Out of this world (Wesley Tucker)

H3

(Foto) Dat is Gwen die ik voor het verhaal gebruik maar als je een anders Gwen in gedachte hebt dan is dat natuurlijk ook helemaal prima, laat je fantasie de vrije loop gaan ;)

Lopend naar beneden, kwamen we de keuken binnen. Ik zette Wesley neer op een van de barstoelen en zei dat die daar moest blijven. "Dus wat wil je als ontbijt, Wesley?" Vroeg ik en keek in het rond in de kastjes. Ik hoorde geen antwoord, dus draaide ik me om en zag hem kijken met een schattige verwarde blik. "Ontbijt? Eten wat je in de ochtend eet?" Voegde ik toe. Ik zag geen verandering in zijn uitdrukking en merkte dat dit geen zin had. "Okay." Zei ik en klapte mijn handen. "Pannenkoeken is het dan."

Snel begon ik aan het beslag en zag in mijn ooghoeken dat Wesley het huis aan het analyseren was en wat woordjes mompelde in zijn eigen taaltje. Ik zag dat die verveelt was dus ik riep hem naar me toe. "Hey Wesley." Zijn hoofd draaide snel om en hij keek me gespannen aan. "Wil je me helpen?" Knikkend, liep hij naar me toe en pakte ondertussen mijn shirt stevig vast. Ik lachte door zijn gehechtheid en zei, "Doe deze in de toaster." En wees naar de glimmende doos aan het einde van het aanrecht.

"O-oké?" Sprak hij licht verward. Hij liep er naar toe en bekeek de toaster van dichtbij alsof het z'n vijand was. Hij mompelde wat in zich zelf en prikte de toaster met het brood. Toen die merkte dat het niet werkte wat die aan het doen was draaide hij zich weer om naar mij toe en keek me met waterige ogen aan. Lachend, liep ik naar hen toe en pakte het brood uit zijn handen en deed het in de toaster. "Kijk je doet ze in deze twee gaten en duwt dit knopje naar beneden." Zei ik en drukte de knop naar beneden. Hij leek verbaast en begon weer blij ik zijn buitenaardse taaltje te praten.
Lachende streelde ik zijn haar en hij leunde spinnend naar me toe.

De stilte werd onderbroken, door de toaster die piepte en omhoog sprong. Gillend in angst, viel Wesley bovenop me en daardoor vielen we allebei op de vloer. Wat nogal pijnlijk is als je het gewicht van een volgroeide jongen op je krijgt. Ik botste met mijn hoofd tegen de vloer van marmer, ik kreunde en pakte mijn hoofd vast. Wesley merkte mijn pijn op en keek met een pijnlijk gezicht en waterige ogen naar me toe smekend voor mijn vergiffenis. "Het is okay, baby" Wesley begroef toen zijn gezicht tussen mijn borsten geïntrigreerd door de nieuwe ontdekking. Hij prikte ik een van mijn borsten en lachte toen het vet weer terug sprong. "Okayyyyy. Laten we die niet aanraken." Zei ik en tikte zijn hand ervan af.

Ik pakte het beslag en goot het in een pan terwijl Wesley op de vloer mijn benen vast pakte. Ik besloot er 2 voor mij te maken, 3 voor Sophie en 5 voor Wesley. Want wie weet hoe lang geleden het was dat die een goede maaltijd had. Ik liep naar de vriezer, en pakte aardbeien, perziken en slagroom. Ik riep Sophie naar beneden en pakte ook nog wat Nutella en stroop.

Rennend naar beneden door de geur van haar favoriete eten, kwam Sophie de keuken inlopen met een slaapgezicht. Wesley giechelde meteen en wees naar haar, daarna bedekte hij snel zijn mond. "Uhm...Waarom zit hij op de vloer en lacht hij me uit?" Vroeg ze verward. "Omdat je haar op een rattennest lijkt die is aangevallen door vogels." Grinnikte ik. "Whatever, je bent gewoon jaloers." Tierde ze en flipte haar haren. Ze liep naar de Tafel en begon haar pannenkoek te bedekken met suiker.
Ik pakte Wesley's bovenarm en trok hem zachtjes mee naar de tafel. Toen hij de aardbeien zag op de tafel gilde hij enthousiast en klapte ik zijn handen. Ik bood er eentje aan en zijn ogen werden groot terwijl hij het meteen in zijn mond propte, zijn zachte lippen raakte mijn vingers.
Ik plaatste mijn hand op zijn schouder en hij kauwde blij wat aardbeien naar binnen. Nadat ik nog meer aardbeien en slagroom op z'n pannenkoek deed ging ik zitten.

Ik merkte op dat die hongerig naar zijn pannenkoek keek maar niet begon te eten, ik keek verward naar Sophie. "Hij wacht er op tot je zegt dat het oké is om te eten." Zei ze met haar mond vol. Knikkend zei ik "Wesley," Hij keek naar me. "Je kan ze eten, sweetheart." Hij pakte niet eens zijn vork, hij pakte gewoon een pannenkoek en schoof die in zijn mond. Lachend naar hem keek ik naar Sophie. "Hoe kan het dat die een beetje Engels kan."
(Ja ze spreken Engels normaal, ze wonen namelijk in Amerika)
Hubble's zijn snelle leerlingen. Ik denk dat die wat woordjes heeft opgepikt in de tijd dat die hier al op aarde is.

Knikkend, keek ik naar Wesley's plek en zag ik dat die was verdwenen met zijn bord helemaal leeg. Ik voelde een druk op mijn schoot en keek naar beneden. Wesley zat op z'n knieën naast me en wreef zachtjes op een neer over mijn benen. "G-Gwen I-love." Zei hij in zijn sexy ochtend sten. Wegsmeltend van de schattigheid, streelde ik zijn haar. "I love you too Wesley." Zei ik en shockeerde Wesley, Sophie en overduidelijk ook mezelf. Sophie liet haar vork vallen en Wesley keek me bewonderend aan met grote ogen. "E-echt? G-gwen loves W-wesley?" Sprak hij verbaast. "Ja lieverd. Gwen loves Wesley." Verklaarde ik gelukkig.