Neydi benim derdim? Beni kimse anlamıyor muydu? Bu kadar kolay mıydı her şeyi unutmak? Binlerce soru vardı kafamda. Her şey üzerime üzerime geliyordu sanki. Delirdim mi yoksa? Bundan miydi eşyalarla konuşmam? Cıldırmama az kalmıştı sanırım. Dışarı çıktım. Derin bir nefes aldım. Kendime geldim. Ama bir türlü susmuyordu kafamdaki ne oldugu belirsiz sorular. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Sebepsiz yere gülüyor sebepsiz yere ağlıyordum. Ne oluyordu bana? Yoksa... Yine mi? Hayır hayır olamaz olmamalı. Peki kimdi? Niye o'ydu? Aynı şeyleri yaşamak istemiyorum. Korkuyorum, hem de çok korkuyorum. Ya yine olursa, ya yine anlatacak kimse olmazsa. İçeri girdim. Herkes bir şeyler söylüyordu. Tuhaf ama hiçbirini duymuyordum. Odama gittim. Bana acı veren odama. Yatağa uzandım. Sohbet etmeye başladım kendi kendime. Sonra derin bir uykuya dalmışım. Rüyamda o vardı ben vardım. Mutluyduk. Ne güzeldı gerçek olmayacaktı,olmadı da.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENİ SEVİYORUM
Genç Kız EdebiyatıNeden insan birini sever ki? Neden ona bağlanır? keşke birine delicesine sevmeseydik de kalbimiz acımasaydı. Neden doğarken ağladığımızı şimdi anlıyorum. Meğerse hayat bizi aglatacakmiş, canımız acıyacakmiş.
