Herken je me nog?! ~Mainstreet~

~19~

Ik kijk trots naar ons kleinkindje. Ze heet Madison. Madison is al een maandje oud. Ik help Hope wat met Madison. Jason was aan het werk en dan hielp ik haar altijd met Madison. Ik doe het met veel liefde. Madison is echt een schatje, ze is zo lief en zo schattig! Net een echt prinsesje! Het ging weer al wat beter met me vanwege de komst van Madison. Ze zorgt ervoor dat ik het te druk heb om me druk te maken en om verdrietig te zijn om de dood van Rein. Hope vindt het echt jammer dat haar dochtertje haar opa nooit zal kennen. Maar Hope zei wel dat Rein alles kon zien van hierboven, dat vond ik echt lief dat ze dat zei. Ik leg Madison in haar wiegje op haar kamertje. Ik zet de babyfoon aan en loop weer naar beneden. Ik maak wat brownies. Na een tijdje geef ik er eentje aan Hope. Ik neem er zelf ook ééntje en ga bij haar zitten. We praten wat met elkaar. 'Mis je pap?' vraagt Hope. Ik bijt hard op mijn lip en knik 'Ik zal hem voor altijd blijven missen, als ik jou en Madison niet had dan had ik zelfmoord gepleegd' zeg ik zachtjes. Hope kijkt me met open mond aan. Ze neemt me vast en knuffelt me. Ik knuffel mee, wat hou ik toch van mijn kleine meid!