Strijders van de Vrijheid© (SWR)

VI

Zodra ik de eerste gebouwen van Capital City voorbij vlieg, omklemt een onheilspellende koude me om het lijf. De straten zijn verlaten en de lichten gedoofd terwijl de schemering al over de stad is gevallen. Verward rem ik af en zweef met een trage snelheid de hoofdstraten door. Vlak voor ik een zijstraat in wil draaien, houd ik halt en spring van de speeder af.

Op m'n hoede sluip ik de straten door terwijl ik mijn mantel verder over mijn bruine haren trek. De dunne steegjes die naar Jacens schuilplaats leiden, zijn volledig verlaten, op een paar lege flessen na. Een kleine Loth-rat zit tussen het straatvuil heen te snuffelen. Overal staan er verkoolde vuurschoten in de muur gebrand, stille bewijzen van het gevecht dat hier heeft plaatsgevonden.

De toegang tot Jacens club is onbewaakt, wat me fronsend doet door wandelen. Ik kijk een laatste keer rond, voor ik me naar binnen begeef. De club is verlaten en het licht gedoofd. Kleine straaltjes licht vallen door de gaten in het dak wat een dambord aan schaduw en licht veroorzaakt. Een koude huivering siddert over mijn ruggengraat en armen.

'Jacen? Kom tevoorschijn, Jacen. Ik weet dat je hier bent!' Een donkere schaduw maakt zich los van de muur en komt op me afgestruind. Gealarmeerd haal ik mijn blaster uit de holster rond mijn middel en richt hem op de brede figuur van de blonde man. 'Wat doe je hier, Val? Jij zou opgesloten moeten zitten,' bromt Jacen met opeengeklemde kaken.

Met fijngeknepen ogen kijk ik hem aan. 'Je hebt ons in de val gelokt, lafaard!' Woedend ontgrendel ik de klip en richt hem op Jacens voorhoofd. 'Kom, kom. Business is business,' sust hij terwijl hij zijn handen nonchalant de lucht in steekt.

'Je hebt het recht niet om zomaar een deal over ons te maken! Wie denk je wel dat je bent?!' Jacens blik verhardt en zijn kaken spannen op. 'Vergeet niet tegen wie je spreekt, Val,' sist hij tussen zijn tanden door. Ik kijk hem aan. 'Ik denk niet dat je mijn geduld op dit moment wilt testen, Jácen.'

Ik knik naar hem en zet een stap dichterbij. 'Waar zijn ze naartoe gebracht?' Jacens donkere ogen blinken vervaarlijk terwijl zijn tanden over elkaar knarsen. 'Ik weet het niet.'

Met een kleine stap plant ik de loop van mijn blaster tegen zijn voorhoofd. 'Probeer het nog eens.' Jacen beweegt niet, maar zijn borstkas gaat hijgend van woede op en neer. 'Ik wéét het niet,' herhaalt hij voor de tweede keer. Ik kijk hem een tel lang intens aan voordat ik me omdraai. 'Ik hoop voor jou dat je genoeg credits hebt gekregen om uit de Outer Rim te vluchten, want wanneer ik terug kom – en ik kóm terug – dan zal ik persoonlijk een schot door je vuile brein schieten.'

Jacen reageert pijlsnel waardoor ik geen tijd krijg om te reageren. Met zijn arm slaagt hij mijn wapen uit mijn handen waarna het ding op de vloer valt en van ons weg schuift. Ik krijg geen tijd om op hem in te gaan, want een volgende klap bevindt zich in mijn maag waardoor ik kreunend op de grond terecht kom. Hij grijnst zijn witgele tanden bloot terwijl hij naar me toe stapt. Ik wil overeind krabbelen, maar hij duwt me nonchalant terug neer met zijn laars.

Mijn woedende blik maakt oogcontact met zijn zelfvoldane grijns waardoor zijn blik verandert in een spottende uitdrukking. 'Wat een idioot ben je toch om hier terug te keren, Val.' Ik grauw naar hem en doe een tweede poging om recht te krabbelen. Jacen staat het niet toe en duwt me terug neer. Deze keer buigt hij voorover en grijpt hij mijn kin vast. Ik kijk hem vol walging aan en probeer me van hem los te maken.

'Blijf van me af!' schreeuw ik naar hem toe terwijl ik met mijn vuist naar hem uithaal. Hij duikt net op tijd weg, maar grijpt me vast en gooit me met een forse duw van hem weg zodat ik met een pijnlijke klap tegen de muur beland. Pijn overlaadt mijn lichaam waardoor ik een paar ettelijke seconden geen lucht krijg en mijn zintuigen het laten afweten.

Een duw in mijn maag doet me omrollen zodat ik kreunend naar het grijnzende gezicht van Jacen staar. Hij buigt door zijn knieën en legt zijn hand tegen mijn kaak aan. Hijgend moet ik toekijken hoe hij dichterbij komt terwijl ik niets kan doen. 'Ik zal eerlijk met je zijn, Val. Ik zal je missen,' verbaasd laat ik mijn ogen over zijn gezicht gaan,'je bracht veel geld op.'

Nog voor ik een antwoord kan geven, trekt hij zich terug en onthult hij een groep stormtroopers die buiten in de deuropening tevoorschijn komen. Ik haal hijgend adem en probeer me op te drukken, maar mijn lichaam is te verzwakt en laat het afweten. De troopers komen naar binnen en twee van hen grijpen mijn bovenarmen beet om me van de grond te tillen.

'Houd haar maar goed in de gaten, ze heeft de eigenschap nogal vaak weg te lopen,' grijnst Jacen naar de sergeant die een witte pauldron om zijn schouder heeft. De sergeant knikt en slaagt mijn polsen in de boeien. Versuft laat ik mijn hoofd hangen terwijl de troopers me naar buiten slepen.

'Vaarwel, Val.' Ik draai met een laatste krachtinspanning mijn hoofd naar hem om en blaas mijn haar uit mijn gezicht. 'Dit is niet het laatste wat je van me zult horen, Jacen. Ik zal terugkeren als een held uit de onderwereld.' Jacens grijns vervaagt. 'Dan hoop ik dat je ook de straffen van een held krijgt.'

Ik laat mijn hoofd terug neer hangen wanneer we de deuropening door lopen en Jacen om de hoek verdwijnt. Ik kan nog steeds niet geloven dat Jacen ons heeft verraden. Na alles wat we voor hem gedaan hebben. Na alle keren dat we onze levens op het spel hebben gezet voor allerlei klusjes die we voor hem moesten doen.

Langzaam word ik naar het gevangenentransport gesleept. De punten van mijn schoenen laten zichtbare sporen na in het ruwe woestijnzand dat de straten van Lothal bedekt. Terwijl ik word vastgemaakt door één van de troopers, kleeft mijn blik op de verre horizon van de buitenrand van de stad. De heuvelachtige gebieden van de prairies die voorafgaan aan de ruwere trainingsgebieden van het Keizerrijk in de East Hills. In de verte kan je nog net een kleine flikkering zien van een brandend kampvuur. Een verscheurende heimwee doet mijn maag omkeren bij de gedachte dat ik Ezra in de onwetendheid laat terwijl ik naar mijn dood word afgevoerd.

©Britt_02