Strijders van de Vrijheid© (SWR)

IV

We scheuren de straten van Capital City door terwijl Zeb naar de achtergebleven stormtroopers vuurt. 'Wie is Hera?!' vraag ik Ezra terwijl ik hem steviger bij zijn middel vastgrijp. 'Ik kan hier wel wat hulp gebruiken!' onderbreekt Zeb Ezra nog voordat hij kan antwoorden. Met grote ogen staar ik naar de dinoachtige bewegingen van de AT-ST die achter een gebouw vandaan komt wanneer ik me omdraai om Zeb een handje te helpen.

'Is dat–' 'Een chicken walker, ja,' beantwoordt Zeb mijn onuitgesproken vraag terwijl hij stilletjes gromt. Ik slik en mik met mijn blaster naar de buik van de angstaanjagende, manuele machine. Zeb grijpt de loop van mijn blaster vast en richt hem naar de kijkgaten van het ding. 'Daar zijn ze het kwetsbaarst.' Nog voor ik kan antwoorden, haalt hij al uit. 'Ik heb niets aan nutteloze acties.'

Het geratel van de machine wekt onze aandacht. Nog voor we kunnen reageren, worden we al bekogelt met granaten en raketten. 'Ezrá!' schreeuwt Zeb voor hij mij en Ezra van de speeder afsleurt. We ploffen de grond op en rollen om tot we uiteindelijk tot stilstand komen zodat we met lede ogen toe moeten kijken hoe de speeder met een heftige explosie tegen een muur uiteen knalt.

Ik duw mezelf kreunend op en wil mijn wapen grijpen, maar het ding wordt van me weggeschopt. Geschrokken staar ik de witte gestalte die hoog boven me uittorent aan. Hij grijpt mijn bovenarm vast en trekt me van de grond af. Ezra en Zeb worden eveneens omsingeld en vast gegrepen.

'Ezra Bridger en Garazeb Orrelios,' weergalmt de lage stem van de ISB-agent naast me terwijl hij met uitgestreken gezicht naar Zeb en Ezra toewandelt. Ezra's ogen krijgen een achterdochtige glans wanneer hij zich los probeert te rukken, maar faalt. Zeb reageert nauwelijks op de agent, maar verzet zich wel tegen zijn gijzelnemers.

De amberkleurige ogen flitsen naar mij, wat me doet verstijven. 'Is Phoenix-squadron aan het uitbreiden?' Met afgemeten passen en zijn handen achter zijn rug gevouwen, komt hij naar mij toegelopen. 'Laat haar met rust, Kallus. Ze heeft hier niets mee te maken. Ze is onschuldig!' verdedigt Ezra me tevergeefs.

Agent Kallus houdt vlak voor me halt, waardoor ik mijn kin moet optillen om hem in zijn ogen te kijken. Zijn intimidatie is angstaanjagend, wat er voor zorgt dat ik wil terugdeinzen, maar koppig blijf staan. 'Onschuldig?' herhaalt de man voordat hij zich tot mij richt,'denk maar niet dat ik niet weet wie jij bent, wat jij hebt gedaan, waar je naartoe bent geweest en waar jullie schuilplaats zich bevindt.' Ik zuig mijn adem naar binnen en staar hem met grote ogen aan terwijl er maar één gedachte door mijn hoofd blíjft gonzen. Hij weet het. Hij weet het. 'Breng haar naar de isoleercellen en plaats haar onder hoge bewaking.'

Ik word met een ruk aan mijn armen weggetrokken, voor de tweede keer deze dag. Misschien moet ik mijn stealth-kunsten wat bijschaven. Ik strompel achteruit en vang Ezra's blik die kookt van woede. Hij wordt samen met Zeb in de boeien geslagen en agent Kallus loopt met een doodse kalmte op hen af.

Ver komen we niet, want een licht vrachtschip doemt op en haalt uit naar de stormtroopers rondom ons. De troopers worden bestookt met het vuur van twee verschillende laserkanonnen. Agent Kallus schreeuwt naar zijn mannen dat ze zich terug moeten trekken, waardoor Zeb en Ezra hun kans schoon zien om zichzelf te bevrijden.

Ontsteld merk ik op dat de trooper die me heeft gegijzeld, me met zich meesleurt. 'Laat me los!' schreeuw ik verwoed. Ezra draait zich naar me om en komt op me afgestormd. Met een korte beweging van zijn vingers, vliegt zijn lichtzwaard in de palm van zijn uitgestoken hand en activeert hij hem alvorens hij de trooper achter me neer maait. Ik duik in elkaar, maar Ezra neemt mijn hand vast en trekt me mee naar het onbekende schip waarvan de laadklep naar beneden is gelaten en Zeb ons schreeuwend staat op te wachten.

Het vrachtschip staat op het punt om de hele heisa te verlaten, waardoor ze nooit de grond heeft geraakt en we een serieuze sprong zullen moeten maken om aan boord te komen. Ezra zet zich samen met me af, waarna we beiden de lucht in springen en veilig aan boord komen. Een moment later sluit het luik zich en verlaat het schip de scène.

Hijgend kijk ik Ezra aan, waarna ik besef dat we elkaars handen nog steeds stevig vast hebben. Hij volgt mijn blik en laat onhandig mijn hand los, wat er voor zorgt dat we beiden mompelend en met knalrode kaken elkaars handen loslaten. Zeb mompelt iets humeurigs en loopt tussen ons door terwijl hij ons uit de weg duwt. 'Ezra, wat heeft dit te betekenen?' weergalmt een strenge stem tegen de muren van de opslagplaats.

Geschrokken blik ik omhoog, starend naar de verschijning die op ons neerkijkt. Al denk ik niet dat hij veel zal zien. Zijn ogen zijn dof met een witte glans terwijl ze midden in het litteken staan dat over zijn gezicht is getekend. Zijn donkerbruine haren zijn in een staart verbonden en zijn baardgroei is nogal verwilderd. 'Kanan, dit is Val. Ze is een jeugdvriendin van me,' Ezra draait zich naar me om en grijnst,'en een steengoede smokkelaar.'

'Wel Val,' een tweede persoon komt achter Kanan vandaan. Ze heeft een pilotenbril op haar Twi'lek hoofddeksel staan en haar groengele lekku hangen over rug. 'Welkom op de Ghost.'

'Is... Is dit dé Ghost?' vraag ik vol ongeloof. Ik herken de naam uit de verhalen, getuigenissen en mythes. De Ghost is een legende onder de smokkelaars - en dan vooral voor degenen die naar rebellie toe neigen. Het houdt de roddels en verhalen levendig in de onderwereld. Zeker nu bekend is dat er steeds meer rebellen zich aansluiten bij de Phoenix rebellen cel.

'De enige echte,' glimlacht een meisje van ongeveer dezelfde leeftijd als ik met felgekleurd haar en artistiek beschilderde bepantsering. Een kleine C1-serie astromech droïde beaamt het meisje haar enthousiasme door allerlei vreemde geluiden te maken en met zijn grijparmen te zwaaien.

'Val, dit zijn Sabine, Chopper en Hera. Welkom bij de rebellen.'

©Britt_02