Anlamazsın beni hem de hiç. Belki de buydu kaderim kimse beni anlayamiyordu, anlayamayacak, anlamayacak. Kime derdimi anlatsam "Boşver."diyordu. Sanki sen bosverebiliyorsun, sanki unutabiliyorsun, sanki baştan her şeyi yasayabiliyorsun. Kolay mı boşverebilmek, kolay mı unutabilmek, kolay mı her şeye yeniden başlamak?? Keşke kolay olsaydı ama değil. Kimileri unutabiliyor hemen ama ben öyle değilim, unutamıyorum. Derdimi anlatamıyorum kimseye biliyorum anlamayacaklar çünkü. Uğraşmıyorum ben de. Vazgeçiyorum. Vazgeçtikçe içime kapaniyorum. İçime kapandikca daha çok üzülüyorum kimsem yok diyorum oysaki etrafım insan dolu. Ama o bir sürü insandan beni anlayacak 1 kişi bile yok. Senin dışında. Sana anlatsam anlarsın beni belki ama bir kere yaptım o hatayı bir daha yapmam artık. Beni duymadığın bir anda her şeyi söylesem belki yüküm azalır, içim rahatlar. Yüzüne karşı da söylerim ama sevmiyorsun beni sevmeyeceksinde. Belki böylesi daha iyidir ikimiz içinde. Aslında ben insanın sevdiği kişiye açılması taraftarıyım. Söylemezsen başkasıyla izlersin onu. Bu daha çok kahreder seni emin ol. Ben söyledim de ne oldu yine baskasiylaydi. Ben üzüldüm hem de çok. Belki bu yüzden sana acilamiyorum. Cesaretim kalmadı artık. Belki bir gün sen söylersin. Belki bir gün beni seversin. Ne dersin??
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENİ SEVİYORUM
ChickLitNeden insan birini sever ki? Neden ona bağlanır? keşke birine delicesine sevmeseydik de kalbimiz acımasaydı. Neden doğarken ağladığımızı şimdi anlıyorum. Meğerse hayat bizi aglatacakmiş, canımız acıyacakmiş.
