Saadet Çıkmazı 🌼 [YAKINDA]

SAADET ÇIKMAZI/ Tanıtım

Yeni bir kurgu ile karşınızdayım. Biraz farklı bir konu işlemek istiyorum. Senaryo uzun zamandır aklımdaydı. Umarım beğenirsiniz.  Yazın sımsıcak bir hikaye ile karşınızda olacağım. Beklemede kalın. İyi Okumalar dilerim...

GEÇMİŞ...

"Demek gidiyorsun he, komşu güzeli?"
"Evet öyle, gideceğiz."
Birbirine bakmak yerine gözlerini mahallenin her köşesinde milim milim gezdiriyordu iki genç yürek. İkisinin de gönlü ortak bir hüzün taşıyordu. Ayrılığın burukluğu çökmüştü iki temiz yüreğe de. Oturdukları taş merdiven basamağı veda anının soğukluğunu hissettirircesine buz gibiydi.
"Peki ne zaman döneceksin?" diye soran delikanlının bakışları elindeki tesbihin taşlarında dolaşıyordu.
"Bilmiyorum, buna ancak babam karar verir. O ne zaman derse o zaman döneriz." kızın sesine yansıyan kırıklığı, buram buram soludu.

İkisinin konuşmasını bölen annesinin sesi oldu.
"Nur'um hadi annem gel artık, gidiyoruz!"
Kız annesinin sesini duyunca oturduğu taş merdiven basamağından hızla kalktı.
"Artık gitme vaktim geldi. Kendine iyi bak Furkan!" dedikten sonra kalbini ardında bırakıp evin önündeki taksiye doğru yürümeye başladı.

"Komşu güzeli!"
Kız duyduğu sesle durdu. Omzunun üzerinden dönüp arkasında kendisine hüzünlü tebessümüyle bakan arkadaşına değdirdi bakışlarını.
"Sen buradan gitsen de" derken mahalleyi gösterdi. Elini kalbinin üzerine koyup "buradan gitmeyeceksin" diye bitirdi sözlerini.
Kız, genç çocuğun sözleriyle tamamen ona döndü.
"Buradaki yerin ezelden beri senin, ebediyen de senin olacak, bendeki yerini, yurdunu unutma komşu güzeli!"

Nur önce yavaş sonra hızlanan adımlarıyla yanına ulaşıp boynuna sarıldı Furkan'ın. Yanağına masum, tertemiz bir öpücük bırakıp geriye çekildi.
"Asla, asla unutmayacağım çimen göz, unutmayacağım" geri geri adımlarını atarken elleri yavaş yavaş koptu birbirinden.
Temasları kesildiği anda arkasını dönüp koşarak kendisini bekleyen taksinin yanına ulaştı. Arka kapıyı açıp bindiğinde, araç hareket edip ağır ağır uzaklaştı.