💙Mutlu okumalar 💙
Gözlerime inanamamıştım. Ben burda onun geç kaldığını düşünürken o...
Sanki beynim durmuş gibiydi. Bir türlü ayaklarıma komut vermiyordu. Çevredeki insanlar etrafına doluşmuştu ama ben hala öylece duruyordum.
"Rüz... Rüzgar." Diye fısıldadım.
Olanlar o kadar gerçek dışıydıki bir türlü algılayamıyordum. O Rüzgar'dı onun bir düşmanı olamazdı ki...
Gözlerimden akan bir damla yaşla birlikte kendime geldim.
"Rüzgar!" sesim ona ulaşmıyordu. Daha çok daha çok bağırdım.
"Rüzgar!"
Sonunda ayaklarımı kaldırabildiğimde koşmaya başladım. Etrafında oluşan insan topluluğunu yarıp yanına ulaştım.
Yüzünün halini gördüğümde dudaklarımdan dökülen çığlığa engel olamadım. Hala inanamıyordum olanlara.
Gözlerimden akan sıcak sıvıyla başımı hızla iki yana sallamaya başladım.
"Hayır, hayır bu sen olamazsın. Hayır. Kim? Neden yaptı?"
Vücudum korkuyla titriyordu. Aklıma gelen ihtimalleri yok saymaya çalışıyordum.
"Senin... Senin düşmanın yok ! Senden nefret eden biri bile yok! Kim yapar bunu sana?"
Rüzgar baygındı. Bir gözü komple morarmış, sağ karşıda yarılmıştı. Ensesinden kaldırıma yayılan kanı gördüğümde daha çok ağladım. Nerede kalmıştı bu ambulans!
"Çağırdınızmı? Ambulans çağırdınız mı? Olmasın bir şey ona! Çağırdınız mı?"
Arkalardan bir ses "Geliyor, merak etmeyin!"diye bağırdı.
Rüzgar'ı hafifçe kolundan dürttüm.
"Rüzgar hadi kalk artık.Uyan! Bu sefer hiç komik değil. Hem de hiç."
Ses vermeyeceğini bile bile daha çok bağırdım.
" Eğer kalkarsan sana Bim'den çikolatalı süt alırım hem de beş tane."deyip beş parmağımı gözünün önüne tuttum.
Yine ses vermedi. Ağlamaktan başımın ağrıdığını hissettim. Ama umrumda değildi.
Tekrar Rüzgar'ı kolundan dürttüm. Ama o hiç tepki vermeden öylece yerde uzanıyordu. Bir türlü uyanmıyordu.
Onun başına böyle bir şey gelmiş olamazdı ki. Ya şaka yapıyordu yine ya da yerde yatan kişi Rüzgar değildi.
Sokağın başından gelen siren sesiyle bakışlarımı oraya yönelttim. Ambulans sonunda gelebilmişti.
Ambulans görevlileri araçtan inip Rüzgar'ın yanına geldiler. Adını bile bilmediğim aletlerle ilk yardımını yapıyorlardı. Ona bir şey olmazdı değil mi? Olmasındı.
Sedyeyi yere koyup Rüzgar'ı üzerine aldılar ve ambulansa taşıdılar. Peşlerinden gidip ambulansa bindim.
"O iyi mi? "
"Siz beyfendinin nesi oluyorsunuz?"
Ağlamaktan çatallaşan sesimle cevapladım.
"Ku... Kuzeniyim."
"Hayati bir tehlike yok. Ama vücudta kırılma ve zedelenme olabilir. Yinede şimdilik bir şey söylemek erken."
Derin bir nefes verip Rüzgar'a baktım.
" Kafası kanıyordu. Belki beyin sarsıntısı geçiriyordur." deyip daha çok ağlamaya başladım.
