ဒ႑ာရီ

ပံုျပင္-၆

ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ Sehun ခ်စ္သူေတြျဖစ္တာတစ္ပတ္ေတာင္ေက်ာ္လာခဲ့ေလၿပီ။ ကြၽန္ေတာ့္တို႔အေၾကာင္းကိုေတာ့ အကင္းပါးလြန္းတဲ့ Baekhyun တစ္ေယာက္ပဲသိေလရဲ႕။ သူ႔ကိုေတာင္ ဘယ္သူ႔မွျပန္မေျပာဖို႔ ႏႈတ္ပိတ္ထားရေသးသည္။

တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္အေတြးစမ်ားျပတ္ေတာက္သြားခဲ့ရသည္။

တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ တံခါးေ႐ွ႕မွာရပ္ေနတဲ့ Sehun.....။

"Sehun.....! ညႀကီးသန္းေခါင္ ဘာလာလုပ္တာလဲ....."

ဘာမွမေျပာပဲ အခန္းထဲစြတ္ဝင္ကာ ကြၽန္ေတာ့္အိပ္ယာေပၚ တက္အိပ္လိုက္ေသာ Sehun ကိုေၾကာင္ၿပီးၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။

"ဘာလုပ္တာလဲ.. ....သူမ်ားအိမ္ယာေပၚမွာ.....ထေနာ္.....ထလို႔...."

ခုတင္နားမွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ေျပာေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲၿပီး သူ႔ေဘးကို လွဲခ်လိုက္ကာ တင္းေနေအာင္ဖက္ထားခဲ့သည္။

"Sehun.....!?"

"ဒီညေတာ့....ဒီတိုင္းေလးေနေပးလို႔မရဘူးလားဟင္....ကိုယ့္ကို ဖက္ထားေပးလို႔မရဘူးလား...."

တိုးတိတ္စြာနဲ႔ မသိမသာတုန္ရီေနတဲ့ သူ႔အသံရယ္ ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ သူ႔ရဲ႕အသက္႐ွဴသံေတြ ေခြၽးေစးေတြနဲ႔ ေအးစက္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပူသြားခဲ့သည္။

"Sehun......ဘာလို႔လဲ...ဘာျဖစ္လာတာလဲ....ဟင္....ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာျပေလ...."

"ကိုယ္ အိပ္မက္မယ္တယ္....."

"အိပ္မက္?"

"အင္း....အိပ္မက္ဆိုး.....အိပ္မက္ထဲမွာ မင္းနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔က ကြဲသြားတယ္တဲ့....ၿပီးေတာ့....ကိုယ့္ကို လူႀကီးတစ္ေယာက္ ေရထဲတြန္းခ်လိုက္တယ္။ ကိုယ္ေရထဲကျပန္တက္လာေတာ့ အဲ့လူႀကီးကပဲ ကိုယ့္မိသားစုေတြကို သတ္ထားတယ္တဲ့.....ၿပီးေတာ့....ၿပီးေတာ့.........မင္းကိုလည္း.....ကိုယ့္....ကိုယ့္မ်က္စိေ႐ွ႕မွာ...ဓားနဲ႔ထိုးပစ္လိုက္တာတဲ့......ကိုယ္....ကိုယ္...."

"Sehun....Sehun...."

"ကိုယ္ေၾကာက္တယ္.....မင္းနဲ႔ခြဲရမွာ ေၾကာက္တယ္.....မင္းကိုဓားနဲ႔ထိုးတဲ့အခ်ိန္.....ကိုယ္....အေၾကာက္ဆံုးပဲ.....မင္းမ႐ွိေတာ့မွာ.... ကိုယ့္ကိုထားသြားမွာ......အေၾကာက္ဆံုးပဲ...."