Time's Up! (An Unexpected Journey)

Prologue

Alex's POV

"Babyyyy!"

Huminga ako ng malalim. Asan na naman kaya ang lalaking yun? Pinag aalala niya na naman ako. Magmula nung mangyari ang bagay na yun ay palaging syang nag iisip ng malalim at parang wala sa sarili.

Alam kong mahirap ang pinagdaraanan nya ngayon lalo na at close sya sa daddy niya pero kailangan niya rin namang tanggapin na wala na ito para na rin sa kaniya at pamilya niya.

Para ano pang andito ako kung hindi ko sya tutulungang makabangon ulit di ba?

"Hay..  Andito ka lang pala. Kanina pa kita hinahanap. Ano ba yang tinitingnan mo?"

Lumingon sya mula sa pagkakatitig sa computer screen pero walang salita ang lumabas sa bibig niya. Ngunit kahit hindi sya umimik ay nasasaktan ako sa nakikita ko sa kanya ngayon.

His eyes were empty. Different from the eyes of the guy I fell in love with.

Don't get me wrong. I still love him despite of the changes in him but it hurts to see him suffering, hurting, breaking himself apart.

I want to help him,  but I don't know where to start.

"Time-travel na naman?"

"Dun ka nga. Shoo! "

Kumunot ang noo ko. Eto na naman kami.

"Anong shoo? Kelan mo pa ko naging aso?"

"Kani-kanina lang."

"Wow.  Di man lang ako nainform. Kagatin kaya kita jan?"

Pero wala na ulit akong kinakausap dahil bumalik na ang tingin nya sa research niya. Kaya ang ginawa ko?

"AAAHHHH!! MASAKIIIIIIIT!"

"Hahaha!  Aso pala ha? Masarap kagat ko?"

"Are you daring me..?" He glared at me and i was not mistaken when I thought that he was scheming something. He quickly grabbed my arm and bit me for revenge.

"Uwaaaah! Masakit! Huhu. Tama na.", sabi ko sa kaniya na nagmamakaawa. "Bakla ka talagaaaa! Stooooop!"

Maiyak iyak na ko ng pakawalan niya braso ko. Grabe sya, bumakas talaga yung ngipin niya. Tiningnan ko sya ng masama pero ngumiti lang ng nangaasar ang loko.

"Masaya ka pa sa lagay na yan? Nasaktan mo na nga ko eh." I crossed my arms at ipinakita ko sa kanya ang pagtatampo ko sabay talikod.

Kahit naman papaano, di pa rin naman nagbabago pakikitungo niya sakin sa kabila ng lahat.

But what hurts the most is the fact that he chose to hide and keep what he's feeling to himself and pretend everything's okay.

At nasasaktan akong mas pinipili niyang sarilinin ang lahat kahit kasama naman niya ko.

__________________________________________________________________________________________________

Matt's POV

I stared at my wife's back. I know she understands what I'm going through and want to help me get out of this quicksand that's pulling me down.

Ang I also know that I can't. I won't. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko hanggat di ako nakakagawa ng paraan makausap ulit si daddy. Hanggat di ko nasasabi sa kanya ang mga bagay na dapat dati ko pa naipaalam.

Until that day has come, I won't stop finding a way to go back in time. And for the meantime, I'll keep the pain and protect her from it.

Pero pano ko naman magagawa yun kung paulit ulit niya kong ginugulo? Napakakulit pa naman ng babaeng to. Tulad na lang ngayon.

"Ops! Wag mong gagalawin yan."

"Puro yan na lang inaatupag mo! Wala ka na ngang panahon para sakin! Nagpagoyo ka pa sa japan surplus sinabi ko na nga fake. " Sabay itinaas ang remote na dapat pambukas ng portal pabalik sa nakaraan na hindi naman niya mapagana.

"Okay okay. Sorry na. Kalma na baby. Bati na tayo, ibaba mo na yan."

"Ayoko! Kulang na lang ipagpalit mo na ko sa bwisit na research mo!"

"Asus. Nagseselos ka ba naman pati sa research ko? Joke ba to?"

She glared at me which made me laugh. Ang cute nya talaga.

"And you have the guts to laugh at me? Ibabato ko talaga sayo to!"

Napabuntong-hininga na lang ako. "Okay. Here's the deal. Ibibili na kita nung bagay na gustong gusto mo as long as you won't touch my things anymore."

Her eyes widen in delight. Umaandar na naman ang pagka materialistic nito.

Teka teka.

Luha ba yun?

May tears of joy pa ang bata hahaha!

"Promise me first na hinding hindi ka na makikielam ng mga gamit ko."

She nodded eagerly. Kulang na lang pati buntot niya kumawag kawag sa tuwa. Ang mahal talaga ng katahimikan. Napasubo tuloy ako mag ipon para sa apple watch na gusto niya. Hayy bahala na.