Out of this world (Wesley Tucker)

H12

Ik zat ik de badkamer voor tenminste een uur. Voor de eerste 30-35 minuten heb ik letterlijk elke traan die in me zat eruit gehuild, en nu zit ik de rest van de tijd te luisteren naar Wesley's gejank in de kamer naast me. Ik weet dat ik overreageerde, ik wil hem gewoon niet onder ogen komen. Ook al weet ik dat hij het niet meende, het deed nog steeds pijn. Maar ook al heb ik veel pijn op het moment, ik wil hem gewoon nu knuffelen. Ik besloot dat mijn gesnik eindelijk moest eindigde, dus ik stond op, droogde mijn tranen en liep langzaam naar onze slaapkamer. Toen ik dichter bij de deur kwam hoorde ik Wesley tegen zichzelf praten.
"K-kijk wat je doet Wesley. J-jij en j-je domme zelf hebben alles verpest. Z-zelfs het beste uit je l-leven. Doe je goed s-sukkel. God je bent zo d-dom." Fluisterde hij luid. Mijn hart deed pijn door zijn woorden. Hij kan nooit de gene zijn die deze relatie verpest. Ik hou teveel van hem. Het volgende wat ik hoor is een luide dreun en een scheldende Wesley.

Langzaam opende ik de deur en vond hem huilend op zijn knieën in de hoek van  de kamer en een gebroken lamp naast het bed. Ik liep dichter naar hem toe en vermeed alle stukjes glas. Ik ging rustig naast hem zitten. Hij heeft niet door dat ik er ben. "Z-zo dom." Mompelt hij. Eindelijk kijkt hij omhoog en veegt zijn tranen weg. Hij sprong een stukje in de lucht toen die doorhad dat ik naast hem zat. Toen die doorhad dat ik er niet alleen in zijn verbeelding was begonnen dikke zwarte tranen in zijn ogen te vormen.
"Zo veel s-sorry G-gwen. S-so so sorry." Smeekt hij jankend.
"Oh baby nee. Sorry dat ik zo overreageerde. Je deed gewoon mijn gevoelens een beetje pijn. Kom hier babe. Niet meer huilen. Ik ben hier. Ik ga nooit weg en je ook nooit pijn doen." Zei ik en opende mijn armen voor hem.

Hij kruipt naar me toe en knuffelt zichzelf tegen mijn lichaam aan terwijl die zijn hoofd op mijn borst legt en zijn benen om mijn middel slaat. Zijn armen om mijn nek terwijl ik ons heen en weer schommel. Mijn shirt doorweekt door zijn tranen. "Shhh baby. Geen tranen meer, okay?" Hij jammerde en knikte terwijl ik zijn tranen wegveegde.
Daarna legt die meteen weer zijn gezicht in mijn nek en langzaam begon ik een liedje te zingen die mijn moeder vroeger altijd voor me zong.

Across the ocean, across the sea
Startin' to forget the way you look at me now
Over the mountains, across the sky
Need to see your face and need to look in your eyes
Through the storm and, through the clouds
Bumps on the road and upside down now
I know it's hard baby, to sleep at night
Don't you worry

Cause Everything's gonna be alright, ai-ai-ai-aight
Be alright, ai-ai-ai-aight
Through the sorrow,
And the fights
Don't you worry,
Cause everything's gonna Be Alright,ai-ai-ai-aight
Be Alright,ai-ai-ai-aight..

All alone, in my room
Waiting for your phone call to come soon
And for you, oh, I would walk a thousand miles
To be in your arms
Holding my heart

Oh I, Oh I...
I Love You
And Everything's gonna Be Alright, ai-ai-ai-aight
Be Alright, ai-ai-ai-aight

Through the long nights
And the bright lights
Dont you worry
Cause Everything's gonna Be Alright, ai-ai-ai-aight
Be Alright, ai-ai-ai-aight

You know that I care for you
I'll always be there for you
Promise I will stay right here, yeah
I know that you want me too
Baby we can make it through, anything
Cause everything's gonna Be Alright, ai-ai-ai-aight
Be Alright, ai-ai-ai-aight
Through the sorrow, and the fights
Dont you worry
Everything's gonna Be Alright, ai-ai-ai-aight
Be Alright, ai-ai-ai-aight

Through the sorrow, and the fights
Don't you worry
Everything's gonna Be Alright..

Aan het einde van het liedje, was hij zacht aan het snurken in mijn oor. "Weltrusten kostbare engel." Fluisterde ik en sloot mijn ogen.