္ အသက္အႏၱရာယ္ပါရွိနိုင္တဲ့ လမ္းကို ​ေရြးခ်ယ္​လိုက္တဲ့  ခ်စ္သူကို စိတ္ဆိုးတာ ကြၽန္ေတာ္လြန္ခဲ့သလား.......။

ကြၽန္ေတာ္မလြန္ဘူးထင္ပါတယ္........။

"Jongin.......တကယ္ပဲ Sehun ကို မေတြ႔ေတာ့ဘူးလား.....ဒီတစ္ခါမေတြ႔ရင္....
ေနာက္ ဘယ္ခါက်....."

"ဘယ္မွာလဲ"

ကြၽန္ေတာ္ ႐ုတ္တရက္ျဖတ္ေမးလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ Baekhyun ေၾကာင္သြားပံုရသည္။

"သူအခု ဘယ္မွာလဲလို႔....."

"မသိဘူးေလ.....ေစာေစာတုန္းကေတာ့....ေတာထဲဝင္သြားတာေတြ႔လိုက္သလိုပဲ....ဒါမဲ့ ေတာထဲ
ဘာသြားလုပ္မွာလဲ....လုပ္စရာမွမ႐ွိတာ...."

Baekhyunရဲ႕ စကားဆံုးဆံုးခ်င္း အိမ္ကေန အျမန္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ ထင္ထားတဲ့အတိုင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လာေနၾက ေတာထဲက ေရကန္ေလးေဘးနားက မက္မြန္ပင္ေအာက္မွာရပ္ေနတဲ့ Sehun.......။

"Kai.....!"

ကြၽန္ေတာ့္ကို ေတြ႔လိုက္ရလို္႔ အံဩသြားတဲ့ သူ႔ဆီကို ေျပးသြားကာ လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ထားလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ခါးကို တင္းက်ပ္စြာ ျပန္လည္ဖက္တြယ္လာတဲ့ လက္တစ္စံုေၾကာင့္ သူ ကြၽန္ေတာ့္နားကေန ဘယ္မွ ထြက္သြားဦးမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ေနမိဆဲ........။

"တကယ္.....တကယ္......မသြားလို႔မရဘူးလားဟင္......"

"ကိုယ္လည္းဘယ္သြားခ်င္ပါ့မလဲ.....အခ်စ္ရယ္......ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ ကိုယ့္မိသားစုအေပၚ တာဝန္ေက်ခ်င္တယ္......"

 ဒ႑ာရီ Where stories live. Discover now